Geplaatst Enkele dagen geleden ben ik opnieuw eens begonnen aan een verhaal. Ik heb eerst een groot aantal personages uitgedacht die ik 1 voor 1 in mijn verhaal zal gebruiken en die uiteindelijk allemaal iets met elkaar te maken hebben.
Er zijn dus erg veel neverpersonages en wendingen, maar alles draait om het hoofdpersonage: morgan.
Ik heb nog maar 2 blz'en, het is een "ruwe" versie dwz dat ik het nog enkele keren zal herschrijven waarschijnlijk. Ik wil graag even jullie mening of dit een leuk begin is?
Ik zie het zeker zitten om er aan verder te werken, ik heb al enkele leuke gedachten, er komen nog veel personages bij en er zitten enkele onverwachte wendingen klaar
Graag jullie meningen over het eerste (voorlopige)deeltje van mijn verhaal...
De titel komt pas als het verhaal helemaal af is
“Goeiemorgen schat”, Stefanie groet haar slaperige dochter die zoals gewoonlijk weeral eens te laat is om nog deftig te ontbijten. “Je boterhammen liggen al klaar in de garage, bij je schoenen”
“Bedankt” murmelt Morgan.Ze haalt nog even vlug een borstel door haar gitzwarte haar, veegt een verkeerd terecht gekomen restje mascara uit haar oog, en rept zich naar de garage. Wanneer ze haar zwarte All-stars eindelijk heeft dichtgeknoopt, bemerkt ze dat haar rugzak nog boven ligt. Ze bedankt haar moeder, die er vlug om gelopen is en springt op haar fiets. Wanneer ze bij het tankstation komt, waar ze gewoonlijk met haar beste vriendin Claire afspreekt, ziet ze dat er niemand meer staat en rijdt ze vlug door.
“Zozo, heb je je weer eens verslapen” Tim leunt nonchalant tegen de fietsenstalling, waar hij eigenlijk niet mag staan aangezien hij niet meer op school zit. Hij lacht. Zij lacht. Snel kust ze hem. “Sorry schat, ik ben veel te laat, ik moet echt naar de les »
« Eens spijbelen zal wel geen kwaad kunnen zeker ? Strevertje van me” hij drukt haar zachtjes tegen zich aan.
“Nee Tim, vandaag niet” protesteert Morgan, “ik moet echt gaan”Ze kijkt hem met haar donkerbruine ogen zielig aan en aait hem even over zijn blonde haar. Lief maar beslist kust ze hem gedag. Verdrietig kijken zijn groene ogen hoe zijn liefje het schoolgebouw binnengaat.
“Dit is nog maar de 4de schooldag en je bent weeral eens te laat” klaagt mevrouw Van Steen, “Je gaat er toch geen gewoonte van maken hé?”Het is een cliché, maar deze zin herhaalt elke leerkracht wanneer een leerling 2 keer achter elkaar te laat komt. Morgan ergert zich eraan. “Jawel mevrouw, begin er al maar aan te wennen”
Ze smijt haar rugzak op de grond, ploft zich neer naast Claire en kijkt uitdagend naar mevrouw Van Steen die geen aandacht meer aan haar besteedt en weer bezig is met de algemene mededelingen.
“Tim stond je op te wachten aan de fietsstalling” vertelt Claire, “waarom kwam je maar niet? Je wist toch dat hij er ging zijn?”
“Ja zoals elke morgen, ik weet het”
“Ik zou blij zijn als Bram me elke ochtend zou opwachten, ik zie hem amper 3 keer per week” klaagt Claire.
“Zo word je je liefje tenminste niet beu” lacht Morgan.
« Ben jij Tim dan beu? Jullie zijn tenslotte al 7 maanden samen”
“Neeneen, alles gaat goed hoor, maak je maar geen zorgen”
De bel van 8.30 uur rinkelt, het dagelijkse onthaal is gepasseerd, tijd om aan hun eerste uur les te beginnen.
“Pft, nog 7 uur te gaan, en dan is het pas weekend” zeurt Morgan.
« Héhé, wat doe je weer lekker optimistisch vandaag » zegt Claire
« Dat is toch wat je zo leuk aan me vindt ? »
Lachend lopen de 2 meisjes naar het geschiedenislokaal.
7 lesuren, een lege buik en 10 berispingen later komt Morgan thuis. Gelukkig krijgen ze de 4de schooldag nog geen huiswerk. Ze grist een stapel koeken uit de kast, zoekt haar rijbroek en haast zich naar de manege. Fièro is erg lief vandaag. Wanneer ze hem uit de weide wil halen, komt hij meteen naar haar toegelopen. Ze groet uitbundig haar 3jarige Andalusierruin. Ze is zo trots op hem. “Vandaag geen uitgebreide poetsbeurt, schat” Morgan knuffelt hem. “Het wordt werken geblazen”Ze geniet enorm van de 30 minuutjes op zijn stoere grijze rug. Fièro doet enorm zijn best, hij neemt alle nieuwe dingen supergoed op. Ze is zo tevreden met hem. Ze vindt het best jammer dat ze hem slechts 4 keer per week 30 minuutjes kan rijden, maar zo is het beter. Liever nu rustig opbouwen dan over zoveel jaar geen paard meer hebben. Hij is een schat, ze wil zuinig zijn met hem. Na het rijden verzorgt Morgan Fièro uitgebreid en keert ze huiswaarts. “Hopelijk is Maxim thuis” denkt ze luidop. Haar oudere broer is de laatste tijd steeds vaker bij zijn liefje dan bij haar, ze mist hem. Morgan is dan ook supergelukkig wanneer ze zijn geliefde paar Grijs-zwarte Vans op de mat ziet liggen. Haar gelukkige gezicht betrekt echter wanneer ze ook de leren cowboyboots van Daisy, zijn vriendin, netjes naast de mat ziet staan. “Is die trut nu weeral bij hem?”
Boos kijlt ze haar All-Stars tegen de boots en ze hoopt dat ze er een veeg aan over zullen houden.
“Dag ma” Haar moeder is bezig aardappelen te schillen en in duine schijfjes te verdelen. “Dag meid, hoe ging het met Fièro?”
“Super” Morgan vertelt enthousiast hoe goed het met haar paardje ging. “Eten we vandaag frieten? Normaal is het toch altijd op zondag?”
“Ja, maar vandaag is het een feestmaal, want Daisy en Maxim zijn 3 maanden samen” legt haar moeder uit.
“Ahzo. Fijn!” stampvoetend loopt Morgan de trap op. Ze weigert om eerst Maxim te gaan begroeten. Onder de douche bedenkt ze dat ze niet hoeft mee te eten. Ze kan Claire bellen, naar de MacDonalds gaan en dan even lekker uit gaan. In het jeugdhuis is er vanavond één of andere fuif georganiseerd door de jeugdbeweging. De muziek zal wel weer niet optimaal zijn, maar alles is beter dan thuis een feestmaal te nuttigen met het dwaze liefje van haar favoriete broer.
Met een roze badhandoek rond haar lichaam gewikkeld, gaat ze op zoek naar de telefoon. Vanuit Elisa’s kamer komt er weer een zondvloed aan woorden zonder antwoord. Haar jongere zus is verslaafd aan telefoneren.
“Elisa!” Morgan smijt de deur open. “Elisa!”
Verschrikt kijkt Elisa op, met haar grote donkerbruine ogen kijkt ze Morgan aan. “Wat scheelt er nu weer, opgejut mens?”
“Ga je nog lang bellen? Ik heb die telefoon NU nodig.” Morgan kan het absoluut niet verdragen als haar jongere zus een arrogante toon aanslaat tegen haar.
“Dat weet ik niet” daagt Elisa uit, en ze richt zich weer tot de persoon aan de andere kant van de lijn. Geërgerd blijft Morgan in de deuropening staan.
“Momentje Aaron” hoort ze Elisa zeggen en ze draait zich om naar Morgan. “Blijf je daar heel de dag staan?”
“Net zolang tot ik de telefoon krijg, ja”
“Ga weg, je hoort hier niet te zijn, dit is MIJN kamer.” Elisa begint zich op te winden. Maar Morgan houdt voet bij stuk. Uiteindelijk hoort ze Elisa afscheid nemen en kan ze de telefoon in beslag nemen. Dit alles gebeurt uiteraard niet zonder enkele woedende blikken en scheldwoorden van haar 15jarige zusje. Elisa is immers geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Ze mag dan wel jonger zijn, ze laat zich absoluut niet in de hoek drijven door Morgan of Maxim. Morgan toetst het nummer van haar beste vriendin in en even later heeft ze Claire aan de lijn. Ze spreken af om 19.30 uur bij Morgan thuis. Morgan doorzoekt haar kast en vindt uiteindelijk wat ze wil. Het witte gecentreerde hemdje zal prachtig staan op haar gloednieuwe aansluitende fornarina-jeans. Haar lange haren draagt ze in een staart en ze laat enkele lokken nonchalant voor haar fijne gezichtje hangen. Ze brengt een nieuwe laag zwarte mascara aan, probeert niet te uit te glijden met haar oogpotlood en brengt een zoete laag lipgloss aan.
Ik ga er nu aan beginnen. Maar ondertussen ook nog lasagna eten
