Dus de foto uitgeprint en op m'n kamer gaan zitten. Een tijdje naar de foto gestaart en naar m'n tekenvel, maar ik wist meteen dat de foto niet bepaald standaard was. Het paard heeft namelijk een nogal lang, smal hoofd. Ik had het idee dat er niets zou gaan kloppen. Dus toen dacht ik aan alle wijze boktraad gevingen over het raster. Normaal was ik te koppig om eraan te beginnen (vraag me niet waarom. Ik deed het niet), maar nu was de nood te hoog. Met m'n nieuwe geodriehoekje heb ik eerst de hokjes op de foto getekent en toen een tijdje gepuzzeld. De hokjes op m'n vel tekenen was iets moeilijker, maar met m'n geo en een fotolijst heb ik hokjes getekent. Ze waren niet helemaal kloppend recht, maar goed.
En daarna begonnen met schetsen en dat ging echt vet makkelijk met raster. Je werkt van hokje naar hokje, hoeft je maar op een cm2 te concentreren per keer en ziet zo veel meer details. Waarom heeft niemand me gedwongen dit te gebruiken? Het is net therapie...

de tekening. A3 niet geheel bladvullend, de foto ligt er naast (misschien onduidelijk...) Oja, hij is ook nog niet af, moet nog de hals en de manen tekenen.
Tips zijn welkom en ik wil graag jullie mening. Ik ben zeker niet van suiker dus wees gerust eerlijk.
Oja, nog een technische vraag. Dat raster was heel handig tot ik het weer uit moest gummen. Wanneer gummen jullie dat weg, of zorgen jullie gewoon dat het al zo onzichtbaar is dat er bijna niet gegumd hoeft te worden?