Buiten zittend op een bankje op het schoolplein, dacht ik wat een lekker weer !
Ik zat wat te praten met een meisje die naast mij zat. Ook lekker in het zonnetje.
Ze was nogal stil, maar agh ... Dan praate ik wel, en antwoorde zij afentoe wat terug.
Ook nog zittend met een ander klasgenootje, die zat ook lekker te zonnen. Gewoon lekker chillen in de zon. Dat is pas lekker.
Hé ? wat hoorde ik daarnou, geschreeuw ? Geruzie ?
We keken elkaar aan, en besloten te gaan kijken. Het stille meisje bleef zitten. lettend op onze tassen.
Rennend gingen mijn klasgenootje en ik erheen. Allemaal mensen van school zag ik, ik keek beter. Het waren allemaal klasgenoten. Ik dacht, wat doen die daar dan ?
En weer hoorde ik geschreeuw, maar nu harder. Ik was er vlakbij.
Verder lopend zag ik één klasgenoot, met een tas in haar handen staan. Bij de sloot.
Wat moest ze daar nou ? Een andere klasgenoot stond te schreeuwen ; Nee alsjeblieft niet ! Neeeee !
Ik vroeg wat er was. De klasgenoot bij de sloot wilde haar tas in de sloot gooien.Ik kon maar niet begrijpen waarom niet.
En vroeg verder, waarom dan ? Ik kreeg als antwoord ; ze gooide me op de grond tijdens het stoeien.
Ik wist niet wat ik er van moest denken. Ondertussen hoorde ik de klasgenoot bij desloot roepen ; zeg het dan ?
Ik dacht , wat zeggen ? En weer hoorde ik ; zeg het dan, zeg sorry princes.
Ik begreep nu wat er aan de hand was, ze werd gepest. Ja dat vond ik ! Het klasgenootje die smeekte 'm niet in de sloot te gooien, begon te trillen.
Ik werd fieneinig. Dit kon tog niet ? Met 8 mensen tegen 1 zo'meisje. Ik begon te roepen doe normaal, hee kom op he. Maar ik kreeg geen reactie.
Het meisje bij de sloot schreeuwde ; zeg het, zeg het dan ? Ik tel tot 3.
1,2, 2 en half, 2 en een kwart 3.
Het meisje dat gepest werd begon te huilen. En zei niks meer.
Ondertussen was mijn pratende klasgenootje het stille meisje halen, en stonden zij er allebei. En ook het pratende klasgenootje zei, doe normaal !
Maar ook zij kreeg geen reactie.
Een van de 8 andere klasgenoten riep, kom nou. We gaan ! Ze belsoot ze de tas in de boom te hangen, ze zei erbij ; hij valt dan vanzelf.
Ik wist niet wat ik moest zeggen. Nog harder begon het meisje te huilen en te trillen.
Het meisje die peste fietste weg met de groep van 8. Ze riepen van alles naar haar, en het huilende meisje riep ook dingen terug.
Het enige wat ik echt kon volgen was ;
Ik pak je , Ik pak je morgen nog wel !!!
En ik riep; Doe nou tog ik normaal ! Schreeuwend en wegfietsend hoorde ik ook nog ; Wat doe nou normaal ? ik wordt tog ook op de grond gesodémieterd. Nee dat is lekker normaal ? Bang riep ik terug ; Ja oke.
Verder waren ze gefietst.
Daar stond ze, huilend, trillend en boos naast me. Het enige wat ik probeerde was haar te troosten. En zeggen dat ze het van haar af moest zetten, en dat ze naar onze mentor moest gaan. Meer kon ik niet niet ...
Dacht ik !
Ze ging maar naar huis zei ze. Ik hoopte zo dat ze zich iets beter ging voelen.
Ik keek hoelaat het was, kwart voor 4. Hmm, ik besloot zelf nog even naar mijn mentor te gaan. Ik vertelde het verhaal.
Ik hoopte dat morgen alles goed ging, en dat hij er mischien wat aan kon doen !