Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-03-06 14:04

ieders verhaal bij dezelfde foto, 2.

Geplaatst door de TopicStarter : 03-03-06 14:04

ieders verhaal bij dezelfde foto 1.

Omdat het eerste toppic een beetje rommelig werd is er nu afgesproken dat er na elke drie foto's een nieuw toppic wordt geopent. In elk nieuw toppic komen nog wel links naar de oude zodat je verhalen altijd nog even terug kan lezen als je dat wilt.

Als mensen vinden dat er een nieuwe foto moet komen dan kan je dit melden. Als er binnen een dag niet gereageerd is door iemand die zijn verhaal nog wilt plaatsen dan mag degene die de laatste foto heeft geplaatst bepalen wie de volgende mag plaatsen.
Als die foto geplaatst is mag je alleen nog bij die foto een verhaal schrijven.

Voor de rest zijn er nog een paar regeltjes.
Je mag bij elke foto een verhaal plaatsen, maar het moet wel de foto zijn waar we opdat moment mee bezig zijn (dus niet nu op eens bij het kerkhof gaan schrijven)
Als je een verhaal plaatst moet dat compleet zijn.
Er is geen minimum aantal woorden, rond de 750 is goed. Er is ook geen maximum aantal woorden, maar het hoeft geen hele roman te zijn.

Volgens mij was dit het wel zo'n beetje. Hier dan maar de foto:

Afbeelding

Hij is geplaatst door X_amber.

Succes

**Geplaatst**: 03-03-06 15:26

Re: ieders verhaal bij dezelfde foto, 2.

Geplaatst: 03-03-06 15:26

yes nieuw topic (ik begin meteen goed met een offtopic bericht

) ik ga zeker weer schrijven in dit topic en hoop dat zaterdag ofzo een verhaaltje van mij bij dit topic staat

**Geplaatst**: 03-03-06 16:29

Re: ieders verhaal bij dezelfde foto, 2.

Geplaatst: 03-03-06 16:29

‘AAAAH!’. Badend in het zweet werd Kate wakker. Totaal verward sprong ze uit bed om een glas water te gaan halen. Op de badkamer keek ze in de spiegel, haar gezicht was krijtwit en pareltje angstzweet stonden op haar voorhoofd. Het was nu al de tweede keer in drie dagen dat Kate over dat bos droomde, dat hek, die bomen, die mist, er klopte gewoon iets niet. Kate stond een tijdje vertwijfeld naar haar spiegeldbeeld te staren, moest ze het iemand vertellen, of zou iedereen haar uitlachen? Na een poosje wikken en wegen besloot Kate dat ze het morgen wel aan Mark zou vertellen, als iemand haar zou geloven was hij het wel. Een beetje gerustgesteld ging ze weer naar bed en viel in een diepe, ongestoorde slaap.

‘s Ochtends, op weg naar school, wist ze nog steeds niet zeker of ze het wel moest zeggen. ‘Kom op Kate, zo kan het niet langer.’, zei ze tegen zichzelf. Uiteindelijk hakte ze de knoop door, Mark was haar beste vriend, en als ze het tegen niemand zou zeggen werd ze gek. Overal waar ze keek, achter elke boom, bij elk bosje en in elke schaduw zag ze beelden uit haar droom. ‘Nee,’ dacht ze, ‘het was geen droom, het was eerder een soort visioen.’

‘Hey slaapkop, word eens wakker!’
Met een schok keerde Kate terug naar de werkelijkheid, terwijl ze verwilderd om zich heen keek. ‘MARK!’, riep ze verontwaardigd, maar stiekem was ze toch blij dat ze hem zag. Nu kon ze tenminste haar hart luchten! Ze legde Mark alles uit, de smekende stem die ze in haar droom hoorde, het vreemde gevoel dat haar steeds verder het bos introk, en het angsaanjagende beeld van dat meisje.. Dat meisje dat er zo doods uitzag.. Dat meisje dat bij het hek stond, en dat haar naam riep, haar smeekte om hulp!
Terwijl Kate het verhaal vertelde zag ze beelden weer voor zich en raakte ze opnieuw in paniek. Gejaagd begon ze te roepen; ‘Je moet me helpen Mark, ik geloof dat ik gek word!’.

Mark keek haar met open mond aan, zijn ogen groot en gevuld met angst. Het was overduidelijk dat hij haar geloofde. Een warme golf van dankbaarheid en opluchting schoot door Kate heen, terwijl ze Mark kort omhelsde.
‘Mark, wil je met me meegaan naar het bos? Ik ken de plek, en ik moet met eigen ogen zien dat er niks aan de hand is, anders word ik gek!’, zei ze half smekend.
Mark keek haar vertwijfeld en een beetje angstig aan. ‘Maar wat als jou droom, of visioen of wat het dan ook precies was, op waarheid blijkt te berusten?’, vroeg hij.
‘Ik weet het ook niet Mark, alles dat ik weet is dat ik gek word als ik niets doe, alsjeblieft Mark, ik smeek het je, jij bent de enige die me gelooft!’.
Met een diepe zucht en een kort knikje gaf Mark te kennen dat hij mee zou gaan.

Eenmaal in het bos aangekomen begonnen Mark en Kate opnieuw te twijfelen of ze hier wel goed aan deden, maar terugkrabbelen ging nu niet meer. Opeens kreeg Kate het gevoel dat iemand haar riep, maar ze hoorde niets, hetzelfde gevoel als in haar droom! Ze keek Mark aan, die haar bemoedigend toeknikte, en greep zijn hand. Ze voelde zich een stuk veiliger met hem in de buurt, en was erg dankbaar dat hij mee ging. Opnieuw voelde ze de vreemde “aantrekkingskracht”. Ze wist precies waar ze heen moest, maar met elke stap die ze zette werd het gevoel sterker. Opeens schoot er een konijn voor haar voeten. Kate sprong bijna een meter de lucht in, en er ontsnapte een hoog gilletje. ‘Jezus, ik schrik me dood!’ zei Mark. ‘Wil je het alsjeblieft niet over dood hebben? Het is hier al eng genoeg met al die mist en vreemde geluiden!’. Langzaam liepen ze weer verder, beide angstig maar ze deden een dappere poging dit te verbergen. Hoe dieper ze het bos ingingen hoe donkerder het werd, overal om zich heen hoorden ze vreemde geluiden. Takken kraakten, de wind joeg door de bomen, en dan was er nog dat gevoel. Kate voelde het met iedere stap sterker worden, ze kon er bijna niet meer tegen, ze dacht dat ze gek werd van angst op het moment dat ze enkel nog de bocht om hoefden te slaan om het hek te kunnen zien. Zonder Mark had ze het nooit gekund, ze was zo bang dat haar droom waarheid bleek te zijn, dat er om die ene bocht echt een spookverschijning van een meisje zou staan, dat het meisje echt haar naam riep en haar hulp vroeg. Bevend van angst en met koude rillingen over haar rug kreeg Kate de neiging zich om te draaien en weg te rennen, maar iets hield haar tegen. Het was Mark, hij zei tegen haar dat ze het kon, dat ze sterk moest zijn. Kate ademde diep in en rende de bocht om met Mark in haar kielzog. Ze slaakte een hoge kreet van angst toen ze het meisje zag liggen. Mark schreeuwde tegen Kate dat ze moest blijven staan en rende op het meisje af. Een paar tellen later draaide hij zich met een verslagen gezicht om en zei zacht: “Ze is dood Kate.”

Maanden later dacht Kate nog wel eens terug aan die dag en aan haar visioen, en op een dag besefte ze; ‘Ze wilde dat ik haar lichaam vond, dat ik haar lichaam naar haar ouders terug bracht zodat de dader gevonden werd..
Met een diepe zucht draaide Kate zich om en langzaam liep ze van het hek weg, naar huis..

Oke dat was hem, ben een beetje lief voor me, ik schrijf normaal nooit verhalen