Kom op, en laat me nu gaan. Je ziet toch, ik kan dit niet meer aan. Hoe graag mijn geest het dan ook wil. Mijn lichaam werkt niet meer mee. Ik weet dat je me wil helpen, dat heb je dan ook altijd gedaan.
Daarom, laat me nu gaan. Laat me verdwijnen, laat mij rust hebben. Maar hou me nog bij me, de tijd die jij nodig hebt om afscheid te nemen. Laat me dan gaan, zeg vaarwel. Ooit zullen we elkaar weer tegenkomen. En dan gaan we verder, met wat we hier beëindigd hebben.
De tranen, die hebben geen komen en gaan. Ze zullen voor altijd blijven bestaan. Maar onthoud, achter die tranen van verdriet, schuilt nog altijd die glimlach van herinnering.