Bokt.nl

Citaat:

12-1-07
PART ONE - Proloog [©!]
'Nou dames, op wie willen jullie vandaag? Mel maar op Max doen?' stelde Chantal voor, kijkend naar het glunderende gezicht van Melody. 'Dat is een Ja, neem ik aan?' veronderstelde ze, terwijl ze het in haar map noteerde. Melody knikte en liep gelukkig naar beneden, het terrein over, waar de ponystal was gevestigd. Ze bofte maar met Chantal als instructrice. Naomi was een stuk strenger en meestal bepaalde zij op wie de meiden reden en als je dan vroeg of je op je lieveling mocht was 'niet zeuren' het antwoord. 'Maar dat is voorbij' dacht Melody tevreden terwijl ze haar lieveling Max begroette. Ze herrinnerde ze zich Naomi's vertrek als de dag van gister. Zij en de meiden uit haar rijgroepje hadden een afscheidsliedje verzonnen, maar eigenlijk vonden ze het helemaal niet zo erg dat de oude instructrice de manege verliet.
'Hee knapperd, zin in een ritje?' Als antwoord kreeg ze een zachte ponyneus tegen haar aan. De 8 - jarige bruine jonge New Forest pony met z'n smalle bles en witte voetjes, had ze twee jaar geleden voor het eerst in de bak gezien en ze was er meteen verliefd op geworden. Vol liefde begon ze hem te poetsen en Max genoot er met volle teugen van.
'Hee Mel, ik wist wel dat je hier zat!' Een enthousiaste Lola omhelsde Melody en gaf haar een kus op haar wang. 'Hee Lo, ja ik begroette Max alvast, mag vandaag weer op hem. Rij jij de bolle Fjord weer?' vroeg Melody, een beetje overdonderd.
'Ja denk 't wel, even kijken of mevrouw al een beetje afgeslankt is. Jeetje Fjordi, je lijkt wel drachtig!' riep Lola uit nadat ze de boxdeur open gegooid had. Melody legde Max' spullen alvast bij z'n box en liep naar haar vriendin toe, die met verbazing naar Wendy aan het staren was. 'Hee dames, jullie mogen wel opschieten, het is al bijna 5 uur' riep Chantal de twee vriendinnen toe. Melody liep snel terug naar Max en zadelde hem. De les kon beginnen!

Mel waarom moet die Lola altijd zo klef doen? Zulke goede vriendinnen zijn jullie nu ook weer niet. En sinds de ruzie doet ze nogal 'apart': De ene keer heel enthousiast en de andere keer doet ze alsof ze je niet ziet. Zulke mensen ben je liever kwijt dan rijk: Dumpen die hap!

Citaat:

15 - 1 - 07
PART TWO [©!]
'Zohee, jij bent laat thuis. Kon je geen afscheid van die knol van je nemen?' plaagt Melody's vader. Melody glimlacht en loopt de trap op, naar haar kamer. Haar ouders begrepen niks van paarden. Ze vonden het leuk om te kijken ; wat hun dochter allemaal in de bak deed was reuze interessant, maar veel snapten ze er niet van. Niveau L, B, M? Had je nu ook al niveaus?
Melody vervolgde haar weg naar boven. Het was een super leuke les ; na het rijden hadden ze met z'n allen nog even wat bij de Bram gegeten, maar om 8 uur moest ze toch echt naar huis toe. Nog na genietend deed ze de computer aan en startte msn. 'Pling!' Nieuwschierig dubbelklikte ze op de naam die verscheen; 'Tim!' dacht ze en er verscheen een brede smile op haar gezicht.

Melodyy zegt:
Hee =D
Tiim zegt:
Hey, alles goed?
Melodyy zegt:
Ja hoor, mjou?
Tiim zegt:
Jawel. Maar moet weer gaan, spreek ik je nog?
Melodyy zegt:
Vast wel, ciao!
Tiim zegt:
Ciao!

Een beetje verbaasd klikte Melody het scherm weg. Was dat Tim waar ze zojuist een gesprek mee had gehad? Dé Tim? Tim uit haar klas? Tim uit H3B? Populaire Tim? Zou hij ... ?

Oh my god. Túúrlijk. Denk je dat Tim Woutersen een oogje op jóuw heeft? Waarom zou hij met zo'n baby praten? Hij kan iedereen krijgen en dan kiest hij jou? Yeah right! Keep dreamin' girl!

Citaat:

19-1-07
PART THREE [©!]
Melody zuchtte en bekeek zichzelf eens in de spiegel. De plus - maar vooral de minpunten - schoten door haar hoofd. De laatste tijd was ze erg ontevreden met haar lichaam.
Terwijl ze het bruine krullende haar borstelde dacht ze aan Lola. Haar blonde tegenpool met wie ze tot voor kort beste vriendinnen was. Tot voor kort. Want sinds Hester in de klas gekomen was, was - en is - alles veranderd. Melody had het al zien aankomen, maar toch was ze erin getrapt. In de val. De val van Hester. Hester Meulendijk die zo nodig Lola van Melody moest afpakken ...

Wat zie ik daar, Mel? Jaloezie? Je vond Lola toch al niet aardig. Dump 'r nou maar! Het kwam je alleen maar goed uit dan Hester in de klas kwam. Ja, hoor! Geef maar toe! Mevrouwtje Schijnheil ...

'Hee Mel, alles goed? Heb jij Frans toevallig gemaakt? Ik had m'n boeken in m'n kluisje liggen ...' bekent Lola Melody. Een beetje beschaamd kijkt ze haar donkere vriendin aan, want ze weet dat het al de derde keer deze week is, dat ze dit vraagt. 'Ja, hoor, best' is - tot Lola's opluchting - Melody's antwoord. Tevreden schrijft Lola Melody's antwoorden over, terwijl Melody even een boterham veroberd. 'Sorry Mel,' begint Lola, 'maar ik was m'n boeken echt in m'n kluis vergeten! Echt super bedankt!' slijmt Lola. Melody glimlacht maar is blij als de bel gaat. 'Ik moet gaan, zie je straks!'


Wat een heldendaad heb je toch weer verricht, Melody. Die arme Lola. Ze zal wel dolblij zijn met jou als vriendin! Je moet niet zo onzeker zijn, meid. Ik weet zeker dat je vriendinnen super tevreden met je zijn. Ga zo door, girl!

Eenmaal thuis gekomen gaat Melody eens languit op bed liggen met haar hond - Donja - naast zich. De jonge labrador - pup nestelt zich tevreden naast haar baasje en laat zich gewillig aaien. 'Wat een heerlijk leven heb jij, puppy van me. Lekker onbezorgd, geen stress .. Lijkt me wel wat, zo'n hondeleven!' zucht Melody. Donja kijkt haar baasje met grote ogen aan. Melody moet lachen. 'Je snapt er niks van he? Dat bedoel ik nou' glimlacht Melody. Ze denkt aan morgen. Dan is het weer paardendag! Heerlijk! Tevreden start ze msn - benieuwd wie er online is.

Citaat:

8-2-07
PART FOUR - [©!]
Melody fietste het manegeterrein op en snoof de geur van paarden op. Heerlijk rook het! Niet te geloven dat de meeste mensen het vies vonden ruiken. Melody vond het de lekkerste geur van alles! Nadat ze haar fiets in het rek had gezet voor de kantine, liep ze naar links, de ponystal in.
'Dag lieverd van me, hoe vind je de sneeuw? Mooi he!' begroette ze Max. De jonge New Forest pony brieste zacht en zocht wat lekkers in Melody's zakken. Melody bekeek de stal, niemand te zien of te horen, alleen het geluid van briesende paarden en schrapende hoeven. Ze keek op haar horloge; half tien pas. Ze was vroeg vandaag. De springles begon om twee uur. 2 Jaar geleden reed ze alleen in de dinsdagavond-dressuurles van vijf uur, maar tegenwoordig mocht ze van haar ouders één keer in de twee weken op zondagmiddag springles volgen.
'Sorry schat, ik heb niks voor je, maar in de voerkamer zal vast wel een appeltje liggen' verontschuldige de ze zich tegenover de teleurgestelde pony.
Melody draaide zich om en liep naar de voerkamer, waar ze stemmen hoorde. Nieuwschierig liep ze naar binnen.
'Hé meiden, zijn jullie ook al zo vroeg?' begroette ze Hester en haar beste vriendin Lola. Betrapt draaide de twee meiden zich om.
'Oh hoi, Mel; we waren even aan het praten over.. eh..'
'.. op wie we wilden' maakte Hester het voor Lola af.' Melody knikte.
'Juist, en op wie wilden jullie dan?' vroeg ze - een beetje wantrouwend.
'Weten we nog niet, maar Max leek me wel leuk' zei Hester nonchalant.

Wat een trutten Melody! Je ziet aan hun gezichten dat ze het over jouw hadden. Waarom zeg je niks? En dan wil die Hester ook nog eens op Max?! Dat is jóuw pony, doe er wat aan!

'Maar ík rij altijd op Max' bracht Melody in. Maar ze wist dat het geen zin had, want Hester was de dochter van Naomi - de hoofdinstructrice die de springlessen op zondag verzorgde. Verdrietig pakte ze een appel uit de emmer en verliet de voerkamer, de twee roddelende meiden giechelend achterlatend.

Citaat:

9 - 2 - 07
PART FIVE [©!]
Zonder haar ouders te begroeten liep Melody boos en verdrietig de trap op.
'Zeggen we niks meer?' vroeg haar vader verbaasd. Melody negeerde de vraag en vervolgde haar weg naar haar kamer.
'Laat haar maar' hoorde ze haar moeder zeggen, 'vast iets gebeurd op de manege'.
Eenmaal boven liet Melody zich op bed vallen en kon haar tranen niet bedwingen. Wáárom was die stomme Naomi met haar achterlijke dochter op de manege gekomen? Wáárom was Naomi hoofdinstructrice én verzorgde ze de springlessen op zondag? En het belangrijkste: wáárom wilde Hester ineens op Max? Iedereen wist dat het Melody's lieveling was.

Stel je niet zo aan! Je moet wraak nemen, die twee trutten terug pakken! Verzin iets! Je geeft toch zeker niet zomaar op? Dan laat je ze winnen! Kom op, niet zo over je heen laten lopen, jij!

Eenmaal wat ontspannender opende Melody msn en keek wie er online was. Haar blik gleed over het scherm en bleef steken bij Lola. Melody aarzelde, verzamelde al haar moed en besloot Lola direct te vragen wat er aan de hand was:
Melody zegt:
Waarom waren jullie over mij aan het roddelen?

Melody voelde zich gespannen, bang voor wat Lola zou antwoorden.

Lola zegt:
Wie zegt dat we over jou roddelden?

Melody voelde zich boos worden. Het was toch overduidelijk dat die twee het toch echt over haar hadden? Even begon ze te twijfelen, maar het duiveltje in haar hoofd sprak haar toe:

Word je nu ineens bang? Je gelooft die stomme antwoorden van Lola toch niet? Zoals ik je net al zei: He was toch overduidelijk dat die twee het toch echt over jou hadden? Nu niet terugkrabbelen!

Citaat:

19-2-07
PART SIX [©!]
Melody maakte zich klaar om naar school te gaan, toen haar mobieltje afging. Geirriteerd door het geluid keek ze wie haar een smsje had gestuurd. Haar blik gleed over het scherm terwijl ze de tekst in zich opnam. Het berichtje kwam van Hester, hoe kwam die nu weer aan haar nummer? Melody voelde zich boos worden toen ze klaar was met lezen..

Mel rustig, maar. Geen reden om boos te worden. Dat past helemaal niet bij jouw karakter, joh! Ga rustig naar school en vraag Hester wat dit te betekenen heeft.

Boos fietste Melody een paar minuten later naar school. Eerst dat gedoe met Lola en nu Hester weer. Waar waren ze nou mee bezig? Melody's woede werd aangewakkerd door het duiveltje wat haar toesprak:

Rustig maar? Dacht het niet! Jij gaat die meiden eens even flink de waarheid zeggen! Vertel ze hoe je er écht over denkt!

Eenmaal op school aangekomen was Melody al een beetje afgekoeld en begon te twijfelen. Wat ze tegenwoordig erg vaak deed en waaraan ze zich tevens behoorlijk irriteerde. Nadat haar fiets op slot gezet was, liep ze naar binnen en zonder het te weten stonden Lola en Hester samen in een hoekje haar na te staren.

'Dus, Melody, wat is het antwoord?' Melody schrok wakker, wat leidde tot gelach van de klas. 'Eh, sorry meneer..' begon ze. Gelukkig was ze de favo leerling van meneer Heuvels. Glimlachend gaf hij de beurt aan iemand anders. Melody moest in zichzelf lachen, maar dat veranderde wanneer ze recht voorzich keek en dat precies in het gezicht van mevrouw Hester.

Citaat:

13-4-07
PART SEVEN [©!]
Eenmaal thuis gekomen liet Melody zich op bed vallen. Wat was ze moe! Eerst die toets wiskunde waar ze niks van snapte en toen nog Nederlands.. Zuchtend pakte ze haar mobiel uit haar zak en las het dreigende smsje van Hester nog een keer:
'Wat denk je wel niet?! Lola zomaar van me afpakken! Ik zou maar twee keer nadenken voordat je weer iets uithaalt..!' Melody begreep er niks van! Afpakken? Hester was juist degene die Lola afpakte, niet zij. Wat zou dat kind bedoelen? Melody besloot het van zich af te zetten en kroop achter haar laptop. Tot haar verassing zag ze dat Tim online was..

Grijp je kans, meid! Begin een gesprek.. Je vindt hem toch leuk? Nu is het moment!

Maar tegerlijkertijd..

Dring je niet zo op, zeg! Zou jij ook niet prettig vinden. Wacht eerst maar even af..

Melody besloot naar het duiveltje in haar hoofd te luisteren en ging er eens goed voor zitten.

'Melody, wordt het niet eens tijd om op te staan?' Met haar alsof ze een stroomstoot had gehad, ging ze overeind zitten. 'Mam, wat doe jij hier zo vroeg?', zei Melody terwijl ze een blik op haar wekker werpte. 'Vroeg? Kind, het is al 10 uur geweest!' Zuchtend stond Melody op en liep naar de badkamer, waar ze een heerlijk verfrissende douch nam. Haar humeur verbeterde hierdoor, maar ook dankzij het feit dat het zaterdag was, wat paardendag betekende. Fluitend trok ze haar rijkleding aan en liep naar beneden voor het ontbijt. 'Morgen, pap, morgen broertje!' begroette ze haar gezinsleden. Haar moeder keek haar met een gelukkig gezicht aan. 'Jij hebt een prima humeurtje vandaag, zeg. Hoe dat zo?' Melody's vader beantwoordde met 'Paardendag, schat' de vraag voor Melody. Na een paar broodjes gesmeerd te hebben, stond Melody op en met een 'Vanavond thuis' verliet ze de woning.

Melody's goede humeur veranderde gelijk in onweer, toen ze de twee roddeltantes bij de fietsenstalling zag staan. Desondanks wilde ze dit humeur eigenlijk behouden en met een 'Goedemorgen, dames' liep ze naar de stal, de twee meiden verbaasd achter latend. Melody had besloten zich niks van deze twee meer aan te trekken en gewoon lekker te doen waar ze zelf zin in had. Ze begroette de paarden die tevreden op hooi kauwde en stopte bij de laatste box, waarin New Forest Max stond. 'Dag lieverd, zin in een ritje?' De ruin keek haar met grote vriendelijke ogen aan en vervolgde daarna weer zijn ontbijt. Melody vervolgde haar weg naar de kantine waar ze Chantal zittend aantrefde. 'Weet je het al?' vroeg Melody met iets van 'hint' in haar stem. Chantal glimlachte. 'Vind je het erg als ik je vandaag op Lady zet, in plaats van Max? Hester claimde namelijk dat zij ook welleens op onze New Forest wilde..' Chantal keek een beetje beschaamd naar de grond. Ook zij mocht dochter Hester en hoofdinstructrice Naomi absoluut niet. 'Het spijt me Melody, ik kan er ook niks aan doen. Naomi heeft tegen me geklaagd..' bracht ze uit. Melody knikte en met een 'tot zo' verdween ze weer naar stal, waar ze Lady begon te poetsen. De grote, zwarte merrie stond bekend om haar bokkesprongen, al was dat niet de reden waarom Melody geen zin meer had in rijden. Met een verdrietig gezicht keek ze naar Lola en Hester, die Max aan het zadelen waren.

Citaat:

28 - 5 -07
PART EIGHT [©!]
'Zal ik je even helpen?' Melody's gezicht werd nog roder toen Tim aan kwam lopen. Ze knikte verlegen en met een 'Graag gedaan' liep Tim, zo snel als hij was gekomen, weer weg. Melody kon zichzelf wel voor d'r kop slaan! Waarom had ze niks gezegd en deed ze zo verlegen? Boos maar overdonderd liep ze verder maar bedacht tegelijkertijd dat 'je boeken laten vallen in het midden van de gang' eigenlijk best een slimme versiertruc was.. Als je 'm tenminste goed uitvoerde en waar zij dus niet in was geslaagd. Plotseling kwam er iets in haar op. Zou Tim de reden zijn die het gedrag van Hester en Lola verklaarde? Jaloezie veranderde zelfs de meest lieve meisjes in bitches, dus...

Hehe, eindelijk een slimme opmerking. Kwam je hier niet eerder op?

Melody besloot de meisjes er zometeen in de pauze naar te vragen. Dit kon toch niet langer? Lola was altijd haar beste vriendin geweest. De klik was er vanaf de brugklas en zo'n zielig gevalletje als Hester mocht dat niet verpesten!

4e Uur, wat Frans betekende. Zoals gewoonlijk zat Melody achterin, waar ze tot voor kort altijd met Lola de grootste lol had om mevrouw Berger, die de havoklas niet onder controle kon houden en 100 keer per zin 'Uh' zei. Nu zat Lola samen met Hester voorin en lette ze goed op hoe mevrouw Berger - die allang blij was dat er tenminste iemand luisterde - haar verhaal over de werkwoorden 'croire' en 'venir' deed. Melody had haar aandacht er totaal niet bij. Normaal volgde ze het geblaat van de oude lerares wel, maar nu had ze andere zaken aan haar hoofd. Tim bijvoorbeeld en wat hij te maken had met Lola en Hester.. Hij móest wel de reden zijn die verantwoordelijk was voor de acties van de twee jaloerse dames. Wat kon hun gedrag anders verklaren? Misschien had het iets met de manege te maken? Allerlei mogelijke oorzaken - en gevolgen - schoten door Melody's hoofd en de moed de twee meiden ernaar te vragen begon steeds meer in haar nieuwe ballerina's te zakken.. Zouden Lola en Hester haar wel serieus nemen? Misschien lachen ze me wel in m'n gezicht uit.. En zal Lola beseffen dat Melody veel om hun vriendschap geeft? En dat ze die niet zomaar wilt opgeven?

Je maakt je nu geen zorgen meer en vervolgt het luisteren naar mevrouw Berger. Straks zal het allemaal goed gaan en Lola zal beseffen dat jullie vriendschap erg belangrijk is. Don't worry!

Opnieuw kreeg Lola een rode gloed over haar bruine kleurtje en frunnikte wat aan het lange, krullende haar, toen Tim op haar af kwam lopen. Act cool! Schoot er door haar hoofd, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Wat zag hij er leuk uit! Dat shirt stond hem echt super.. Paste goed bij z'n blauwe ogen.. Ze zouden best een leuk st - 'Hey Mel! Luister je wel?' vroeg Tim Melody verbaast. Opnieuw kon Melody zichzelf wel een klap verkopen. In gedachten verzinken terwijl je in front of dé hunk van de school staat! Ben je wel helemaal lekker? Dom wicht, schold ze zichzelf uit. 'Eh ja, sorry.. Ik dacht aan.. Eh.. M'n pony' en ze werd nog roder. M'n pony? Je kunt jezelf net zo goed meteen neerschieten, Mel. Maar Tim moest lachen. 'Je bent schattig als je zo verlegen doet' merkte hij op. Melody keek hem aan en moest moeite doen zich in te houden. Wat was hij lief! Zag ze het nou goed? Volgens mij was ze niet de enige die hier verlegen was!

Citaat:

29 – 5 - 07
PART NINE [©!]
In een verliefde roes liep Melody naar boven. Dit was echt de mooiste dag van mijn leven, dacht ze. Automatisch startte ze msn en keek of Tim online was. Deze middag hadden ze samen wat gedronken en daarna hadden ze in het parkje nog wat gepraat. Nog steeds kon Melody het niet geloven: zij en Tim samen! Een echt stel. Lola en Hester konden haar allemaal niet meer schelen. Wat was het leven toch mooi! Ze sloot haar ogen en zag haar vriendje – eindelijk kon ze die term gebruiken – weer voor zich. Zijn prachtige blauwe ogen die zo mooi bij zijn shirt paste… Z’n mooie lippen die –

Ho! Stop! Meid, je gaat een beetje te ver. Moet je niet eerst aan je huiswerk voordat je over Tim gaat zitten fantaseren? Morgen heb je twee toetsen waaronder wiskunde. Aan het werk dus!

Maar Melody negeerde het engeltje. Wat ze al veel eerder had moeten doen. Dan had ze het woord ‘vriendje’ veel eerder kunnen gebruiken! Het is over met de brave Melody, bedacht ze. Ik moet wat meer gedurfder zijn, een waaghalsje, daredevil en zeker geen engeltje.

Gedurfder, waaghalsje, daredevil? Klinkt goed! Gaat de goede kant op, Mel!

Tevreden draaide Melody zich nog een keer om en trok het dekbed nog meer over zich heen. Tegelijkertijd bedacht ze dat ze toch ooit op moest staan. Ze opende haar ogen en keek op haar mobieltje, dat half elf aangaf. Met een gelukkig gevoel stond ze op en dacht aan de voornemens die ze gisteravond bedacht had. Dromerig staarde ze voor zich uit en merkte dat ze niet alleen in de kamer was. Donja – haar puppy – zat met zielige ogen voor de deur naar haar baasje te kijken.
‘Don, wat is er meis?’ Melody trok een vest aan en tilde de pup op. Meteen zag ze wat er aan de hand was, mevrouw Donja had weer een plasje op het kleed gedaan!
‘Donja! Daar zal mam niet blij mee zijn. Kom maar mee.’ Op een hond als Donja kon je gewoon niet boos zijn. De grote puppyogen keken Melody vragend aan. Melody gaf haar hond een kus op het hoofd en liep naar beneden waar haar moeder en vader aan het ontbijten waren.
‘Morgen’ begroette ze haar ouders en liep – nog steeds met Donja in haar handen – naar de keuken waar ze een doek pakte om vervolgens het kleed in haar kamer mee schoon te maken. Haar moeder keek de hond afkeurend aan, maar zei niks. Melody ving de blik op en met een ‘Zo schoon’ liep ze weer terug naar boven waar ze haar puppy op het bed legde en aan het schoonmaken ging. Ze werkte de vlek – zo goed en kwaad als het kon – weg en schrok van haar mobiel die de sms-toon afspeelde. Verrast stond ze op. Tim! Schoot er door haar hoofd. Donja begon te piepen, als teken dat ze zich verveelde en te weinig aandacht kreeg. Melody negeerde de pup waarop het diertje zich met een zucht liet vallen en in slaap viel. Een donkere wolk gleed over Melody’s gezicht heen. Wat was dit nu weer? Melody las het smsje nog een keer en voelde zich boos worden van binnen.


Als verdoofd fietste Melody naar het parkje waar Tim op haar zou wachten. Nog steeds kon ze het smsje niet geloven. Zou het tussen haar en Tim weer uit gaan? Ze hadden pas één dag met elkaar! Verdrietig fietste Melody de lange Kralingse Plaslaan af. Waarom zou Tim het uit willen maken? Van dat smsje was niks te begrijpen. Het enige wat er in stond was ’12 Uur Snackbar’. Niet eens iets van ‘Hey Lieverd’ ofzo. Plotseling realiseerde Melody zich dat ze niet eens zeker wist of het berichtje wel van Tim kwam. Het was een onbekend nummer en die van Tim stond toch echt wel opgeslagen in haar telefoon.
Verdwaasd trapte Melody door en kreeg een ‘Kijk eens uit!’ naar haar hoofd toen er een groep ruiters langsreed. Waarschijnlijk van de nabijgelegen nieuwe manege. Één van de pony’s deed haar aan Max denken. Hetzelfde schattige hoofdje en dezelfde witte voetjes, deze was alleen wat kleiner en breder van bouw. De ruiter die de New Forest bereed keek geïrriteerd omdat hij achterraan reed, hoewel de pony zijn best leek te doen de anderen bij te houden.
‘Doorlopen, slome!’ hoorde ze de jongen roepen, wat haar aan de manege deed denken. Sinds Naomi er was komen werken ging het alleen maar achterruit. De sfeer veranderde, de pony’s leken lustelozer en de kinderen vervelender. Zweepjes werden steeds meer en op verkeerde wijze gebruikt en de lessen raakten leger. Melody merkte dat Chantal de laatste tijd ook niet helemaal zichzelf was. Het gewoonlijke praatje wat ze voor en na de les met Melody en haar vriendinnen maakte, verdween en ook de kwaliteit van de les werd negatief beïnvloed. De laatste tijd was het steeds meer stap, draf, galop, draf, stap in plaats van de gevarieerde dingen die Chantal normaal bedacht. Na de rijles zonderde ze zich af of begon in haar eentje uit te mesten. Iets waar ze meestal hulp bij vroeg. Vijftien boxen in je eentje schoonmaken was immers geen gemakkelijk klusje. Melody zag stuk voor stuk de manegepony’s en paarden weer voor zich. Lady - de pittige zwarte KWPN’er op wie ze pas nog gereden had, Stella – Het kleine schimmeltje wie velen al had leren rijden, - Merlijn, de grote bruine pony die veel van een wijze beer weg had waar hij de naam aan dankte. Alle manegedieren ging Melody langs. Stuk voor stuk mooie exemplaren die elke dag trouw hun rondjes liepen. Altijd een goed humeur, op Katrien na dan. De vaalkleurige eigenwijze en vaak chagrijnige merrie leek het niet zo naar haar zin te hebben op de manege. De andere paarden en pony’s vond ze oké, maar van mensen moest ze eigenlijk niks hebben.
Melody had bewondering voor de vijftien manegedieren. Zijzelf zou gek worden! Elke dag weer die bak in, elke dag weer die zweep en elke dag weer die kinderen.
De smstune van haar mobieltje wekte haar uit de manege-gedachten. Dit keer herkende ze het nummer wel en ook haar telefoon gaf Tim aan.

‘Dag schat. Hoe is het? Wat dacht je van een filmpje vanavond? Hoor van je (K)’

Melody voelde zich warm worden van binnen. Voor de zoveelste keer schoot het woord ‘lief’ door haar hoofd en zag ze haar vriendje weer voor zich. Blij smste ze terug dat ze wel zin had in een filmpje, maar toen schoot er iets anders door haar hoofd: Van wie was dat eerste berichtje dan? Twee namen kwamen direct in haar op. Lola en Hester! Hoe kón ze die twee nou vergeten, zo erg hadden ze het de laatste dagen voor Melody verpest. Voor de tweede keer deze week kon ze zichzelf wel voor haar kop slaan. Dat ze daar niet eerder op gekomen was! Wat een stom wicht was ze toch.
Vastberaden, boos en nieuwschierig trapte ze eens stevig door. Wat een pokke-eind was het toch ook naar de snackbar in het bos. Sinds ze samen met haar ouders en broertje verhuisd was, was alles verder weg. De stad, de bios, school. Toch was ze wel tevreden met de verhuizing, want nu had ze een grotere en mooiere kamer die ze leuk had ingericht.
Met een humeur als onweer kwam ze na ruim drie kwartier fietsen eindelijk bij de snackbar aan en zette haar fiets tegen het hek. Niemand te zien of te horen. Doodse stilte. Ze nam plaats op het bankje en staarde een beetje voor zich uit. Straks had iemand een grap met haar uitgehaald ofzo… En zij moest daar weer zonodig intrappen. Doordat ze te stom was te weten dat het berichtje van een onbekend iemand kwam!

Lekker slim, Mel! Straks is het één of andere rare gast die je dat smsje stuurde. Leuk hoor. Daar zit je dan. In je eentje. Op een eenzaam bankje. Bij een afgelegen snackbar. In de middle of nowhere! Echt superslim. De beste actie ooit. Hier kan toch niemand je horen schreeuwen? Ja, of er moet tóevallig iemand langsfietsen of rijden. Wat dus niet gaat gebeuren. Je hebt je weer in een perfecte situatie genesteld. Lees je de krant soms niet? Zegt de zin ‘meisje vermist’ je niets, waar gister bij Peter R de Vries nog aandacht aan werd besteed? Grappig, want dat meisje verdween ook in een parkje. Bij een snackbar. En het ironische is; Dat dat kind normaal erg verantwoordelijk was en bang voor loverboys bleek te zijn. Succes.

Melody werd onrustig. Ze wachtte nu al ruim een kwartier. Haar mobiel gaf half 2 aan en haar gedachten dwaalden af naar het verhaal van het vermiste meisje wat gisteren op tv was. Straks was het écht één of andere engerd die haar dat smsje had gestuurd… En wat dan? Het engeltje had gelijk. In wat voor situatie was ze nu weer beland? Maar het duiveltje sprak haar toe:
Be cool, Mel. Wat dan nog als het Lola en Hester waren? Het wordt tijd dat je ze eens flink de waarheid zegt en ze vertelt wat jij hiervan vind. Dat was je toch al een hele tijd van plan? Dit kan zo niet langer. You can do it! Succes.

Melody’s bui veranderde en ze dacht terug aan haar voornemens. Melody goes bad! Ze werd uit haar gedachten opgeschrikt door voetstappen. Ze ging overeind zitten en spitste haar oren. Hoorde ze dat goed? Gefluister? Ze stond op en voelde zich zelfverzekerd. ‘Dit gaat lukken!’