Geplaatst 
Citaat:Hoofdstuk 1.
Ik word er gek van, elke dag weer hetzelfde liedje. ’s Morgens opstaan om half 6. M`n broertje wakker maken, voor het eten zorgen, even rusten, me broertje naar de crèche toe brengen, weer naar huis, me tas inpakken, even rusten, en dan naar school racen.
Waarom nou weer MIJN moeder! Elke dag denk ik weer terug aan die ene erge dag.
Ik weet het nog zo goed. 5 maanden geleden, we waren net verhuisd en ik ging met m`n moeder mijn broertje van de crèche afhalen. We kwamen daaraan en hoorden, dat er niet meer was, hij was weggelopen, m`n moeder helemaal van slag en viel bijna flauw. We stapten weer in de auto en me moeder nogsteeds helemaal door de war. Ze lette niet goed op en reed door rood, waardoor er een groot ongeluk gebeurde, waarbij, MIJN moeder in het ziekenhuis kwam te liggen, ik had verder niks ergs. Mijn broertje was inmiddels gevonden door een vrouw en werd naar het politiebureau gebracht waarna wij werden gebeld. Een paar dagen was het spannend. En op een dag kwam ik thuis van school, toen ik het erge nieuws hoorde.. mijn moeder, overleden die dag. De eerste dagen bleef het maar in m`n hoofd zitten en de weken daar na alleen maar slechte cijfers op school. Ik kon me niet meer concentreren. Maar nu, moet ik dus al het huishouden doen, want mijn vader moet de hele middag en avond werken en als hij thuis is, gaat hij gelijk naar bed, word pas om 9 uur wakker en moet om 10 uur weer op z`n werk zijn.
Het ergste vind ik dat hij helemaal NIKS aan het huishouden doet waardoor ik het maar moet doen. De eerste week kon mijn vader vrij krijgen van zijn werk maar deed toen ook niks, het enige wat hij deed was de hele dag op zijn kamer zitten en naar beneden komen voor het eten wat m`n tante toen maakte.
“Jasmin!!” hoorde ik m`n broertje roepen. Ik deed m`n ogen open en zag dat m`n broertje naast me stond. Ik keek op de klok en zag dat het al kwart over 6 was! Ik sprong uit bed en kleedde me aan. Ik bracht m`n broertje naar beneden en gaf hem wat te eten.
“Het wordt weer een drukke dag.” Zei ik tegen mezelf. Zelf at ik ook wat en ging even bij de tv zitten. Dat was dus niet lang want me broertje was inmiddels klaar met eten. Dus ik doe de tv uit en zet m`n fiets buiten. Daarna pak ik me broertje en zet hem in het zitje op de fiets. Hij is lief wat aan het brabbelen en heeft geen idee dat ik het zo zwaar heb. Waarom ben ik nou ik en niet iemand anders.. dacht ik bij mezelf. Eenmaal aangekomen bij de crèche keek Linda, die daar altijd is, heel bezorgd. “Gaat het wel meisje, je ziet er zo moe uit!” Zei ze.
Ik knikte maar ik kon het even niet meer aan dus barstte ik in tranen. Bobbie, mijn broertje, begreep het niet en begon ook te huilen omdat hij zag dat ik verdrietig was. Linda omhelsde me. “Bobbie kan wel een paar nachtjes hier blijven hoor! Ik ben hier toch altijd.” Zei ze lief tegen me. Ik knikte dankbaar. Linda zette Bobbie bij de andere kinderen en gaf mij wat te drinken. “Ik bel wel even de school om te zeggen dat je vandaag en eventueel morgen niet op school komt.” Zei ze tegen me. Linda is toch ook zo’n schat! Als zij er niet was, wist ik het echt niet meer.
Twee dagen daarna ging ik weer naar school. Bobbie was nog steeds bij Linda op de crèche.
Ik fietste naar school en kwam Anna tegen. Zij is eigenlijk de enige vriendin die ik heb. De andere zijn allemaal van die populaire, arrogante meiden. Ze kwam naast me fietsen en vroeg waarom ik er de twee dagen daarvoor niet op school was. Ik legde alles uit en ze bood aan te helpen met het huishouden. “Anna, ik ben je echt heel erg dankbaar dat je me af en toe wil helpen in het huishouden!” Vertelde ik haar. Aangekomen op school, zetten we de fietsen in de fietsenstalling. Ik liep met Anna naar binnen en liep door naar me kluisje om me boeken voor vanmiddag erin te doen. Toen ik in de les zat keek iedereen heel raar tegen me, net alsof ik eng was. Ik zat naast Anna en volgens mij schaamde ze zich voor me. Opeens begon iedereen te lachen en zei “Idioot.” tegen me. Ik werd helemaal rood. “Anna, wat is er met me?” Vroeg ik aan Anna. Zij werd rood en haalde van m`n rug een papiertje met erop: Ik ben een hele stomme Idioot. Ik schaamde me dood maar ik kon er echt niet meer tegen en werd boos, heel boos. Ik stond op en schreeuwde kwaad door de klas: “WIE HEEFT DIT GEDAAN.” Martijn stond lachend op. “Ik.”
Ik kreeg een schok door me heen. Martijn, ik vond hem altijd zo leuk, al die tijd heeft hij aardig tegen mij gedaan, nou ja aardig? Was dat wel aardig? Volgens mij deed hij alleen zo omdat ik met Anna omging, en nu nog steeds omga, want ik weet, dat hij Anna leuk vind.
Het liefst wou ik hem verrot schelden en slaan, maar ik kon het niet, in plaats daarvan rende ik de klas uit, pakte mijn fiets en reed naar het station.
Ik voelde in m`n broekzak of er nog geld in zat. Ik haalde er een briefje uit. Gelukkig, 10 euro, daarmee kan ik wel een treinkaartje kopen naar Haarlem. Ik rende naar het bord waar op stond wanneer en hoelaat de treinen reden. Er stond Amsterdam-Haarlem 15:00.
“Gelukkig.” Zei ik tegen mezelf en ik zuchtte. Het was nog maar half 12, zag ik op m`n mobiel. Ik klapte m`n mobiel open en zag dat ik een bericht van Anna had. Eerst wou ik hem niet lezen maar iets in m`n hoofd zei dat ik het wel moest doen, dus opende ik het bericht:
Hee Jasmin,
Waar ben je?
Ik vind het rot voor je, je voelde je al niet goed,
Kom je om half 3 naar mijn huis?
xxx Anna
Ik wist even een moment niet wat ik moest doen. Ik kon het negeren, maar dat vind ik zo banketstaaf, ze is zo lief tegen me, Of ik kon terugsturen. Na een tijdje nagedacht te hebben, besloot ik toch maar terug te sturen:
Hee Anna,
Ik wil even niet zeggen waar ik ben,
Ik heb rust nodig,
Dus ik kom ook niet naar jou toe om half 3.
Sorry. Jasmin.
Ik zat met nog iets, zou ik naar Haarlem gaan? Naar mijn oude vertrouwbare vrienden, die ik erg mis sinds de verhuizing, of zal ik hier blijven, bij mijn broertje, Linda, Pap en Anna. Ik weet het allemaal niet meer, waarom moet dit mij nou weer allemaal gebeurden. Opeens gaf mijn mobiel een geluidje. Ik werd gebeld en zag aan het nummer dat het Anna was, dus geen zin om op te nemen. Ik liet het allemaal gaan en dacht weer na, over Mam, Bobbie, Anna, Martijn, de trein. Toen kreeg ik het gevoel dat ik hier moest blijven en niet terug gaan naar Haarlem. Ik weet niet hoe het komt maar iets laat me zeggen dat ik hier moet blijven. Dat ik moet blijven volgouden! Dus toen liep ik terug naar m`n fiets en reed naar de crèche toe, om Linda alles te vertellen. Ik was er bijna, maar wist niet hoe ik zou moeten beginnen met vertellen en twijfelde weer, of ik wel naar Linda moest gaan. Ik hoopte wel dat ze me begreep. Ik reed er toch maar heen, toen ik aankwam zag Linda me gelijk al en kwam ze naar buiten gerent.
“Ik had het gehoord van school, Anna is even langs geweest.” Vertelde ze me. Ik had tranen in m`n ogen. “Kom eerst maar even binnen zitten er vertel alles dan maar, oké?” Vroeg Linda. Ik knikte en liep naar binnen. Bobbie kwam op gelijk naar me toe gerent en ik tilde hem op. Nadat ik hem even had geknuffeld zette ik hem neer. Ik was blij dat ik hem even had gezien. Ik liep verder naar binnen en ging zitten. Bobbie kwam op me schoot zitten en Linda ging naast me zitten. Ik begon te huilen en vertelde ondertussen het hele verhaal, hopend dat Linda het begreep. “Ik kan het allemaal gewoon echt niet meer aan.” Vertelde Ik huilend.
Ik keek naar Linda en zag dat ze het begreep. Linda keek om en liep even weg. Ik kreeg opeens een sms’je, dus keek op m`n mobiel wie het was; Anna. Ik klikte op; bericht lezen.
Hoi Jasmin,
Ik begrijp dat je niet wil zeggen waar je bent,
Maar doe alsjeblieft niks stoms,
Je weet wel wat ik bedoel.
Kom gauw naar mij toe, ik help je.
Anna
Linda kwam ondertussen weer binnen. “Ik heb de verzorgingsdienst voor je gebeld, ze hebben een paar mensen vrij, één van hun komt morgen een gesprek met ons voeren en dan gaan we kijken of diegene kan helpen met het huishouden en met Bobbie.”
Vertelde ze aan me. “Dankje Linda, je bent echt een schat!” Zei ik tegen Linda. Linda knikte. “Over een tijdje komt alles weer goed. Ik weet het zeker!” Ik kreeg een beetje een glimlach op m`n gezicht nadat ze dat gezegd had. “Over een tijdje komt alles weer goed.” Die woorden herhaalde steeds in m`n hoofd.
De dagen daarna gingen langzaam voorbij, ik ging niet naar school en bleef bij Linda op de crèche. Ik begon me al wat beter te voelen en wou morgen weer naar school proberen te gaan. Zo meteen komt die vrouw die met mij en Linda gaat praten over iemand die bij mij thuis komt helpen met het huishouden… Heb ik helemaal geen zin in maar, wat moet ik anders doen?
“Linda, hoelaat komt die vrouw?” Vroeg ik nieuwsgierig. Ze keek op dr horloge. “Ze zou rond half 3 komen, dus over ongeveer twintig minuutjes. Je kunt in die tijd wel even met de kinderen spelen, of wil je liever op de computer?” Zei ze terug. Ik dacht na. “Ik ga wel even met de kinderen spelen, dat leid me ff af.’ En ik liep naar Bobbie en z`n vriendje.
Ik hoorde voetstappen achter me en keek om, daar stond Anna. Ik schrok en werd rood.
“Ik dacht al dat je hier was, heb je even tijd om te praten of niet?” Vroeg ze.
Ik stond op. “Nee, het komt nu eigenlijk niet zo goed uit, want ehm…” Stamelde Ik. Ik keek op m`n horloge, het was kwart over twee. “Zometeen komt er iemand om met me te praten…” Ging Ik verder. Anna knikte en draaide zich beledigd om. “Nou dan ga ik maar weer.” Riep ze en ze liep weg. Het was stom wat ik had gedaan, al had ik het nou even uitgelegd.. maar Nee hoor ik ben weer zo slim om iemand te beledigen. Ik rende snel naar buiten om te kijken of ze er nog was. Helaas, ze reed net de hoek om. Ik bleef even buiten om op die ene vrouw te wachten. Na vijf minuutjes wachten kwam ze eindelijk. Het was nog maar vijf voor half drie. Ik stelde me voor en nam haar mee naar binnen, waar Linda aan tafel zat, te wachten op ons.
Het hele gesprek stelde niet echt iets voor, want die vrouw herhaalde steeds hetzelfde;
‘We gaan kijken of we voor je iets kunnen doen’.
“Nee, daar zit Ik op te wachten, Ik wil het NU weten.” Riep Ik boos. Ik zag dat die vrouw schrok. “Sorry, Ik heb echt heel snel iemand nodig, dus zou u mij vandaag nog willen bellen om een afspraak te maken met degene die mij gaat helpen met van alles?” Vroeg Ik met een aardige toon. De vrouw knikte. “Ik zal m`n best doen.”
Die avond zat Ik thuis met Bobbie tv te kijken, opeens trilde mijn mobiel. Een smsje, Ik opende hem snel, en zag dat ie van Anna was.
Hee Jasmin,
Sorry dat ik net zo beledigd reageerde,
Maar ik vind het helemaal niet leuk als je zo tegen me doet..
Ik snap het wel hoor,
Maar je kunt mij vertrouwen en ik wil je helpen.
Kus Anna.
Ik stuurde gauw een sms terug:
Hee Anna,
Ja sorry dat ik zo deed,
Ik had je terug moeten roepen,
Ik weet dat ik je kan vertrouwen
Maar er kwam een vrouw met mij en Linda praten,
En die gaat ervoor zorgen dat er een
soort huishouder komt bij mij..
Kus Jasmin.
De tv werd langzamerhand saai dus bracht ik Bobbie naar bed en ging ik ook naar m`n bed. M`n vader wist helemaal niet hoe het met me ging en ook niet al mijn problemen, dat boeide hem helemaal niet. Maar Ik heb tenminste nog mensen die van me houden, zoals Linda en Anna. Meer niet eigenlijk, maar beter een paar hele goede vrienden die je kunt vertrouwen, dan een hele grote groep ‘vrienden’ die je dus niet kunt vertrouwen!
Het was inmiddels al 10 uur dat ik wakker werd. Ik sprong uit m`n bed. “oliebol, Ik ben te laat voor school.” Dacht Ik. Na een paar minuten besefte ik dat het weekend was en ik ging me bed weer in. Ik hoorde voetstappen op de gang, het waren snelle, kleine pasjes, dus het zal Bobbie wel zijn. En ja hoor, Hij kwam m`n kamer binnen. “Jasmin, wille ete.” Riep hij gebrekkig. Ik moest om hem lachen, hij kon natuurlijk nog niet goed praten. Ik stapte uit bed en nam hem mee naar beneden, om hem wat eten te geven. Ik had eigenlijk geen trek maar omdat ik gisteravond ook al bijna niks gegeten had, nam ik toch maar twee broodjes. Ik merkte dat ik de laatste tijd veel magerder ben geworden, maar nu voelde ik me wel wat beter, nu ik weet dat er binnenkort een verzorger komt in huis. Ik ging naar boven en nam m`n broertje mee, ik zorgde dat hij zicht vermaakte en ging zelf even op m`n computer. Ik startte MSN op en keek wie er online waren; Dennis, Laura, Martijn, en nog een paar. Daar had ik dus totaal geen zin in maar net toen ik van MSN wou gaan, kwam Anna online. Snel begon ik een gesprek.
Jasmin is gek: Hee Anna!
Anna*verlieft: Hoi Mien!
Jasmin is gek: Heb je zin om vandaag bij mij te komen praten enzo?
Anna*verlieft: Ja ik vind het goed, wat dacht je van een uur of twee?
Jasmin is gek: Ok, Ik zie je dan wel, want ik moet nu stoppen, m`n broertje verzorgen enzo.
Anna*verlieft: Ok tot zo! Doeiiiiii
Jasmin is gek: Doeiiii!
Die middag wachtte ik op Anna, het was al kwart over twee. Dus ze was al een beetje laat.
Net toen ik naar binnen wilde gaan en haar wou gaan bellen, kwam ze.
“Waarom ben je zo laat?” Vroeg ik aan haar. Anna bloosde. “Sorry, ik had nog even een discussie met m`n moeder.”
Ik knikte en liet Anna naar binnen. Ze hing haar jas op en volgde me verder naar binnen, waar ik wat drinken had staan. Nadat we een tijdje hadden gepraat begrepen we elkaar en Anna was blij voor me dat er iemand in huis kwam om mij te helpen. Daardoor hoefde Anna zelf niet te helpen, wat ze eerst wel zou doen.
“Anna, wil je vanavond bij me slapen? Dan is het tenminste een beetje gezellig hier.” Vroeg Ik en begon opeens te hoesten. Anna klopte op m`n rug. “Ja, ik zal mijn moeder wel even bellen, het lijkt mij ook wel gezellig!” Zei ze terug. Ik kreeg een glimlach op m`n gezicht. Anna belde naar huis en kreeg goed bericht, ze mocht blijven slapen!
“We gaan dan wel naar de snackbar ofzo, om wat te eten, vind je dat goed?”Vroeg ik aan Anna. “Dan bel ik Linda wel even of ze op Bobbie wil passen, dat doet ze zo!” Ging ik verder.
Anna knikte. “Ja, ik vind het best. Ik heb nog wel geld bij me, dus trakteer ik wel.” Zei ze.
Ik knikte dankbaar en belde Linda, om te vragen of ze Bobbie daar kon brengen voor een nachtje. Gelukkig kon het en we brachten hem gelijk naar haar toe. Het was inmiddels half 4 en reden door naar de stad, waar we in winkels kijken. Ik ging zelf niets kopen, want ik had bijna geen geld bij me. Anna had een hele leuke zonnebril gekocht, en ze had oorbellen voor mij gekocht. Door de hele middag was ik de rest van m`n leven even vergeten, het was zo gezellig. Half zes gingen we naar de snackbar en bestelde allebei een patat met mayonaise en een milkshake. Toen we ons buikje vol hadden liepen we weer gezellig naar huis.
Thuis zag ik dat we Pasoa hadden, dus bewaarde we dat voor vanavond. We liepen naar boven, en gingen op de computer. Anna ging op haar MSN. We zagen dat Martijn online was en gingen met hem praten, hij wist natuurlijk niet dat Anna bij mij was.
Anna*verlieft: Heej Martijn
Martijntjuhh*: Hooi lekkerding.
Anna*verlieft: doe ff niet zo dom, door die actie op school ben ik je niet echt leuker
gaan vinden, wat ik toch al niet vond.
Martijntjuhh*: O, dat was niet de bedoeling, maar ik dacht dat het grappig was.
Anna*verlieft: Dat dacht jij, Ja, maar ik niet en Jasmin ook niet. Je weet dat Jasmin jou
leuk vind, en dan ga je dat doen.
Martijntjuhh*: Ja, sorry, ik voel me er ook best rot over. Ik ga wel m`n excuses
aanbieden.
Martijntjuhh*: Eigenlijk is Jasmin best aardig, de laatste tijd.
Anna*verlieft: Ja, ga maar je excuses aanbieden, ze voelt zich er behoorlijk k*t over.
en ze is altijd al aardig geweest, is ze misschien een leuk vriendinnetje
voor je.
Martijntjuhh*: Nee nu nog niet, ik bedoel, eerst moet ik meer met haar om zien te gaan
en ik moet jou minder leuk zien te vinden.
Ik zal de klas er van overtuigen dat ze helemaal niet verkeerd is!
Anna*verlieft: Ja, doe dat!! Maar ik moet nu helaas gaan Doeiii!
Anna ging snel offline. Ik had een grote glimlach op m`n gezicht. “Linda had gelijk, over een tijdje gaat alles weer beter met me.” Riep Ik blij. Anna knikte. “Ik ben ook heel blij, voor jou natuurlijk, maar ook voor mij want hij gaat proberen mij uit z`n hoofd te zetten. Dat betekent dat ik geen last meer van hem heb!” Zei Anna enthousiast. We waren allebei blij en gingen op mijn MSN. Martijn was als enige online, dus ging ik weer offline want daar had ik geen zin en Anna ook niet. Dus gingen we naar beneden en pakte een DVD; Shrek 2. We pakte de Pasoa en een bak chips en hebben erg gelachen. Iets voor tien uur was de film afgelopen en besloten we dat we nog een film gingen kijken; Costa. Zo blij als vandaag ben ik heel lang niet meer geweest. We gingen half één ons bed in en hebben nog de hele tijd gepraat. Rond twee uur sliepen we pas.
De volgende dag sliepen we lekker uit en toen we eenmaal wakker waren gingen we naar beneden een broodje eten, bij de tv. Er was niet zoveel bijzonders op tv dus zapten we een beetje. Het was pas drie uur toen Anna naar huis ging. Zij vond het ook heel gezellig. Dat moeten we dus vaker doen. Een half uur nadat Anna weg was ging ik naar Linda, om te vertellen hoe gezellig het was, en om m`n broertje weer op te halen. Linda was ook heel erg blij voor me dat het beter met me ging. Toen ik naar huis reed met m`n broertje besloot ik dat ik nog even langs de supermarkt ging om wat eten en drinken te halen. Toen ik weer thuis was, was het tijd om eten te maken. Ik had zin om broccoli te maken. Na het eten belde ik Anna nog ‘even’ om te zeggen dat het heel gezellig was. Het ‘even’ bellen duurde een half uur. Om tien uur lag ik in m`n bed. De volgende dag moest ik weer gewoon naar school, waar ik aan de ene kant wel zin in had, maar aan de andere kant ook weer niet. Martijn zou wel weer aardig doen, dat is de leuke kant. Maar of hij de rest van de klas wel gaat overtuigen, en als ie dat doet, zou dat dan gaan lukken?
Hoofdstuk 2.
Ik reed het schoolplein op met Anna. We zetten onze fietsen in het fietsenhok en liepen de school binnen, want de bel was inmiddels al gegaan. Dus liepen we naar binnen. “Hoi Jasmin, hoe gaat ie nu met je?” Vroeg Martijn aan me. Ik keek verbaasd naar hem. “Ehh, J..j…ja goed.” Stotterde ik een beetje verlegen. “Het spijt me dat ik zo rot tegen je deed, Ik dacht dat je het wel grappig zou vinden.” Ging Martijn verder. Hij pakte m`n handen. Ik merkte dat ik rood werd. “Het geeft niet.” Vertelde ik hem. Martijn knikte en hij liep weer weg. Anna kwam gelijk naar me toe. “Je werd helemaal rood toen hij je handen pakte!!” Zei ze enthousiast. Ik knikte trots. “Betere tijden komen eraan voor mij, nu maar hopen dat Martijn de rest van de klas er ook van overtuigt dat ik niet verkeerd ben.” Antwoordde Ik.
De dag op school verliep goed, Martijn had de klas er van overtuigd dat ik niet verkeerd was, en hij wou zelfs naast me zitten met Geschiedenis! Natuurlijk zei Ik Ja, en het was ook nog gezellig. Dat had ik dus helemaal niet verwacht, want hij let meestal heel goed op in de lessen, en nu dus niet.
“Ik ben zo verliefd op hem.” Zei ik tegen Anna, toen de bel was gegaan, en we uit waren.
“En hij op jou denk Ik.” Zei ze terug en ze liep weg. Ik keek haar raar na en wou net achter haar aan lopen, op dat moment werd ik op m`n schouder getikt. Geschrokken keek ik om. Het was Martijn. “O, sorry, Ik wist niet dat je zou schrikken.” Hij keek naar de grond. “Nee, ik schrok niet hoor, tenminste, niet van jou!” Vertelde Ik hem, en we begonnen allebei te lachen. “Ik wou eigenlijk wat vragen.” Begon Martijn verlegen. “Zou je met mij naar het schoolbal willen.” Ging hij verder. Ik voelde dat ik rood werd en knikte gelijk. “Tuurlijk, wie zou er nou niet met jou naar het schoolbal willen..!” Zei Ik enthousiast. Ik was het eigenlijk helemaal vergeten, dat er binnenkort een schoolbal was, maar ik had nog wel een leuke jurk in m`n kast hangen, van mijn….moeder. Bij die gedachte werd ik even verdrietig. Martijn zag het. “Wat is er, ik zie dat je verdrietig bent.” Vroeg hij aan me. Ik knikte en hield de tranen nog maar net tegen. “Ik dacht even aan m`n moeder.” Stamelde Ik en deed me ogen even dicht. Martijn sloeg z`n armen even om mij heen. Ik kreeg een warm en veilig gevoel. Toen hij me weer losliet, keken we elkaar een moment in de ogen. Dat werd snel onderbroken door Laura, die Martijn losrukte van mij. “Niet te klef hè!” Zei ze lachend en knipoogde naar me. Ik lachte mee en zocht naar Anna. Ze stond bij Yvonne en Kim, dus liep ik daar naartoe. “Dat wordt nog wat, tussen jou en Martijn.” Riep Kim. Ik bloosde.
Met een blij gevoel, reed ik naar de crèche om m`n broertje op te halen. Daarna reed ik naar huis, waar m`n vader op me stond te wachten. Verbaasd liep ik naar binnen. “Ehm pap? Moet je niet naar je werk?” Vroeg ik hem. Hij stond op. “Kom even zitten, ik moet met je praten.” Begon hij. Ik ging naast hem zitten. “Ik ben vandaag thuis gebleven, omdat ik me niet zo goed voelde, en ik kreeg een telefoontje van een verzorgingsdienst ofzo, ik heb gevraagd waarom ze mij belde, en ze vertelde dus dat jij hun hulp heb gevraagd, is dat zo?” Vroeg m`n vader aan me. Ik keek naar de grond en knikte. “Jij doet NOOIT iets aan het huishouden, altijd moet ik het weer doen.” Zei ik tegen hem met tranen in m`n ogen.
Ik zag dat hij een beetje verdrietig keek. Op dat moment ging de bel. Ik liep ernaartoe, het was Martijn. Ik werd rood. “Heej, heb je even tijd?” Vroeg hij lief aan me. Ik schudde m`n hoofd. “Nee, Sorry, m`n vader is eindelijk een keer thuis en ik heb een belangrijk gesprek met hem. Morgen kunnen we wel wat afspreken, dan is het dinsdag en dan heb ik wel tijd!” Zei ik terug. Martijn keek blij. “Dan zie ik je morgen op school!” Riep hij en knuffelde me. Ik kreeg weer een warm gevoel. Ik zwaaide hem na en liep weer naar binnen. “Oké, we gaan weer verder.” Zei m`n vader. “Het is waar, ik doe nooit iets aan het huishouden, en dat wil ik graag veranderen, want ik zie jou ook nooit. Dus heb ik besloten dat ik ontslag neem en ander werk ga zoeken.” Ging hij verder. Ik keek hem geschrokken aan. “Tja, het is niet anders.” Zei hij. “Dus die verzorgingsdienst gaat niet door?” Vroeg ik aan hem. Hij schudde z`n hoofd. “Nee, als je het goed vind dat ik je kom helpen, dan gaat het niet door.” Stamelde hij. Ik stond op en pakte wat drinken. “Ik vind het goed, maar dan moet je me beloven dat je niet zo`n drukke baan gaat zoeken, want dan weet ik het wel weer.” Vertelde Ik hem. M`n vader stond op en liep naar mij toe. “Deal.” Zei hij en we schoten allebei in de lach.
Die middag belde m`n vader z`n werk om alles uit te leggen en nam hij ontslag. Ik ging daarna naar Linda en vertelde ook alles. Ze was erg blij voor me. Twee dagen daarna ging m`n vader solliciteren voor een baan; Bakker. Blij kwam hij thuis, hij was aangenomen. Elke dinsdag, donderdag en vrijdag moest hij daar naartoe vanaf negen uur tot vijf uur. Dus dat kwam allemaal heel goed uit, want dan kon Bobbie die tijden naar de crèche.
De dag daarna ging ik weer naar school, en werd ontvangen door een knuffel van Martijn.
Iedereen was aardig tegen me, eindelijk. Ik kreeg een cijfer terug; 8,3 voor geschiedenis! Waar Martijn me bij heeft geholpen. Van blijdschap gaf ik Martijn een kus. Anna en Kim zaten achter ons en begonnen te fluiten. Ik en Martijn bloosden.
Na school vroeg Martijn of ik even mee wou komen. Natuurlijk liep ik achter hem aan. “Jasmin, vind je me leuk?” vroeg hij. Ik bloosde. “Je hebt me wel het gevoel gegeven dat jij me leuk vond, en je weet dus dat ik jou leuk vindt, maar ik denk niet dat het iets gaat worden tussen ons.” Ik schrok dat ik dat zelf zei. Martijn keek me beledigd aan. “Ik wou eigenlijk ook zoiets zeggen, maar ik wil wel gewoon goede vrienden zijn!” Zei hij en hij gaf me een knuffel.
Ik was blij, dat hij niet boos was. We liepen weer weg en Anna begon te fluiten toen ze ons zag lopen. Ik schudde m`n hoofd. “Nee, het is niet wat je denkt, Anna.” Zei Ik. Anna keek teleurgesteld. “Waarom niet? Jullie passen zo goed bij elkaar.” Zei ze terug. Weer schudde ik m`n hoofd. “We hebben besproken dat we beter goede vrienden kunnen zijn.” Legde ik haar uit. Anna keek verslagen naar de grond. “Ik dacht nog zo dat jullie elkaar heel leuk vonden.” Begon ze weer. Ik slaakte een zucht. “Dat dachten Ik en Martijn ook van elkaar maar hebben toch besloten dat goede vrienden beter zal zijn, want al krijgen we wel met elkaar, en we krijgen ruzie, is het ruzie voor het leven, snap je?” Moest ik weer uitleggen aan Anna. Ze knikte en liep achter me aan. “Die afspraak gaat nu ook zeker niet door, die je vandaag met Martijn had?”Vroeg ze. Ik schudde weer m`n hoofd. “Tja, dan kunnen wij even naar de stad!” Zei ik tegen Anna. Anna keek me vragend aan. “Moet je niet naar huis, op je broertje passen?” Vroeg ze. Ik was dat hele verhaal over m`n vader vergeten te vertellen, dus legde ik alles aan haar uit. “Wat geweldig!”Reageerde ze enthousiast, toen ik alles had verteld.
Anna ging met me mee naar huis en daar werden we ontvangen door m`n vader, die al wat drinken had klaarstaan. Ik gaf hem een kus en we liepen met het drinken naar boven. Toen ik me kamer inliep, keek ik verbaast. Me vader had er een tv neergezet. Snel rende ik naar beneden om m`n vader te bedanken. Hij stond daar met een grote glimlach. Ik liep weer naar boven en ging met Anna tv kijken. Opeens trilde m`n mobiel; een smsje. Ik klikte op openen en zag dat ie van Kim was, ik las hem voor aan Anna:
Heej Jasmin,
Ik zag je met Martijn in het fietsenhok,
Heb je al iets met hem of niet?
Haha, sorry ik ben nieuwsgierig!
Sms ff terug oké?
Kus Kim
“Zal ik terug sturen of niet?” Vroeg ik aan Anna. Ze dacht na en na een tijdje schudde ze haar hoofd. “Nee, volgens mij vindt zij hem ook leuk en daarom wil ze het weten, dus ik zou niet terug sturen, of je stuurt dat het haar niks aan gaat ofzo, misschien een beetje dom, maar toch.” Zei ze terug. Ik klikte op Beantwoorden en stuurde terug:
Hoi Kim,
Gaat het jou wat aan of ik iets met Martijn heb?
Sorry, maar ik vind niet dat je dat hoeft te weten.
Jasmin.
Anna begon te lachen. “Haha, wat zijn we toch weer aardig.” Zei ze. Ik lachte mee, terwijl ik het eigenlijk niet zo grappig vond.
We hadden toch maar besloten dat we niet naar de stad gingen, en Anna ging om vijf uur weer naar huis.
“Dat ziet er weer lekker uit pap!” Vertelde ik hem. Hij had Lasagne gemaakt! Mijn lievelingseten wat ik meer dan een half jaar niet gegeten had. Ik ging aan tafel zitten, naast Bobbie en m`n vader pakte er nog wat drinken bij. Ik was echt blij dat m`n vader weer de oude was.
De volgende dag kon ik lekker uitslapen; het was weekend! Half twaalf kwam ik eindelijk een keer uit m`n bed en liep met een slaperige kop naar beneden. Daar zat m`n vader aan tafel een foldertje te lezen. “Hoi pap, lekker geslapen?” Vroeg ik. Hij had niet gehoord dat ik van de trap kwam dus schrok hij een beetje. “Ja, en jij?” Zei hij snel terug en hield het foldertje snel onder tafel. “Ja, ook hoor, wat heb je daar?” Vroeg ik weer nieuwsgierig. Hij werd een beetje rood. “Ehm, niks hoor.” Stamelde hij. “Ga je vandaag nog wat doen?” Hij ging snel verder op een ander onderwerp. Ik liet het maar zo, het zal vast niks ergs zijn. “Nee, ik heb nog niks in gedachten, misschien ga ik zo wel even een rondje met Bobbie lopen, en dan loop ik ook gelijk even langs Anna, kijken of zij wat te doen heeft. Is dat goed?” Antwoordde Ik. M`n pa knikte. “Ja, natuurlijk, ik ga vandaag misschien even de zolder opruimen, dat is al lang niet gebeurd, sinds…” Vertelde hij. Ik wist waar hij het over had. Ik knikte terug en liep naar de keuken waar ik brood maakte.
“Bobbie? Heb je zin om met mij naar buiten te gaan?” Vroeg ik aan m`n kleine broertje toen ik klaar was met eten. “Jaaaaaa.” Riep hij enthousiast. Hij wist volgens mij niet eens wat ik bedoelde maar oké. Dus kleedde ik me aan en liep met Bobbie door de buurt.
Bij Anna’s huis belde ik aan en kreeg ik geen antwoord. Helaas, ze is er niet. Teleurgesteld liep Ik weer naar huis met Bobbie.
“En? Was Anna er niet?” Vroeg m`n vader teleurgesteld toen Ik binnen kwam met m`n broertje. Ik schudde m`n hoofd. “Helaas niet.” Antwoordde Ik. “Wil je mij anders helpen met de zolder opruimen?” Vroeg m`n vader aan me. Na even nagedacht te hebben besloot ik hem toch maar te helpen.
“Pap, mag ik je iets vragen?” Vroeg ik nieuwsgierig aan m`n vader toen we bezig waren met de zolder op te ruimen. “Ja, natuurlijk, vraag maar raak.” Antwoordde hij lachend. Ik ging op een stoeltje zitten die op zolder stond. “Nou kijk, toen ik vanochtend naar beneden kwam, zag ik je met een foldertje, Ik wil graag weten wat dat is, want ik ben bang dat het een verhuisblad is..” Begon ik. Ik zag dat m`n vader een beetje rood werd. “Ehm, ik wou het je eigenlijk op het juiste moment vertellen, maar ik heb een leuk huis gezien.” Vertelde hij. Ik schrok. “M..aar.. ik wil helemaal niet verhuizen, en waar is dat huis?” Stamelde Ik voorzichtig. Ik dacht al dat het zoiets zou zijn en ik voelde me verslagen. “Ik snap wel dat je niet wil verhuizen maar je moet begrijpen dat dit huis gewoon te duur wordt, want ik verdien niet zoveel en ik moet toch de huur van dit huis betalen, en dat lukt over een tijdje niet meer.” Begon hij stamelend. “Het huis dat ik heb gezien dat is niet zover hiervandaan, ongeveer een kwartiertje rijden denk ik. Ik heb een afspraak gemaakt voor morgen, om te kijken in het huis. Ga je mee?” Vroeg hij aan me. Ik knikte langzaam. “Ja, ik begrijp je wel, het is niet anders. Maar ik dacht dat het heel ver zou zijn, dus de schrik valt nu wel mee!” Vertelde ik hem.
De volgende dag gingen we om half één naar dat huis toe. We werden ontvangen door een man en een vrouw, die ongeveer rond de veertig jaar waren. Eerst dronken we een kopje thee, hun dan, en Ik vroeg brutaal om cola. Helaas hadden ze dat niet, dus dan maar limonade. “Jippie.” Dacht ik bij mezelf. Toen we het huis hadden onderzocht leek het ons wel een leuk huisje, het was een rijtjeshuis maar best groot. Er waren drie slaapkamers, een ruime badkamer met een wc erin en beneden was ook een wc. De keuken was klein, maar m`n vader hield toch niet zo van koken dus dat kwam goed uit. Maar de woonkamer was toch echt het mooist. Het was een mooie woonkamer met een openhaard en een mooi uitzicht op een weiland, waar paarden stonden.
“En, pap? Wat vind je ervan?” Vroeg ik nieuwsgierig en wachtend op antwoord.
Hij knikte. “Ja, best mooi. Het zou een perfect huis zijn om in te gaan wonen, en de prijs is ook niet verkeerd.” Vertelde hij me. Ik kreeg een goed gevoel van binnen. “Nou, kopen dan die handel.” Zei ik een beetje lachend terug. “Het uitzicht is ook leuk, die paarden!” Zei m`n vader enthousiast. “Wat jammer dat jij niet meer rijdt!” Zei hij weer. Toen ik 6 jaar was reed ik paard, maar een jaar later was ik een keer heel hard van een pony afgevallen, waarna ik er niet meer opdurfde. De laatste tijd dacht ik er wel weer over om paard te gaan rijden. “Pap?” Begon ik voorzichtig. “Ik zou wel weer een keer paard willen rijden, en als ik het leuk vind, zou ik wel op les willen.” Zei ik verlegen. Hij keek me verbaasd aan. “Dat mag van mij, het lijkt me hartstikke leuk om m`n dochter paard te zien rijden!” Zei hij enthousiast. Ik glimlachte. “Maar eerst zie ik wel of ik het durf.” Begon ik weer te praten. “Want ik moet het natuurlijk wel durven!” M`n vader knikte begrijpend. “Ja, dat snap ik. Ben je soms op dat idee gekomen toen je zag dat er een weiland met paarden achter het huis is?” Vroeg hij nieuwsgierig. Ik schudde langzaam m`n hoofd. “Een klein beetje, ik had het al een paar weken in m`n hoofd, maar toen ik die paarden daar zag, had ik er helemaal zin in!” Vertelde ik enthousiast. Hij moest lachen.
Toen we langs de crèche reden bedachten we dat we Bobbie wel gelijk op konden halen, maar het was nog wel een beetje vroeg. “Zullen we eerst een patatje eten ergens in de stad?” Begon m`n vader. Ik knikte m`n hoofd. “Want het is nog maar half 3, dus een beetje vroeg om Bobbie op te halen, vind je ook niet?” Ging hij verder. Weer knikte ik. “Ja, je hebt gelijk.” Zei ik en ik keek hem blij aan.
“Hmmmm…lekker!” Zei ik met een patatje in m`n mond. M`n vader moest lachen. Hij stopte een paar patatjes in z`n mond en begon te praten. “Zeker lekker!” Probeerde hij te zeggen. We lachen allebei in een deuk. Deze momenten heb ik heel lang niet gehad, van die leuke, gezellige momenten. Gelukkig is het weer bijna zoals het oude… Bijna..
Nadat we lekker een patatje hadden gegeten, gingen we Bobbie ophalen van de crèche.
“Hee Linda!” Zei ik enthousiast tegen Linda. Ze keek op. “Hoi! En? Is het een leuk huis?” Vroeg ze nieuwsgierig. Ik knikte snel. “Zeker wel, het is dus ook heel dichtbij, dus kan ik gewoon op de fiets naar school.” Begon ik enthousiast. Linda kreeg een grote glimlach op haar gezicht. “Dat is wel mooi! Is het een groot huis?” Vroeg ze. Ik begon te lachen. “Jij denkt alleen maar aan de grootte hè.” Zei ik en ik gaf haar een knipoog. “Nee, ehm, het is iets kleiner dan ons huis nu, maar echt, het is heel luxe vind ik. Er is een weiland achter, wat niet van ons is, maar wel een leuk uitzicht natuurlijk! En in de woonkamer is er een open haard!” Vertelde ik enthousiast aan Linda. M`n vader was inmiddels naar Bobbie gelopen en had hem opgetild. “Leuk! Gaan jullie meteen naar huis of willen jullie nog wat drinken?” Bood Linda aan. Ik keek m`n vader aan. “Ehm.” Begon ik moeilijk. “Ja, we willen nog wel wat te drinken hoor.” Maakte m`n vader af. Linda knikte. We liepen naar de bank en gingen zitten.
Een paar minuten later kwam Linda binnen met wat drinken. “En, wanneer gaan jullie er wonen?” Vroeg ze weer nieuwsgierig en ze ging tegen over ons zitten. “We hebben nog niks met die mensen besproken en ook dus nog niet gezegd dat we daar gaan wonen, maar wij hebben wel het idee, hè Jasmin?” Vertelde m`n vader. Ik knikte snel. “Moet je dan niet zo even bellen? Want er was toch nog een gezin die daar ging kijken?” Bedacht ik me opeens. Ik zag dat m`n vader schrok. “Dat is ook zo! Dat was ik al weer helemaal vergeten.” Zei hij snel. Linda keek van mij, naar m`n vader. “Je mag hier wel even bellen hoor!” Riep ze snel tegen m`n vader. Hij knikte en zocht naar het visitekaartje in z`n broekzak. Toen hij het gevonden had, liep hij naar de telefoon, die in een andere kamer stond.
Hij kwam bleek terug. “Het andere gezin vond het ook een heel leuk huis en wil er ook misschien wonen.” Stamelde hij. Ik en Linda schrokken. “En nu?” Vroeg ik. M`n vader haalde z`n schouders op. “Ik weet het niet, ze zeiden dat degene die het eerste zeggen dat ze het misschien willen kopen, die het huis mogen kopen. En dat is tot nu toe, het andere gezin.” Ging hij verder. Ik keek stil naar de grond. “Maar je weet maar nooit, misschien zegt dat gezin over een week dat ze een ander huis hebben gevonden.” Bedacht ik snel. Bobbie merkte dat er spanning was, en hij begon te huilen. “Ook dat nog.” Zei ik en ik zuchtte. Linda liep naar Bobbie en ze kalmeerde hem. “De eigenaren van het huis hebben beloofd dat ze ons gelijk bellen als ze het weten.” Vertelde m`n vader.
Toen we thuis waren ging ik snel op de computer, op MSN. Helaas was er bijna niemand online, dus ging ik beneden televisie kijken. “Jasmin, wil jij nog even naar de winkels, even broccoli halen?” Vroeg m`n vader met z`n liefste glimlach op z`n gezicht, waardoor ik in de lach schoot. “Nou, omdat jij het bent.” Antwoordde ik en ik stond op.
Die avond onder het eten werden we gebeld. Snel rende ik naar de telefoon en ik nam op.
“Pap, voor jou.” Zei ik nadat ik had opgenomen. “Ik heb geen idee wie het is, maar hij vroeg naar jou.” Ging ik verder en ik gaf snel de telefoon aan m`n vader. Vol verwachting bleef ik wachtten tot hij had opgehangen. Hij had een grote glimlach op z`n gezicht. Ik werd nieuwsgierig. “Vertel!” Riep ik enthousiast. “Nou, kijk..” Begon hij. “Ik heb een verrassing voor je.” Ging hij verder. “WIJ KUNNEN HET HUIS KOPEN!” Zei hij enthousiast. Ik stond enthousiast op en gaf hem een knuffel. “Het andere gezin had een ander huis gevonden..!” Zei hij snel. “Gelukkig maar!” Riep ik.
Ik liep blij naar boven en ging nog even op MSN kijken. Anna was online.
Jasmin..IS BLIJ, IK GA VERHUIZEN!!: Heej Anna!
Anna..(k)houdt van dr vriendinnetjes: Hoii Jasmin..
Jasmin..IS BLIJ, IK GA VERHUIZEN!!: IK GA VERHUIZEN!
Anna..(k)houdt van dr vriendinnetjes: echt??
Jasmin..IS BLIJ, IK GA VERHUIZEN!!: Jaa! Leuk hè!
Anna..(k)houdt van dr vriendinnetjes: Ja zeker.. maar waar naartoe?
Jasmin..IS BLIJ, IK GA VERHUIZEN!!: Ehh, hier een kwartiertje vandaan..
Anna..(k)houdt van dr vriendinnetjes: Ooooh gelukkig, dan blijf je toch wel hier op
school hè?
Jasmin..IS BLIJ, IK GA VERHUIZEN!!: Ja, natuurlijk!
Anna..(k)houdt van dr vriendinnetjes: Gelukkig maar! Jou had ik nooit kunnen missen!
Jasmin..IS BLIJ, IK GA VERHUIZEN!!: Aahhh dat is lief!
Anna..(k)houdt van dr vriendinnetjes: Maar ik moet gaan..
Jasmin..IS BLIJ, IK GA VERHUIZEN!!: Oh jammer!
Anna..(k)houdt van dr vriendinnetjes: Doeeii lieverd! (L)(L)
Jasmin..IS BLIJ, IK GA VERHUIZEN!!: Doei lieverd! Hou van je! (K)(L)
Ik ging ook van MSN af, omdat ik werd geroepen door m`n vader, om te gaan eten. Snel liep ik naar beneden, ik had redelijk honger. We gingen zelfgemaakte pizza eten. “Hmmm, lekker pap!” Riep ik toen ik het op de trap al rook. Bobbie en m`n vader zaten al aan tafel, en ik ging erbij zitten. “Jasmin, ikke wille ete.” Brabbelde Bobbie. Ik en m`n vader begonnen te lachen. “Rustig, kleintje.” Antwoordde ik. Na het eten ging ik nog wat huiswerk maken, wat gelukkig niet veel was. Toen ik dat af had, ging ik nog even televisie kijken en daarna lekker vroeg m`n bed in.
Hoofdstuk 3.
“Heej lieverd!” Riep Anna toen ik de volgende dag het schoolplein op kwam rijden. Ik zwaaide naar haar. Snel zette ik m`n fiets in de fietsenstalling en liep naar Anna en Kim toe.
Na 5 minuten ging helaas de bel. We hadden eerst Engels. Ik ging naast Anna zitten. Ik kreeg een briefje op m`n tafel gegooid.
Na school op het basketballveldje.
Kom alleen.
xx Geheim.
Ik keek verbaasd. Snel liet ik het aan Anna lezen. “Wie zou dat zijn?” Vroeg ik verbaasd. Anna haalde haar schouders op. “Zal ik gaan?” Fluisterde ik weer. Anna schudde haar hoofd. “Ik ga anders wel met je mee.” Fluisterde ze terug. Ik knikte. “Girls?” Riep Meneer Groen, m`n leraar Engels, door de klas. “What.” Zei ik brutaal terug. Meneer Groen zuchtte. “Willen jullie even stil zijn?” Vroeg hij. Ik keek Anna aan. “Nee.” Zei ik terug. We konden onze lach niet meer inhouden en barstten in lachen uit. Ondertussen lag de hele klas dubbel. Toen we eindelijk uit waren liepen ik en Anna naar de fietsenstalling. “Vergeet je niet iets?” Zei een onbekende stem achter me.
Wat vinden jullie van de titel?
Past t bij t verhaal..?
Graag reacties, ook over het verhaal..!
Ik ben weer bezig met een nieuw stukje..!
! 
Ben benieuwd naar die 'engerd' ! 
