Geplaatst 
dus ik ben er een weekje tussenuit geweest naar Madeira (en al weer geruime tijd terug). De mooiste foto's wil ik jullie toch niet onthouden.Zaterdag kwam ik aan. Huurauto en bergrijden (dat ben ik toch echt niet gewend, had nog nooit buiten Nederland autogereden) was opeens niet zo'n puik plan. Ik weet het maar aan de Portugese weggebruikers die het nodig vonden om met 100 km/h op stukken te rijden waar ik stilstaand al bijna zeven kleuren stront scheet. Dat is de hele vakantie bijna niet beter geworden, er is werkelijk geen stuk vlak. Aangekomen bij het hotel (na 2 vluchten en een uur autorijden) zat ik dus ook gelijk vast bij de ingang. 1 voorwiel vast.
Ach ja, de auto is losgekomen, binnen een uurtje al, en mijn vakantie kon écht beginnen. Het hotel ( http://www.qdvmadeira.com/index.php ) was echt helemaal top! Heerlijk gegeten 's avonds, en natuurlijk 'een glaasje Madeira, my dear'.Zondag heb ik mijn auto en bergangst overwonnen en mezelf verplicht mét auto op stap te gaan.
Op naar Jardim do Mar en Calheta (lekker dichtbij het hotel 
). Boodschapjes gedaan (ik vergeet nl. altijd wel iets, nu bijv. zonnebrand).
Die eeuwige oceaan, en zandstranden zijn er bijna niet, en dan meestal nog gecreëerd. Dit was overigens ook zowat de enige wolkeloze dag.
Vanwege het enorm bergachtige karakter van Madeira (vulkanisch eiland iets ten noorden van de Canarische eilanden BTW) liggen de dorpjes tegen de Oceaan aan. Bijna nergens is hoogbouw of echt dicht op elkaar gebouwd.
Maandag ging het naar Porto Moniz, ik had de smaak te pakken. Uurtje op een vrijwel verlaten bergweg, door de bossen, met agapanthussen (grote hyacinten
) dacht ik zelfs even dat ik in de bergen kon autorijden. Jeej, ik ben heel erg goehoed!Porto Moniz staat bekend om z'n natuurlijke zwembaden. Dat heet: gestolde lava rotsen waartussen de oceaan niet zo wild is. Vandaag was de oceaan alleen een beetje wild, er was 1 halfnatuurlijk bad open, maar ik vond het toch een beetje te koud
en ik had m'n zwemoutfit niet mee. De weg naar PM naar beneden was overigens een halsbrekende toer. Dat ging me toch steil en met haarspeldbochten, ik dacht even dat ik nooit beneden zou komen. Want waar verkeer naar beneden gaat, gaat ook altijd iets omhoog
en daar zit je dan alleen in je miniautotje (peugeotje) Hoewel ik nog het plan had ooit ergens onderweg te stoppen en m'n camera te grijpen heb ik het toch maar niet gedaan 
Vlak voor de golf zie je nog een trapje naar beneden gaan
Naja, daar hoef ik dus even niet te zwemmen. Erachter zie je het enige geopende bad.Daarna ben ik naar Ribeira de Janela gegaan omdat ze daar een Levada hadden, waar je kon wandelen. Een levada is een kanaaltje waarmee ze het water wegleiden. Waar het nou precies voor dient is mij nog steeds niet duidelijk. Goed, deze was 25 km lang en ik ben niet zo'n wandelaar. Ben ik dus na 1 uur weer omgedraaid. Het was een redelijk makkelijke wandeling, maar echt superdesuper was het nou ook weer niet. De uitzichten daarentegen die waren echt
adembenemend.
Bijvoorbeeld...
De dag erna ben ik naar Funchal (de hoofdstad) gegaan. Het was dinsdag en dus razenddruk. Met als gevolg dat ik gewoon geen parkeerplek vond, langs het ziekenhuis gereden ben (ehm, ik mankeer niks). En dus maar buiten de stad naar Palheiro Gardens, van de familie Blandy. Vooral het huis bekoorde mij
Mooie planten (bloemen, in de lente natuurlijk meer dan nu) en een mooi uitzicht op Funchal, maar eerlijk gezegd viel het wel een beetje tegen. Ik had me toch iets onwijs moois voorgesteld en het was niet lelijk, maar toch...
Op de terugweg naar Ribeira Brava gereden. Lekker gewandeld, langs de oceaan (en die blijft mooi!). Er stonden ook bordjes voor één of ander park. Dus ik rije rije rije met m'n wagentje. Helemaal omhoog, broeemmmm, dus ik dacht: nou, wat voor park is dat dan? Een parkeerpark ofzo, want aan het eind gekomen, kon ik niets bijzonders ontdekken. Heleboel asfalt en bruine aarde. Net aangelegd, net klaar. Waarom er dan bordjes heen laten wijzen? Uitzicht was wél mooi, maar het nut ontging me er een beetje van
Want zo bijzonder was het nou niet, al die parkeerruimte 
De volgende dag had ik er helemaal geen zin in. Ja, best mooie dingen gezien, maar doe mij maar het zwembad. Daar lag ik al elke dag in/naast, maar ik had het niet erg gevonden om er een héle dag in te liggen. Toch maar m'n moed verzameld en naar boven gereden. Vlakbij was een heel smal weggetje dat omhoog ging. Dat zei de Deen die ook in het hotel was. Moest allemaal heel mooi zijn. Weggetje gevonden. Nou, dat was een steegje. Één auto breed en dan zowat 10 km in z'n 1 (!!!!) omhoog. Halverwege werd het wel iets breder, maar ik heb geloof ik alle goden aangeroepen om er toch geen tegenliggers te laten zijn. En idd, die kwamen er niet. Bovenop was het zó stil, en zó onwijs mooi! Echt, er zijn geen woorden voor
Zoals je onderaan op de foto nog kunt zien lagen er slierten wolk in de dalen. Ik liep dus letterlijk in de wolken
, dit was op zo'n 1600 m hoogte.Daarna ben ik naar Rabaçal gegaan. Ik dacht een dorpje aan te treffen, maar het was alleen een trekkershut met 2 Levada-wandelingen. Ik koos voor die van de 25 watervallen. 5,6 km (1 km meer dan aangegeven) en het was een stuk minder begaanbaar. Om naar de levada (het kanaaltje) te komen, moest je een natuurstenen trap af. Beneden aangekomen stond ik gewoon te shaken op mijn beentjes. En daarna moest ik op een stukje natuursteen lopen van zo'n 50 cm breed. Rechts de levada, links de afgrond (en af en toe een stukje om tegemoetkomende wandelaars te kunnen laten passeren). Zónder hekje. Het eerste stuk was ruim 2 km omlaag gegaan (van de auto naar de levada) en toen volgde nog een klein stukje voor de rest. Ik moet zeggen: SCHIT-TE-REND.
De levada, need I say more? Dit was op zo'n 1000 m hoogte.
De '25' watervallen. Het beginpunt van de levada, het water wat hier naar beneden komt stroomde in het kanaaltje weg.
Op de terugweg ben ik de natuurstenen trap misgelopen en toen het wel verdacht makkelijk was, dat gewandel kwam ik uit bij een grot. Aangezien ik geen zaklamp had en er ook nog een paar cm water in bleek te staan ben ik gewoon teruggewandeld, op zoek naar die trap. En weer omhoog geklauterd. Het was een enorme onderneming, zeker aangezien ik 1,5 week daarvoor nog aan de zware medicijnen zat. Maar het was zó de moeite waard. Heb met m'n tong op m'n schoenen gelopen van verbazing. Het bleek ook wel dat er toch ook eigenwijze mensen zijn die zo'n zware beproeving helemaal niet trekken. Op mijn klautertocht naar de parkeerplek (gewoon 6% omhoog, 1,6 km lang over een asfaltweggetje) kwam er een ambulance naar beneden gescheurd. Maar dan nog: het was zó mooi!
Moe maar voldaan ben ik bij het zwembad in de zon gaan liggen.
De dag erna heb ik een rustdag gehouden. Alleen even de zonsopgang gefotografeerd. Mooi man!
De fotokwaliteit is een beetje slecht door het optimaliseren, voor het web dan. Dit is slechts een hele kleine selectie van de 150 foto's die ik gemaakt heb. Het was écht de moeite waard en alleen daarom al zou ik wel weer terug willen, maar de reis erheen en ook terug, dat was echt drie keer niks
Dat moet anders... 
