Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-08-05 20:39

[Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst door de TopicStarter : 25-08-05 20:39

Omdat er sommigen mijn verhaal te Harry Potterachtig vonden heb ik hier en daar iets veranderd.

Emma werd wakker door iets dat kietelde op haar wang.
“Hmm?” mompelde ze terwijl ze haar ogen opendeed.
Er zat een klein paars draakje naast haar die met zijn klauwtjes over haar gezicht aaide. Hij gromde toen Emma recht ging zitten en wees naar zijn buikje.
“Oh, heb je honger? Hoe laat is het dan?” vroeg Emma.
“Negen uur” antwoordde en piepstemmetje.
Emma draaide zich om en keek naar haar wekker die brutaal terugstaarde.
“Negen uur al! Had ik je niet gezegd me om acht uur wakker te maken!” riep Emma kwaad.
Ze stapte haar bed uit en doorzocht haar klerenkast naar een lange jeans.
“Waar zijn al mijn jeans naartoe?”
De onderste lade schoof open en er kwam een jeans uitzweven.
“Bedankt” mompelde Emma terwijl ze de broek aantrok.
Ze griste een T-shirt uit de kast, trok haar schoenen aan en pakte het draakje op.
“Ik zal je eten direct klaarmaken” zei ze terwijl ze de trap afliep.
Het draakje gromde en er kwam een vlammetje vuur uit zijn mond, ter aansporing. Emma ging de keuken binnen en opende één van de kastdeurtjes.
“Drakeneten” zei ze.
Nog geen twee seconden later kwam een grote pot uit de kast gevlogen. Het draakje, dat nu op Emma’s schouder zat, keek verlekkerd toe hoe Emma zijn eten klaar maakte. Ze pakte een soeplepel en deed twee scheppen in een bakje. Daarna voegde ze er een paarse vloeistof aan toe. Het papje begon te borrelen en er kwam paarse rook uit.
“Geduld” zei Emma tegen het draakje dat ongeduldig op en neer sprong “Je krijgt het pas als je aan tafel zit”
Emma liep naar een grote kamer naast de keuken. Er stond een grote tafel met drie stoelen en een hoog krukje. Aan de tafel zaten een man en vrouw van eind de dertig. Het draakje vloog naar het krukje en ging zitten. Emma zette zijn eetbak voor hem en het draakje begon gretig te eten.
“Goedemorgen mam, pap” zei Emma terwijl ze zelf ook ging zitten.
Ze pakte de lege chocopot en toen die leeg bleek te zijn gaf ze hem aan haar vader. Die mompelde een reeks woorden en gaf de pot terug, deze keer was hij vol.
Emma was net haar tweede boterham aan het eten toen het draakje, dat al lang klaar was met eten, zenuwachtig op en neer begon te springen.
“Ik denk dat hij even naar buiten wilt Emma” zei haar vader.
Met een zucht stond Emma op en ging met het draakje naar buiten. Daar vloog hij een eindje weg en ging op de grond zitten. Hij keek boos naar Emma toen die bleef staan kijken en kroop een struikje in. Er klonk een geluid dat merkwaardig veel op een knorrend varken leek en even later kwam het draakje terug tevoorschijn. Hij ging op Emma’s schouder zitten en schuurde zijn kopje tegen haar nek.
“Emma, we moeten gaan! Het is al kwart voor tien!” riep Emma’s vader.
Emma haastte zich naar binnen, trok haar jas aan en liep terug naar de eetkamer. In de keuken klonk gerinkel van de afwas die zichzelf afwaste en het geluid van deuren die open en toe gingen, het beleg dat terug op zijn plaats ging staan.
“Mag Druruff ook mee?” vroeg Emma aan haar vader.
“Okee” zei hij, met een wantrouwige blik op het draakje “Maar hij moet zich wel gedragen!”
Emma wist dat haar vader niet graag had dat Druruff meeging, dat kwam door wat hij had uitgespookt toen ze naar de bioscoop gingen. Druruff had zich een halve film lang goed gedragen maar toen begon hij zich te vervelen. Hij had het haar van het meisje voor hen in brand gestoken en toen het meisje begon te huilen had hij geprobeerd haar te troosten, op de manier dat draken dat doen dan wel. Hij was op haar schouder gaan zitten en had zijn klauwtjes tegen haar wangen geslaan. In de wangen van het meisje waren rode puntjes ontstaan met als gevolg dat het meisje nog harder was gaan huilen. Druruff was zo hard geschrokken dat hij wegvloog en met zijn staart had hij iemand in zijn gezicht geslaan en een lamp omver gegooid.
“Hij zal zich goed gedragen, hé Druruff?” antwoordde Emma.
Druruff was de straf die hij daarna van Emma’s vader had gekregen niet vergeten. Hij was doodsbang geworden van hem en zat altijd op Emma’s schouder, dicht tegen haar aangekropen wanneer hij in de buurt was.
Druruff keek Emma’s vader angstig aan en kroop nog wat dichter tegen Emma aan.
Even later gingen Emma, haar vader en Druruff naar buiten. Ze stapten tot aan een groot gebouw waar in het groot “Treinenhuis’ opstond. Binnen was het druk, mensen liepen binnen en buiten en keken niet waar ze liepen. Emma zag nog een paar draakjes: een gele, een oranje en een blauwe met witte strepen. Druruff keek elke keer op als hij een draak zag of hoorde en slaakte dan een kreetje.
Emma’s vader liep naar een loket waar niemand was.
“Twee mensen en één draak, heen en terug” zei hij “Naar Nanaso”
“Dat is dan vijf loeders en drie zomp” zei de vrouw van het loket.
Nadat ze betaald hadden liepen ze naar hun perron, perron zeven. Er stond een trein klaar, die vrolijk stoom blies en naar zijn passagiers lachtte.
“Dag meneer, blij dat u mee reist” zei hij “Dag mevrouw, mooie hoed heeft u aan”
Ze stapten de trein binnen en gingen op een plaats voor vier zitten. Druruff sprong direct op het plaatsje naast Emma en ging liggen. Zijn grote gele ogen sloten zich en even later klonk er een zacht geronk.
Er kwamen nog meer mensen de trein binnen. De trein vertrok geruisloos en reed langs hoge gebouwen en kleine huisjes.
“We komen aan in Zozuco” zei een heldere stem die overal in de trein hoorbaar was ondanks de luidsprekers die ontbraken.
De trein minderde vaart en stond even later stil. Emma keek naar de mensen die in en uit stapten en toen naar Druruff, die nog steeds sliep. Er kwam een vrouw in een blauw gewaad naast Emma’s vader zitten.
“Dag meneer” zei ze vriendelijk.
“Goedemorgen” antwoordde Emma’s vader.
De trein vertrok weer. Emma zag dat de trein nu langs velden en weides reed, ze hadden de stad achter zich gelaten.
“Gaat u ook naar Nanaso?” vroeg de vrouw.
“Ja” zei Emma’s vader “Schoolgerief kopen voor Emma, volgende week gaat ze voor het eerst naar Salizar”
“Leuk” zei de vrouw, nu tegen Emma “Je zal het daar zeker leuk vinden. Ikzelf heb er ook gezeten en ik vond het heel jammer toen de vijf jaar erop zaten. Daarna heb ik aan het Olrof-college gestudeerd, drakenkunde.”
Nu pas zag de vrouw het paarse draakje naast Emma. Ze bekeek Druruff aandachtig.
“Oh, een Sorum. En wat voor eentje! Hij is prachtig!” zei ze vol bewondering “Laat me raden, is hij 3?”
“Hoe weet u dat?” vroeg Emma stomverbaasd.
“Ik heb er zelf vijf, in mijn fokkerij” vertelde de vrouw.
“Een drakenfokkerij? Dat moet fantastisch zijn!” riep Emma uit.
“Kom eens langs” stelde de vrouw voor “Hier, als je dit toont aan de wachters bij de poort zullen ze je binnen laten”
Ze gaf een feloranje kaartje aan Emma. Er stond een bewegende, groene draak op die vuur spuwde. Terwijl Emma ernaar keek vormden de vlammen letters. “Jeffers Drakenfokkerij” stond erop “Voor alle draken, van Piasa’s tot Guivre’s”
“We komen zeker eens langs” zei Emma’s vader “Dan kan Druruff eens andere Sorums zien”
De vrouw glimlachte en stond op toen de heldere stem aankondigde dat ze in Nanaso waren aangekomen. Emma en haar vader stonden ook recht en stapten de trein uit.
“Fijn dat u meereed” zei de trein tegen Emma “Lief draakje hebt u daar”
Emma glimlachte, Druruff nestelde zich op haar schouder. Hij maakte gromde geluidjes.
“Kom Emma” zei haar vader.
Ze liepen het station uit, gingen de hoek om en sloegen een zijstraat in. Ze stonden plots temidden van een massa mensen. Velen waren overladen met zakken. Sommigen hadden wezens bij zich die alles droegen zoals saters en kabouters.
Emma las de winkelnamen op de grote uithangborden. Ze zag een klerenwinkel, een frietkraam en een kleurige winkel.
“Dan gaan we nu een deftige mantel voor je kopen” zei haar vader “Op Salizar moet je gewoon een mantel hebben. De kleuren en de rest van je kleren maken niets uit.”
Voor de mantel gingen ze naar een klein winkeltje. Er hing een uithangbord met in sierlijke letters ‘Knipknap.’ Binnen was het nogal donker en het rook er naar leer.
“Kan ik u helpen?” vroeg een oud mannetje.
“Mijn dochter heeft een mantel nodig” antwoordde Emma’s vader.
“Ik wil een donkerblauwe, met kap” zei Emma vlug.
“Zozo, een donkerblauwe met kap” mompelde het mannetje “Wacht even, dan haal ik een aantal mantels”
Even later kwam hij terug met een stapel mantels. Hij vouwde de eerste open.
“Deze is van blauw zijde” vertelde hij “Ik heb er ook één van katoen en één van floere”
Emma bekeek de drie mantels en paste ze één voor één.
“Ik denk dat ik de katoenen mantel kies” zei ze na lang twijfelen.
“Wat heb je nog nodig?” vroeg haar vader toen ze de drukke straat terug instapten.
“Een veer, veervulling, een veerselverwijderaar, papier en schoolboeken” somde Emma op.
“Eerst het schrijfgerief? Dat hebben ze daar, in de Gouden Pluim” zei haar vader.
De winkel leek klein vanbuiten maar was ongelooflijk groot vanbinnen. Er lagen stapels papier, rijden veren en een hoop veerselverwijderaars.
“Hallo” zei een oude man “Kan ik jullie helpen?”
“We zoeken een veer, veerulling, een veerselverwijderaar en papier” antwoordde Emma’s vader
“Het is voor Salizar”
“Je eerste jaar?” vroeg de man aan Emma “Dan kun je het best één van deze veren nemen, en dit papier. Een veerselverwijderaar en veervulling liggen daar”
Emma keek naar de veren die hij aanbeveelde. Ze zag pauwenveren, eendenveren, ganzenveren, paradijsvogelveren, kippenveren en Parkietenveren.
“Deze lijkt me goed” zei haar vader terwijl hij ene kleurige veer pakte “Een feniksveer”
De veer was goud met een klein beetje rood aan het uiteinde.
“Wauw, die is mooi” zei Emma terwijl ze de veer bekeek.
“En dan nog een eenden- en ganzenveer als reserve” stelde haar vader voor.
“Okee” zei Emma.
Ze nam de feniksveer vast en schreef haar naam op een testblaadje. Hij lag goed in de hand en schreef vloeiend.
“Kies jij een veerseluitwisser en veervulling, dan haal ik het papier wel” zei haar vader.
Emma liep naar de tafel met de veerseluitwissers. Ze hadden alle vormen. Er zaten eenhoorns, paarden, griffioenen en kobolden tussen. Emma koos een eenhoorn en liep naar de kast met veervulling.
De vulling zat in lange buisjes die je langs de punt in je veer moest doen. Als het buisje erin zat zei je ‘Verepta Ecritum’ en dan kon je schrijven. Emma koos een paar kleuren: blauw, zwart, rood, groen en paars. Druruff keek naar het paarse buisje en gromde zacht.
Emma stapte de winkel uit en haalde haar feniksveer nog eens tevoorschijn. Ze vond hem echt prachtig.
"Nu de boeken zeker?" zei haar vader "Die hebben ze in 'De gele draak' "
De gele draak was een grote winkel aan het einde van de straat. Ze hadden er alle boeken van 'Abedoedoes Apenboek' tot "Zweterige Zwammen."
Emma haalde een lijstje tevoorschijn, ze had tien boeken nodig.
"Hier staan de boeken voor Dierenzorg, welke heb je nodig" vroeg haar vader.
Er stonden een twintigtal boeken.
"Fabuleuse Dieren" zei Emma.
Ze vond het boek direct. Er stond een eenhoorn op de kaft en de titel van het boek verscheen wanneer je zijn hoorn aanraakte.
"Nu je boek voor Waarzeggerij" stelde haar vader voor "Die staan hier"
In het rek naast dat over Fabeldieren stonden drie keer zoveel boeken, allemaal paars of mysterieus blauw.
Emma pakte het boek "Waarachtig Waar" en bladerde er even in. Er stond uitleg over handlezen, tarot en theebladen lezen.
"Dit boek moet ik hebben" zei ze.
De andere acht boeken vonden ze al snel. "Gekruide Weetjes" voor het vak kruidenkunde, "Het Sprakeloze Spreukenboek" voor spreukkunde, "Borreldrankjes" voor toverdrankles, "Houterig gezwaai" voor toverstokleer, "Mysterieus en Duister" voor zwarte magie, "Verrasend anders" voor Gedaanteverandering, "Magie, niets nieuw" voor geschiedenis en "Sterren, meer dan lichtpuntjes?" voor astrologie.
Met een grote stapel boeken stapten ze De Gele Draak uit.
Emma zette de zakken die ze vast had op de grond en haalde wat geld uit haar zakken. Ze had zeventien loeders en achtenzeventig zomp.
"Ik zou nog iets willen kopen voor Druruff" zei ze.
Naast de Gouden Pluim was een dierenwinkel: De Dondersgoeie Dierenzaak. Uilen, katten, wolven, padden, salamanders, slangen, alle dieren waren aanwezig, ze hadden er zelfs een mini hippogrief.
Nadat Emma haar ogen de kost had gegeven zocht ze naar het rek met drakengerief. Druruff had het al snel gevonden en keek met grote, ronde ogen naar al dat lekkers. Ze hadden Vegetarische Vleeshapjes, Gigantsiche Gnoeballen, Heerlijke Hertpoten en, Druruffs lievelingshapje, Zwoele Zwaluwtenen. Emma kocht een bakje Zwoele Zwaluwtenen en een zakje Fruitige Frettenogen.
Druruff was door het dolle heen, hij sprong opgewonden op en neer.
"Hier een Zwaluwteentje" zei Emma terwijl ze Druruff en blauw stokje toestak.
Druruff schrokte het snel op en smeekte om meer. Na nog drie Zwaluwtenen en vijf Frettenogen moest hij niets meer hebben. Aan zijn bolle buikje te zien zat hij vol.
Emma en haar vader gingen naar Frekies Friettent en bestelden elk een laars frieten met olijfsaus.
"Het is hier veel leuker dan thuis" zei Emma "Hier zijn er veel meer winkels, je kan hier alles kopen!"
Haar vader grinnikte en toen kwamen de frieten eraan. De jongen die de frieten bracht zette twee laarzen op tafel die vol frieten zaten. Er was een groen sausje overgegoten en er kwam een zure geur uit.
"Hmmmm! Beschimmelde laarzen!" riep Emma's vader verrukt "Frekie is de beste frietvent die er is!"
Bij de frieten dronken ze Blauw Bloedwortelsap en na de frieten aten ze elk een Ijzig Ijsje. Die waren zo koud dat je een hele dag het gevoel had dat je in de frigo zat.
Op de ijsjes was er Praksaus gegoten, een mengeling van vinaigrette en pruimen.
“Omdat je naar Salizar gaat krijg je een cadeautje van mij” zei Emma’s vader toen hun ijsjes op waren “Je mag iets kiezen in A.W.J.I.D.A.W.N.V.H.W.H.”
A.W.J.I.D.A.W.N.V.H.W.H was de afkorting van AllesWatJeInDeAndereWinkelsNietVindHebben
WeHier. Niet alleen was het de grootste winkel, het was ook de winkel met de langste en moeilijkts te onthouden naam. De meeste mensen noemden het gewoon de “Alleskoopwinkel.”
De “Alleskoopwinkel” stond precies in het midden van de straat en viel enorm op. Om binnen te gaan kon je kiezen tussen vijf enorme deuren. Ze waren zo groot dat je de bovenkant nog niet raakte wanneer je met z’n drieën opeen ging staan. Om ze open en toe te doen werden spreuken gebruikt.
De winkel was kleurig, velen vonden de kleuren overdreven en lelijk.
In de zomer was alles paars, roze en geel. De gewaden van de mensen die er werkten bestonden dan uit roze gewaden met gele bollen.
In de herfst verfden ze alles bruin, oranje en rood. Dan waren de gewaden oranje met bruine strepen.
In de winter werden de zalen wit met blauw geschilderd. De mensen die er werkten droegen dan witte gewaden met blauwe ruitjes.
In de lente was de winkel paars, groen en rood. Dan werden er gewaden gedragen die om de zoveel tijd van kleur veranderden, eerst groen dan rood dan paars en weer groen.
Nu was het zomer, niet het midden van de zomer maar al bijna herfst. De winkelmuren, vanbuiten, waren paars, de deuren roos en de ramen geel. In de etalage vlogen elfjes rond die kleertjes in dezelfde kleuren hadden en zweefden er roze doeken.
Emma en haar vader gingen de winkel in. Binnen was het al even erg, de muren hadden de drie zomerkleuren en er liepen mensen in roze gewaden met gele bollen rond.
“Wat wil je hebben?” vroeg haar vader “Zoals de naam al zegt, ze hebben hier alles! Misschien is het het best om wat rond te kijken, dan zul je wel iets zien wat je graag wilt”
Ze kwamen Super Giechel Gordijnen, Leraren Pest Papier, Gore Graffiti, Huilende Handboeien, Krakkemikkige Leunstoelen, Mollige Muisdetectors en nog veel meer tegen.
“Daar, dat lijkt met wel leuk” zei Emma toen ze in een paars met gele kamer stonden.
“Een Boekendetector?” vroeg haar vader “Je doet maar, jij kiest”
Emma pakte een zwarte boekendetector en las de uitleg.
Deze handige boekendetector help je uit de nood als je het juiste boek niet kan vinden. Typ het woord waarover je iets zoekt, de titel van een boek of de naam van de schrijver in en wacht even. De boekendetector zal alle boeken over het woord, met de titel of van de auteur aanduiden met een straal. De kleur van de straal kan je zelf instellen!
“Ik neem er eentje” zei ze.
Ze gingen naar de kassa en betaalden.
“Het is al kwart over zeven, we kunnen beter terug naar huis gaan”
Emma, haar vader en Druruff namen de trein terug en een half uurtje later waren ze terug thuis.
“Jullie hebben alles gevonden zie ik” zei Emma’s moeder toen ze de volle zakken zag die ze bij zich hadden.

**Geplaatst**: 25-08-05 21:57

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst: 25-08-05 21:57

Wat is er eigelijk veranderd?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-08-05 22:14

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst door de TopicStarter : 25-08-05 22:14

Het stukje in de winkelstraat

Daar stond vanalles over een snoepwinkle en dat heb ik weggelaten. Ook het stukje bij de gewadenzaak is veranderd in een klerenwinkel om ene mantel te kopen

**Geplaatst**: 25-08-05 22:35

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst: 25-08-05 22:35

Ik vind het nog steeds super!
Het maakt mij niets uit wat die andere mensen vinden, die het een Harry Potter-verhaal vinden. En jou hoop ik ook niet.
Je mag zelf weten wat je schrijft, volgens mij zijn er best wel meer mensen die een verhaal schrijven dat op Harry Potter lijkt.

Er was namelijk een dove jongen, die heeft zijn eigen Harry Potter deel 6 gemaakt! (Was in het nieuws, hebben jullie het gezien?)

**Geplaatst**: 25-08-05 22:58

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst: 25-08-05 22:58

Oooo ja

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-08-05 13:38

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst door de TopicStarter : 26-08-05 13:38

Ik heb het gewoon een beetje veranderd omdat ik niet wil dat sommigen mijn verhaal als een Harry Potter verhaal zien. Ik ga nu gewoon verder met deze versie.

**Geplaatst**: 26-08-05 13:44

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst: 26-08-05 13:44

Ok, meer

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-08-05 13:51

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst door de TopicStarter : 26-08-05 13:51

Al een vervolgje

Als jullie ergens zinnen zien die te lang zijn of schrijffouten ofzo, zeg het dan a.u.b.

De volgende dag doorbladerde Emma haar boeken. Eerst keek ze in “Fabuleuse dieren.” Eerste las ze de achterkant:

Weet jij hoe Zeemeerminnen zijn ontstaan?Of weet je wat een Kobold eet? Kan jij een Naga herkennen? En weet je waar je moet zoeken achter een Phoenix?
Een antwoord op al deze vragen vind je in dit boek.

Daarna opende ze het boek. Op de eerste pagina stond een inhoudstafel:

In elk van onderstaande hoofdstukken leer je de dieren beter kennen. Eerst doorgrond je hun geschiedenis waarna je gaat uitzoeken waar en hoe ze leven.
1. Zeemeerminnen
2. Elfen
3. Draken
4. Kobolden
5. Centaurs
6.Griffioenen
7. Pegasus
8. Eenhoorns
9. Naga’s
10. Phoenix

Ze nam het boek mee naar haar bed en las tot diep in de nacht. De dag erna las ze het boek uit.
“Als ik na Salizar iets ga studeren kies ik toch iets met dieren” zei ze ’s avonds tegen haar vader.
Die glimlachte alleen maar.
“Ik heb nog iets voor je” zei hij plots, alsof Emma daarnet niets had gezegd.
Hij haalde een langwerpig doosje uit zijn zak.
“Dit is een familie-erfstuk” vertelde hij “Ik heb het van mijn vader gekregen, hij van zijn vader enzovoort. Wees er voorzichtig mee”
Emma nam het doosje aan en opende hem. Er zat een stokje van ongeveer vijfentwintig centimeter lang in. Haar eigen toverstok!
“Dankje papa”
Ze gaf hem een knuffel. Druruff keek gefascineerd naar het stokje en nam het in zijn bek.
“Pas op!” riep Emma, maar het was te laat.
Er schoot een feloranje straal uit de stok, recht naar de TV. Die begon onmiddellijk te roken en even later kwamen er zelfs vlammen uit.
“Help!” riep Emma paniekerig.
Haar vader was recht gesprongen en rende naar de keuken. Hij kwam terug met een emmer water die hij over de TV leeggoot. De TV rookte nog even na maar de vlammen waren geblust. Ondertussen was Emma’s moeder ook al binnen gekomen. Ze vloekte bij het zien van de TV. Druruff zat ineengedoken op de grond en keek Emma met angstige ogen aan.
“Jij kon er niets aan doen” zei Emma troostend terwijl ze hem oppakte “De TV was toch al aan vervanging toe.”
Haar vader leek er echter anders over te denken.
“DIE ROTDRAAK!” riep hij woedend “Weet je wel hoeveel zo’n TV kost TEGENWOORDIG! Als hij nog één keer zoiets flikt vliegt hij buiten! Jij hebt ons al teveel gekost in de drie jaar dat je hier bent! Weet je nog in de cinéma? De rekening van de kapper van dat meisje was ook niet zo klein! Maar ja, jij hebt geen last van geld want jij bent maar een onnozele draak! Jij moet niet werken en zwoegen om geld te verdienen! Jij vreet maar snoepjes en maakt maar van alles kapot! Laat ons het maar betalen!”
Emma keek haar vader al even boos aan.
“Hij kan er niets aan doen!” gilde ze “Hij is een draak papa, een draak! Draken weten niet wat geld is en kennen gene toverstaffen! Hoe moet hij in godsnaam weten dat hij voorzichtig moet zijn met zo’n staf! Voor hem is het gewoon een stokje!”
Ze liep kwaad naar boven en gooide de deur van haar kamer zo hard dicht dat haar wekker omviel. Druruff had zich aan haar T-shirt vastgeklampt en keek doodsbang naar de deur.
“Hij zal je niets doen” zei Emma zachtjes “Daar zorg ik voor”
Druruff leek enigszins gerustgesteld. Hij liet haar T-shirt los en vloog naar het voeteinde van haar bed waar hij zich installeerde en vrijwel direct in slaap viel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-08-05 14:20

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst door de TopicStarter : 26-08-05 14:20

Nog een klein stukje

Emma ging ook op haar bed liggen. Ze viel ook vrij snel in slaap.

Er was geen licht, iets hield het tegen. Emma keek naar boven en kon vaag een grote silhouet ontdekken. Het leek op Druruff, maar dan enorm groot.
“Druruff!” riep ze “Ben jij dat!”
De draak gromde luid en spuwde vuur. Hij keek kwaad naar Emma en toen begon het te regenen. Er vielen geen druppels uit de lucht maar TV’s, allemaal kapot. Er viel er eentje vlak voor Emma’s voeten en ze draaide zich om, om haar huis binnen te vluchten.
Tot haar verbazing zag ze dat op de plek waar haar huis had moeten staan een enorme TV stond. Druruff kwam naar beneden en lande op de TV. Hij was helemaal niet zo groot als hij er uit had gezien. De zon begon terug te schijnen.
Het paarse draakje zat roerloos op de reusachtige TV. Toen Emma beter keek zag ze dat hij iets in zijn bek had, de toverstok! Ze probeerde naar boven te klimmen maar gleed telkens weer naar beneden.
Plots begon de aarde te trillen. De TV begon te wankelen.
“Help!” schreeuwde Emma.
Maar er kwam geen hulp. De enorme TV helde naar de kant waar Emma was en ze viel. Toen ze op de gras lag en op keek zag ze de TV op zich afkomen…

“Nee!” riep Emma.
Ze ging rechtzitten en keek om zich heen. De reusachtige TV was verdwenen en de aarde stond terug stil. Emma keek goed om zich heen en het duurde even voor ze besefte dat ze had gedroomd.
Druruff gromde zacht en draaide zich op zijn rug, met zijn vier pootjes in de lucht. Met een glimlach ging Emma terug liggen.

Het leek alsof de tijd sneller en sneller ging. Voor ze het goed en wel door had was het 31 augustus, de laatste vakantiedag. Emma propte de laatste spullen in haar schooltas en nam haar lijstje nog eens door.
Die avond kon ze niet slapen. Er spookten allerlei vragen door haar hoofd.
In wat voor klas zal ik zitten? Hoe zullen de kinderen zijn? En de leraren? Wat gaan we allemaal leren? Zullen er wel leuke kinderen zijn?
En ze maakte zich ook zorgen.
Zou ze morgen wel op tijd komen? En stel dat de leerkrachten haar niet mochten? Of dat er kinderen waren die haar pestten? Wat zou er gebeuren als ze verdwaald raakte?

**Geplaatst**: 26-08-05 14:27

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst: 26-08-05 14:27

Meer!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-05 12:22

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-05 12:22

Vervolgje

Het werd tegen middernacht eer ze sliep. Druruff leek al even onrustig als haar en wriemelde de hele nacht. ’s Avonds viel hij in slaap naast Emma’s hoofd en ’s morgens werd hij wakker onder het bed.
Emma moest even zoeken voor ze hem gevonden had. Eerst dacht ze dat hij al wakker was maar toen hoorde ze zijn gesnurk van onder het bed komen.
Op één september moesten ze al vroeg opstaan, om half negen begon de eerste schooldag. Salizar was een uurtje rijden van bij hun thuis dus waren ze om half zeven al uit de veren.
Tijdens het ontbijt was Emma dood nerveus. Ze was wel benieuwd maar ook een beetje bang. Salizar was een internaat omdat de lessen soms laat in de avond of zelfs ’s nachts doorgingen. Tijdens de weekends of vakanties kon je naar huis. Emma ging alleen in de vakanties naar huis omdat haar ouders vonden dat ze zelfstandiger moest worden.
Om kwart na zeven begon haar vader Emma’s koffers in te pakken en tegen half acht vertrokken ze.
Eerst reden ze door de stad maar het landschap veranderde al snel in grote weides en velden. Het deed Emma denken aan hun treinreisje naar Nanaso. Misschien was de school daar wel in de buurt.
In Nanaso woonden uitsluitend tovenaars, het was dan ook normaal dat veel tovenaars daar hun inkopen deden. In het Leliropuk, het dorpje waar Emma woonde, waren ook alleen maar tovenaars maar in de meeste andere dorpen had je ook niet-tovenaars. Emma had nog nooit een niet-tovenaar gezien maar ze was vastbesloten ooit een niet-tovenaar-stad te bezoeken.
Elianne, een vriendin van Emma, had al niet-tovenaars gezien. Ze had verteld dat ze heel raar waren. Hun wekkers en treinen konden niet praten en ze droegen nooit een mantel of punthoed. Volgens hen bestonden draken, tovenaars en heksen niet.
Emma kon zich nog goed herinneren hoe Elianne had verteld over haar vader toen ze bij de
niet-tovenaars waren. Hij had geprobeerd een gesprek aan te knopen met een tram en had woedend zijn wekker door het raam gegooid toen die hem niet had wakker gemaakt.
“We zijn er bijna” zei Emma’s vader plots.
Emma keek uit het raam maar de school was nog niet te zien.
“Je kan hem nog niet zien” zei haar vader “Eerst moeten we naar Borus, hij gaat ons zeggen wat we moeten doen om in Salizar te raken.”
Borus was een grote, forse man met een sikje. Hij zat op een kruk voor zijn deur en glimlachte toen hij Emma’s vader zag.
“Dag Dieter!” riep hij vrolijk “Is dat je kleine meid?”
“Dag Borus! Ja, dit is Emma” antwoordde haar vader.
Emma keek naar Borus en glimlachte flauwtjes.
“Dan zullen we je maar naar Salizar brengen hé? Je zal wel dood nerveus zijn” zei Borus.
Emma en haar vader liepen achter Borus aan het huis binnen. Hij liep naar de keuken en wees naar de koelkast.
“Je hoeft er alleen maar in te gaan zitten en de tomaat vastpakken” legde hij uit “Dan kom je in Salizar. Het enige irritante is dat we niet kunnen zeggen waar je terecht zal komen, daarom geef ik je deze kaart. Er zal een rood bolletje op verschijnen en dat ben jij, je moet naar het kantoor van de directeur zien te raken. Je bagage word met de kleerkast naar de bagageruimte in Salizar gestuurd”
Emma nam afscheid van haar vader, bedankte Borus en kroop in de koelkast.
“Ik zal je schrijven!” hoorde ze haar vader roepen terwijl ze naar de tomaat zocht.
Ze nam de tomaat stevig beet en hoorde een harde knal. Even later zat ze in een donkere kamer en toen ze op de kaart keek bleke ze in een toilet te zitten. Na veel gestruikel te zijn kon ze het toilet uitkomen. Emma stond nu in een lange gang waar een tiental deuren op uit kwamen. Met behulp van de kaart kon ze de trap die naar beneden ging vinden en zo naar het kantoor van de directeur gaan. Alle gangen in de school zagen er hetzelfde uit. Ze waren lang, hoog en werden verlicht door lampen die nergens te zien waren.
“Kom binnen” zei een stem toen ze aanklopte bij de directeur.

edit, nog ene stukje bijgezet :p

Laatst bijgewerkt door Ookami op 27-08-05 12:38, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-08-05 12:35

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst: 27-08-05 12:35

Mééééééééér!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-05 17:41

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-05 17:41

Snel nog ene stukje

Emma ging aarzelend naar binnen. Recht tegenover de deur zat een man aan een groot bureau. Achter hem bevond zich een groot raam dat uitkeek op een veld. Verder stond er een overvolle boekenkast en hingen er foto’s aan de muren. Emma vermoedde dat daar de vorige directeurs op stonden. De kamer werd verlicht door een enorme luster die pal boven Emma hing.
“Ga zitten” zei de man en gebaarde naar een stoel.
Emma ging zitten en keek door het raam. Ze zag schimmen over het veld lopen en even later terug keren met van alles in hun handen.
“Welkom op Salizar. Ik ben Ferenzie, de directeur. Als er problemen zijn of als je vragen hebt kom dan gerust langs. Gertrude zal je zodadelijk naar je kamer brengen maar eerst ga ik even de regels uitleggen. Als je je niet aan de regels houd krijg je minpunten. Wanneer je vijf minpunten hebt krijg je strafwerk, meestal een onaangenaam klusje. Regel één: hier word niet gespijbeld! De leraren overlopen elke les alle namen en als je niet aanwezig bent willen we daar een rede voor.
Regel twee: als een leerkracht huiswerk opgeeft maak je dat, we dulden geen flauwe smoesjes!
Regel drie: na half tien blijf je op je kamer en word er niet meer rondgelopen en je slaapt op je eigen kamer.
En tot slot, de pauzes : ’s morgens heb je van kwart voor tot kwart na zeven tijd om te ontbijten, ’s Middags heb je pauze van kwart voor één tot twee uur en ’s avonds eindigen de lessen om vier uur. Dan kan je eventueel een vieruurtje kopen in de eetzaal. ’s Avonds word er gegeten om acht uur.
Ohja, wanneer je gewond bent kan je naar de ziekenboeg bij Mevrouw Roos.”
Emma glimlachte flauwtjes.
“Gertrude!” riep Ferenzie “Breng Emma naar haar kamer!”
Tegen Emma’s verwachtingen in kwam er een jonge vrouw de kamer binnen. Ze glimlachte naar Emma en gebaarde dat ze moest meekomen.
“Tot ziens” zei Emma tegen Ferenzie voor ze de kamer uitging.
“Kom maar mee” zei Gertrude “Ik ben dus Gertrude. Ik zorg dat de nieuwelingen het naar hun zin hebben en help waar er hulp nodig is. Moest je de weg kwijtraken, roep me dan maar. Hoe heet jij?”
“Emma” antwoordde Emma.
Gertrude liep trappen op en af, gangen in en uit en opende de ene deur na de andere. Emma had het gevoel dat ze in een doolhof terecht was gekomen. Eindelijk stopte ze.
“Dit is jouw kamer” zei ze “Er komt nog iemand bij, Cicilia geloof ik.”
Emma’s kamer was groot, dubbel zo groot als haar kamer thuis. Er stonden twee bedden, twee zetels bij een haardvuur en er kwamen twee deuren op uit.
“Deze deur gaat naar de badkamer” zei Gertrude terwijl ze de deur links van Emma open deed “En deze gaat naar een ingebouwde kast waar je je rommel kwijt kan. Dit is de kleerkast, dit de cd-speler en dit is voor je draakje”
Druruff had al die tijd stilletjes op Emma’s schouder gekeken maar nu rekte hij zijn hals. Gertrude had een blauw mandje vast.
“Oh, maar Druruff slaapt altijd bij mij op bed” zei Emma.
Gertrude keek haar verbaasd aan maar stak het mandje weer weg.
“Zo, dan zal ik je nu maar laten uitpakken”
Ze klapte twee keer in haar handen en plots stonden Emma’s koffers in het midden van de kamer.
Druruff was op één van de bedden gaan liggen en keek hoe Emma al haar spullen een plaatsje gaf. Op haar nachtkastje kwamen de wekker en de foto van haar ouders, in de kleerkast legde ze haar kleren en de rest verdween in de ingebouwde kast. Alleen haar toiletgerief niet, die legde ze in de badkamer. Er was een bad, met douche, een toilet en een wasbak met spiegel. De muren waren betegeld met licht- en donkerblauwe tegels. Het bad en het toilet waren appelblauwzeegroen.
Toen haar koffers leeg waren schoof ze die onder haar bed en ging in één van de zetels zitten. Druruff legde zich op de grond voor het vuur.
“Het is toch allemaal een beetje raar” zuchtte Emma “Alleen maar vreemde mensen rond ons heen”
Op dat moment ging de deur terug open en hoorde ze de opgewekte stem van Gertrude.
“Hier is je kamer, Cicilia” zei ze “Je kamergenoot, Emma, is er al. Zij zal je alles wel laten zien”
Er kwam een meisje binnen met lang, golvend haar dat wel van goud leek. Ze bekeek de kamer en gooide haar hoofd in haar nek zodat haar haren naar achteren vielen.
Gertrude klapte weer in haar handen en Cicilia’s bagage verscheen
“Dag” zei ze tegen Emma die was rechtgestaan “Jij bent vast Emma”
“Inderdaad” zei Emma “Dan ben jij Cicilia?”
Cicilia knikte en glimlachte toen ze Druruff zag.
“Wat ene lief draakje” zei ze liefdevol “Mag ik hem aaien”
“Op eigen risico” grapte ze Emma.
Cicilia liep naar Druruff, bukte zich en aaide hem over zijn hoofdje. Hij gromde genietend.
“Hoe heet hij?” vroeg Cecilia benieuwd.
“Druruff” antwoordde Emma “Hij is heel lief en zijn grootste hobby is snoepen”
“Komt dat even goed uit” zei Cicilia terwijl ze een snoepje tevoorschijn haalde “Ik heb er net eentje op zak”
Druruff nam het snoepje gretig aan en speelde het snel naar binnen. Hij keek Cicilia smekend aan.
“Sorry ze zijn op” zei die glimlachend.
Ze stond op en begon uit te pakken. Emma wees waar alles moest liggen en al gauw was Cicilia ook klaar met uitpakken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-05 12:41

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-05 12:41

Heeft iemand een idee voor wat er kan gebeuren? Ik ben een beetje ideeloos

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-05 10:46

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-05 10:46

Vervolgje

Ik weet al ongeveer wat er gaat gebeuren ^^

“Weet jij of we ergens naartoe moeten?” vroeg ze aan Emma.
“Neen” antwoordde die “Mij hebben ze niets gezegd”
Alsof iemand hen had verstaan verscheen er plots ene vuurbol in het midden van de kamer. Emma deinsde achteruit. De vuurbol begon als een razende rond te draaien en zweefde toen naar Cicilia.
Hij maakte een borrelend geluid en er verscheen een gezicht.
“Dag dames” zei de bol “Ferenzie stuurde mij met een boodschap. Jullie worden over tien minuten in de eetzaal. Daar zullen alle andere leerlingen ook zijn, en worden jullie aan de leerkrachten voorgesteld.”
De bol begon weer rond te draaien en verdween.
“Dat was een Furry” zei Cicilia “Mijn moeder vertelde dat ze hier gebruikt worden. Furry’s zijn boodschapbrengers.”
“Oh” antwoordde Emma verbaasd “Zullen we de eetzaal dan gaan zoeken? Ik heb de kaart van bij Borus nog”
“Ben je ook via Borus gekomen? Ik ook!” riep Cicilia uit “Waar kwam jij terecht? Ik vlakbij Ferenzie’s kantoor.”
“Ik in een toilet, ergens boven” zei Emma nuchter “Ga je mee Druruff?”
Het paarse draakje vloog snel naar Emma en landde op haar schouder. Hij voelde er blijkbaar niets voor om alleen te blijven.
Emma, Cicilia en Druruff gingen op weg naar de eetzaal. Het was makkelijk te vinden met Boris kaart. De eetzaal bevond zich zo’n vijf minuten stappen van hun kamer en was enorm groot. Het plafond was zo groot dat je het bijna niet zag en de zaal leek zo lang dat je er een marathon kon lopen. Er stonden zes lange tafels met stoelen waar de andere leerlingen al zaten. Even dacht Emma dat ze de laatsten waren maar toen hoorde ze achter zich twee opgewekte stemmen naderen. Er kwamen twee meisjes de hoek om.
“Daar is nog plaats” zei Cicilia.
Ze gingen aan de bank het dichtst bij de deur zitten en keken naar de andere leerlingen. Er zaten jongens en meisjes, jong en oud, groot en klein. Ferenzie en de leerkrachten zaten aan een tafel die aan het einde van de zaal stond.
Even nadat Emma en Cicilia waren gaan zitten stond het schoolhoofd recht en ging op een klein podiumpje staan.
“Welkom” zei hij “Welkom op Salizar! Zo dadelijk word er een feestmaal geserveerd om de eerste dag op Salizar te vieren, maar eerst wil ik nog één ding duidelijk maken. Niemand van jullie mag na negen uur de school uit, tijdens de pauzes is dit wel toegestaan. Laat dit duidelijk zijn voor iedereen! Moesten we je toch betrappen, dan zijn dat meteen tien minpunten, dus twee klusjes! Eet smakelijk!”
Ferenzie had die woorden nog maar net uitgesproken of de grote deuren van de zaal vlogen open. Er kwamen honderden elfjes binnen gevlogen. Ze hadden glinsterende, gele kleedjes aan en hun vleugeltjes leken licht te geven.
Per vijf droegen ze een schaal die ze op de tafels neerzetten. Nadat ze alle schalen hadden neergezet verdwenen ze en sloot de deur weer.
Emma keek met open mond naar al het eten. Er waren simpele dingen, zoals aardappelpuree of hutsepot maar er stonden ook dingen die Emma nog nooit had gezien. Zo was er een enorme appel die schreeuwde als je er in sneed en een kookpot vol kronkelende wormen. De wormen bleken voor de huisdieren te zijn want Druruff was er gek op en Emma zag nog enkele andere draakjes die ervan smulden.
Na het eten kwamen de elfjes alles halen en brachten even later het nagerecht. Dat bestond uit een enorme eenhoorn van ijs, een taart die wel drie meter hoog leek en een schaal vol cakejes en roomsoezen die zichzelf aanvulde. Na het eten had Emma het gevoel dat ze ging ontploffen.
“Ik hoop dat jullie het lekker vonden” zei Ferenzie “Dan mogen jullie nu doen waar jullie zin in hebben, maar om half tien op jullie kamer zijn!”
De eetzaal stroomde leeg. Ook Emma en Cicilia stonden op.
“Zin om mee de school te verkennen?” vroeg Emma.
“Oké” zei Cicilia “Ik ben benieuwd naar de tuin. Mijn moeder vertelde dat die fantastisch om te zien, zullen we daar eerst naartoe gaan?”
Emma vond het goed en met behulp van Borus kaart gingen ze op weg. Ze hadden de tuin, die achter de school lag, al snel gevonden. Er stonden enorme bomen, prachtige struiken en ongelofelijk veel bloemen. Het rook er naar lavendel en rozen. Ook waren er veel vlinders die van de ene bloem naar de andere vlogen. Soms kwam er eentje op Emma’s vinger of Cicilia’s schouder zitten. De vlinders hadden, net zoals de bloemen, alle kleuren van de regenboog. Druruff keek gefascineerd naar de vlinders en gromde opgewonden als er eentje dichtbij kwam.
Emma en Cicilia gingen op een bankje zitten en genoten van de rust en de vele kleuren.
“We moeten gaan” zei Emma na een tijdje “Het is kwart na negen”
Ze gingen terug naar hun kamer, deden hun pyjama aan en kropen in bed.
“Mooie tuin hé” fluisterde Cicilia.
“Ja, fantastisch” antwoordde Emma.
Ze aaide Druruff die dicht bij haar was gekropen en viel in slaap.

**Geplaatst**: 29-08-05 11:30

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst: 29-08-05 11:30

Meeeeer

Het is echt leuk

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-05 11:35

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-05 11:35

Ik ben nu bezig nog een stukje te schrijven dus ik zal het straks posten

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-05 11:55

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-05 11:55

Een versgeschreven stukje

De volgende dag werden ze door een elfje gewekt.
“Opstaan” zei ze vriendelijk “Over drie kwartier moeten jullie in de eetzaal zijn. Ferenzie gaat jullie klassen indelen en straks hebben jullie jullie eerste dag. Voor de eerste les hebben jullie nog tijd om jullie boeken te komen halen”
“Wat is onze eerste les?” vroeg Emma slaperig.
“Dat weet ik niet” antwoordde het elfje “Ferenzie zal het wel zeggen”
Emma glimlachte en stond op. Druruff gromde en knipperde met zijn oogjes.
“Ja vent, het is tijd om op te staan” zei Emma grinnikend.
Het elfje begon Emma’s bed op te maken.
“Hoe hete je?” vroeg Emma “Ik ben Emma. En dat is Cicilia”
“Gloriade” antwoordde het elfje.
Cicilia kwam nu ook overeind. Ze had wallen onder haar ogen en geeuwde.
“Hoe laat is het?” mompelde ze.
“Half zeven” antwoordde Gloriade “Ik moet gaan, tot ziens.”
“Dag” zeiden Emma en Cicilia.
Ze kleedden zich snel aan en gingen naar de eetzaal. Druruff vloog naast Emma. Als hij een ander draakje hoorde of zag gromde hij luid en liet ene beetje vuur uit zijn mond komen.
“De school niet in brand steken hé” gniffelde Cicilia.
De eetzaal zat nog niet zo vol als gisterenavond, blijkbaar was nog niet iedereen wakker. De tafels waren al gedekt en stonden weer vol eten. Terwijl Emma, Cicilia en Druruff zich tegoed deden aan de boterhammen met suikerpaté en de zoete chocomel kwamen er steeds meer kinderen binnen.
Er hing een gezellige sfeer, iedereen praatte en lachte. Ook de leerkrachten leken vrolijk, Ferenzie was er nog niet.
Druruff had de bijna lege pot suikerpaté ontdekt en likte hem leeg. Hij was verzot op alles wat zoet was en dronk dus ook veel chocomelk.
“Als hij meedoet aan een eetwedstrijd wint hij die zeker en vast” zei Cicilia.
“Ja, en als hij zo verder eet past hij straks niet meer door de deur” grapte Emma.
Druruff keek haar beledigd aan en keek met fonkeloogjes naar haar boterham.
“Wat...” begon Emma, maar ze was te laat.
Druruff had een vuurstraal op haar boterham gemikt en die was nu helemaal verbrand.
“Staan we nu gelijk?” vroeg Emma grijnzend.
Druruff gromde tevreden en ging verder met zijn chocomelk.
Plots werd iedereen in de zaal stil. Emma keek op en zag dat Ferenzie op het podiumpje stond, ze had hem niet zien binnenkomen.
“Goede morgen” zei hij “Ik ga nu de klassen indelen en de klaastitularissen zullen de lessenroosters geven. Eerste de klassen van het eerste jaar. Straks zal er bij alle eerstejaars een nummer op hun bord verschijnen. Ik wil dat diegene met de nummers één hier, bij Professor Ponkers komen staan. De nummers twee hier, bij Professor Zanzibar en de nummers drie bij Professor Hildebouw.”
Er waren drie leerkrachten opgestaan. Professor Ponkers was een lange man met donker haar en een baardje, hij glimlachte en zei iets tegen Ferenzie. Naast hem stond Professor Zanzibar, een kleiner mannetje met bruin haar dat in pieken omhoog stond. Professor Hildebouw, een vrouw van normale lengte met lange, blonde haren, praatte met hem.
“Numerico Apiero!” riep Ferenzie.
Emma keek naar haar bord en zag het nummer drie verschijnen. Ze keek snel naar Cicilia’s bord, er stond ook een drie.
“We zitten in dezelfde klas” zei ze vrolijk.
Emma en Cicilia lipen naar Professor Hildebouw. Toen alle nummers drie bij haar stonden waren ze met tien.
“Dag” zei Professor Hildebouw “Ik ben jullie klaastitularis en ik geef Spreukkunde. Hier is jullie lessenrooster.”
Emma bekeek het papier aandachtig, er stond niets op.
“Om jullie lessenrooster te zien zeg je ‘Lesonum Ratonum.’ ” zei ze glimlachend.
“Lesonum Ratonum” zei Emma en direct verschenen er letters op haar blad:

Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag Vrijdag
9u – 10u Tovedrankles Toverstokleer Spreukkunde Geschiedenis Toverdrankles
10u – 11u Vliegles Zwarte Magie Toverstokleer Kruidenkunde Zwate Magie
11u – 11u15 Pauze Pauze Pauze Pauze Pauze
11u15 – 12u15 Kruidenkunde Waarzeggerij Gedaantever. Toverdrankles Spreukkunde
12u15 – 13u Astrologie Spreukkunde Dierenzorg Vliegles Kruidenkunde
13u – 13u50 Pauze Pauze Pauze Pauze Pauze
13u50 – 14u50 Dierenzorg Geschiedenis Kruidenkunde Spreukkunde Dierenzorg
14u50 – 15u50 Spreukkunde Toverdrankles Geschiedenis Geschiedenis Vrij

“Het is toch woensdag vandaag hé?” vroeg Cicilia “Dan beginnen we met spreukkunde, dat is van Professor Hildebouw!”
“Ga allemaal jullie boeken voor spreukkunde halen, dan gaan we met de eerste les beginnen. Ik wacht hier op jullie” zei Professor Hildebouw “Ohja, de huisdieren mogen niet mee naar de les.”
Cicilia, Druruff en Emma haastten zich naar hun kamer.
“Sorry Druruff, je moet hier blijven” zei Emma.
Druruff keek haar verdrietig aan en ging op het bed liggen. Hij gromde zacht en zuchtte.
“Ik kan er niets aan doen” verontschuldigde Emma zich.
Ze pakte haar boek voor spreukkunde, aaide Druruff even over zijn hoofd en liep de kamer uit. Zij en Cicilia kwamen als eerste bij de eetzaal aan.
“Jij had toch een draakje hé?” vroeg Professor Hildebouw “Er zijn nog leerlingen met draakjes, Gloriade neemt ze straks mee om ze de tuin te tonen.”
Emma voelde zich opgelucht toen ze dat hoorde. Druruff zou zich niet vervelen, hij kon kennismaken met andere draakjes en de mooie tuin van de school zien.
Al snel waren de andere kinderen van hun klas er ook en gingen ze op weg. Het lokaal bleek helemaal boven te zijn, op de vierde verdieping en was redelijk klein. Er stonden tien tafeltjes met allerlei voorwerpen op.
“Ga maar bij een tafeltje staan” zei Professor Hildebouw “Er zoude er net genoeg moeten zijn.”
Emma ging aan het tafeltje naast dat van Cicilia staan.
“We gaan met iets simpels beginnen” begon Hildebouw toen iedereen zat “Omdat jullie nog niet met een toverstok hebben leren omgaan zal ik jullie een spreuk zonder toverstok leren. Kijk goed”
Professor Hildebouw nam een baksteen en legde hem voor hem op haar tafel.
“Brakies Boerilium!” riep ze.
De baksteen begon te trillen en even later lag er alleen nog maar rood poeder.
“Deze spreuk werkt alleen maar bij kleine voorwerpen, zoals een baksteen of een glas.” Legde Hildebouw uit “De voorwerpen op jullie tafel zouden geschikt moeten zijn. Let op dat je de spreuk juist uitspreekt en pas op voor de scherven. Begin maar met het glas.”
Emma nam een glas en zette het voor haar.
“Brakees Boeridlium!” zei ze.
Het glas trilde en viel om. Bij de andere leerlingen lukte het ook niet echt. Cicilia’s glas was van de tafel gevallen en dat van het meisje voor Emma bewoog helemaal niet.
“Let op de uitspraak” herhaalde Professor Hilde bouw ‘Brakies Boerilium’ Zeg het allemaal eens”
“Brakies Boerilium” riep de klas.
Hier en daar sprong een glas kapot.
“Brakies Boerilium” zei Emma.
Deze keer lukte het, haar glas trilde en viel toen in stukjes uiteen. Ook bij Cicilia lukte het nu.
Na de les was de vloer bezaait met scherven.

edit: sorry voor het onduidelijk lessenrooster, ik had het in ene tabel gezet maar blijkbaar kan ik dat niet naar hier kopiëren

**Geplaatst**: 29-08-05 12:32

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst: 29-08-05 12:32

Mééééééééér!

:D:D
Je schrijft de stukken lekker lang, dat is leuk!

**Geplaatst**: 29-08-05 13:35

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst: 29-08-05 13:35

Leeeuuk

Meeer

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-05 13:55

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-05 13:55

Ja, aan kleine stukjes hebben jullie niet veel te lezen hé

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-05 21:13

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-05 21:13

Vers van de pers

Emma en Cicilia gebruikten de kaart om naar het lokaal voor de volgende les. Toverstokleer werd gegeven door Professor Schwaan. Hij was een mollige man met een brilletje en een geforceerde glimlach. Het lokaal waar hij les gaf was klein en donker. Het rook er muf.
“Welkom” zei Profesoor Schwaan met een piepstemmetje “Pak allemaal jullie toverstaf en sla jullie boek open op pagina zeven.”
De leerlingen keken elkaar geschrokken aan.
“We hebben onze boeken niet mee” zei een jongen met kort blond haar.
“Ga ze snel halen” zei Professor Schwaan lichtjes geïrriteerd.
Emma en Cicilia liepen weer naar hun kamer. Druruff was niet meer in de kamer.
“Hij zal wel met Gloriade mee zijn” veronderstelde Emma.
Ze liepen snel terug naar hun lokaal voor toverstokleer.
“Okee, dan kunnen we beginnen. Pagina zeven!” zei Profesoor Schwaan toen iedereen terug was.
Emma sloeg haar boek open en las wat er stond.

Les één
Hoe hou je je toverstok juist vast?Je neemt je toverstok vast tussen duim en wijsvinger. Je overige vingers kan je gebruiken als ondersteuning.
Oefening: Schrijf je naam in de lucht

Les twee
Hoe zwaai je juist? Beweeg je staf in de vorm van een kruis, dus van boven naar onder en van links naar rechts. Dan, terwijl je de spreuk zegt, steek je hem naar voren.
Oefening: Oefen deze beweging vaak genoeg

De pagina was versierd met afbeeldingen van tovenaars. Ze hadden allemaal een toverstaf vast. Met pijltjes en boogjes stond de juiste beweging aangeduid. Er stonden ook afbeeldingen van foute bewegingen.
“Okee, neem allemaal jullie toverstaf” zei Professor Schwaan “En neem hem juist vast.”
Hij toonde voor hoe het moest. Emma nam haar toverstaf en hield hem tussen haar duim en wijsvinger. Professor Schwaan liep door het lokaal en gaf aanwijzingen.
De hele les waren ze bezig met zwieren en zwaaien.
“Okee, dat wa shet voor vandaag” zei Professor Schwaan “Volgende les, vrijdag geloof ik, leren we verschillende bewegingen. Bij een vloek gebruik je bijvoorbeeld een andere beweging dan bij een vloek-afweer-spreuk.”
“Nu hebben we pauze” zei Cicilia met ene blik op haar lessenrooster “Wat zullen we doen?”
Emma haalde haar schouders op. Hoe moest zij dat weten? Ze besloten dan maar om naar de eetzaal te gaan. Hier en daar zaten groepjes kinderen te praten. Emma en Cicilia gingen aan één van de tafels zitten. Er zaten al vier meisjes die druk praatten.
“Professor Landers is zo knap” zei een blond meisje met een roze trui “En hij lacht zo mooi”
De anderen mompelden instemmend.
“Toen ik mijn veer liet vallen raapte hij die voor me op” vertelde een ander meisje.
Het viel Emma op dat ze allemaal blond waren en paarse of roze kleren onder hun mantel droegen. Eentje had zelfs een roze mantel! Cicilia keek hun minachtend aan en sloeg haar ogen ten hemel.
“Waar gaan deze wereld naartoe” zei ze grinnikend.
Emma glimlachte. De meisjes waren plots stil. Blijkbaar hadden ze Cicilia en Emma zien zitten. Ze keken naar hen e fluisterden tegen elkaar.
“Moet je die blonde haar haar zien” fluisterde het meisje met de roze mantel “Die komt duidelijk niet van een rijk gezin. Kijk naar haar kleren.”
Cicilia deed net of ze ze niet hoorde.
“En die met haar brui haar” fluisterde een andere “Wat draagt zij nu, totaal uit de mode.”
Blijkbaar kon het de meisjes niets schelen dat Emma en Cicilia hun hoorden. Ze wierpen hen een paar wat-ben-jij-uit-de-mode-blikken toe en gingen verder met hun getetter.
Cicilia stond op en gebaarde Emma hetzelfde te doen. Cicilia liep richting de meisjes, bekeek het meisje dat het dichtste bij zat en schudde haar hoofd afkeurend.
“Wat? Heb ik iets van je aan?” zei het meisje.

Cicilia boog zich over het meisje en gooide snel een hoop slakkenslijm in haar haar.
“Ik wou alleen even kijken wat dat groen spul in je haar is” antwoordde Cicilia nonchalant.
Het meisje begon meteen haar haar te schudden.
“Haal het er uit!” gilde ze.
Emma moest haar best doen om niet in lachen uit te barsten. Ze liep snel verder. Cicilia volgde al gauw en lachend om de paniekerige meisjes liepen ze de eetzaal uit.

**Geplaatst**: 29-08-05 21:26

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst: 29-08-05 21:26

Hihi grappig

Meeeer

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-05 23:15

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-05 23:15

Nog een stukje

“Heb je hun gezichten gezien” schaterde Cicilia.
“Ja, die ene was wel geschrokken door dat slijm in haar haar!” antwoordde Emma lachend.
Nog nalachend gingen liepen ze naar de tuin en gingen op een bankje zitten. Er was een man de bloemen aan het begieten. Hij keek op toen ze buiten kwamen en glimlachte.
Emma en Cicilia keken nieuwsgierig naar wat hij aan het doen was. In plaats water kwam er een kakigroene vloeistof uit de gieter. Wanneer de vloeistof op de aarde viel steeg er een groene rookwolk op. De bloemen ritselden en duwden tegen elkaar.
“Ze zijn dol op Spinaziewater met Groene Paprika” zei de tuinman.
“Wat voor bloemen zijn dat?” vroeg Cicilia.
“Haprozen, enorm gulzig en als je ze kwaad maakt zou je wel eens een vinger kwijt kunnen raken.” zei de tuinman “En die oranje daar zijn Eenhoornbloemen.”
“Eten eenhoorns die graag?” vroeg Emma.
“Neen, ze noemen eenhoornbloemen om een heel andere reden.” Antwoordde de tuinman “Ze noemen zo omdat overal waar een eenhoorn zijn uitwerpselen laat vallen deze bloemen groeien. Hier heeft dus ooit een eenhoorn zijn behoefte gedaan.”
Cicilia trok ene vies gezicht. Emma durfde er haar schoen voor verwedden dat Cicilia nooit aan die bloemen zou ruiken.
“Hoe heet je?” vroeg Cicilia plots “Ik ben Cicilia, dit is Emma.”
“Ik ben Kondro” antwoordde de tuinman.
Op dat moment ging de bel.
“We moeten gaan Kondro” zei Cicilia haastig “Tot nog eens.”
“Nu hebben we gedaanteverwisseling” zei Emma “Het lokaal is hier vlakbij.”
Het lokaal was op de gelijkvloers, dichtbij de eetzaal. De leraar was een forse man met kleine oogjes en een scheve mond.
“Stilte!” bulderde toen iedereen er was.
Alle kinderen zwegen meteen.
“Ik wil dat jullie rustig naar binnen gaan. Er bevinden zich twee dieren binnen die snel schrikken. Omdat ze niet tegen lawaai kunnen geef ik mijn uitleg hier” zei hij “Ik ben Professor Ulf. Deze les ga ik alleen demonstraties geven. Volgende les mogen jullie zelf voorwerpen veranderen. Ga nu naar binnen, maar stil!”
De leerlingen schuifelden naar binnen. Het lokaal was groot en stonden lessenaars voor twee personen. In twee kooien op Ulf’s bureau zaten een mini-griffioen en een dondervogel.
“Jullie kennen deze dieren waarschijnlijk allemaal al” begon Professor Ulf “Deze les ga ik tonen dat je een voorwerp of dier in alles wat je maar wilt kan veranderen. Eerst verander ik ze allebei in een lepel, televisie en lamp. Daarna mogen jullie zelf kiezen waarin ik ze moet veranderen. En voor het einde van de les heb ik nog een verrassing.”
De klas keek gefascineerd naar de mini-griffioen en de dondervogel die afwisselend een lepel of lamp werden. De leerlingen vroegen Professor Ulf om ze in een draak, een potlood en een handdoek te veranderen.
“Dan ga ik nu even de verrassing halen” zei Professor Ulf met een mysterieuze grijns.
Hij verdween uit het lokaal en kwam even later terug met Kondro. Hij glimlachte naar Emma en Cicilia.
“Dit is Kondro, onze tuinman. Hij is een speciale man, zoals hem bestaan er maar dertig mensen over de hele wereld.” Zei Professor Ulf.
Kondro keek de klas ongemakkelijk aan.
“Kondro is een faunaat” zei Ulf “Hij kan zich veranderen in een paard en dat gata hij even demonstreren.”
Kondro ging voor Ulf’s bureau zitten, grijnsde naar Emma en veranderde in een prachtig zwart paard. Zijn gehinnik was luid en doordringend.
“Okee, word maar weer mens” zei professor Ulf.
Even later was Kondro terug normaal. De klas applaudisseerde en Kondro ging terug weg.
“Zo, dit was de les voor vandaag” zei professor Ulf “Tot volgende week.”
Opgewonden pratend gingen de leerlingen op weg naar het lokaal voor Dierenzorg. Het was het grootste lokaal dat ze tot nu toe gezien hadden. Een vrouw met kort bruin haar en een vriendelijke glimlach stond hen op te wachten.
“Welkom” zei ze “Kom binnen, zet jullie.”
Alle leerlingen gingen zitten, nog pratend over de vorige les.
“Jullie hebben Kondro zojuist zien veranderen zeker?” vroeg de vrouw “Dat doet hij altijd voor de leerlingen tijdens hun eerst les Gedaanteverwisseling. Ohja, ik ben Professor Gringels.”
Emma haalde haar boek tevoorschijn en Cicilia deed hetzelfde.
“Neem pagina drie” zei Professor Gringels “We beginnen met de eenhoorn. Lees allemaal pagina drie en vier. Straks gaan we ze bespreken.”
Emma begon te lezen:

De eenhoorn
De eenhoorn is een prachtig maar schuw dier. Hij laat zich zelden zien als er mensen in de buurt zijn.
Er zijn drie soorten eenhoorns die we op pagina vier zullen bespreken.
De hoorn van een eenhoonr, bijgenaamd Alicorn, word gebruikt voor verschillende doeleinden.
Hij is van goud en dus veel waard. Buiten geld brengt de hoorn ook gezondheid. De hoorn word gebruikt om ziektes te genezen en water te zuiveren.
Vele kooplieden verkopen de hoorn van een eenhoorn maar slechts enkelen zijn echt.
De hoorn van een eenhoorn, kun je herkennen door een simpele test:
1) Teken een cirkel en leg de hoorn er in
2) Vang een spin en plaats die in de cirkel
3) Als de spin binnen de cirkel blijft is de hoorn echt, verlaat de spin de cirkel dan is de hoorn vals
In veel verhalen word beweerd dat de Goden op eenhoorns rijden, of dat een eenhoorn alleen door een maagd aangeraakt kan worden. Er is bewezen dat niets hiervan waar is, een eenhoorn is van alle mensen even bang en laat zich door niemand berijden.

De pagina was versierd met tekeningen van eenhoorns die over de pagina galoppeerden en met hun gouden hoorn pronkten. Emma staarde naar een grote, witte eenhoorn die haar aankeek maar ging toen verder met lezen.

Soorten eenhoorns
Zoals eerder gezegd zijn er drie soorten eenhoorns:
1) De Westerse Eenhoorn
2) De Chinese Eenhoorn
3) De Griekse Eenhoorn

De Westerse Eenhoorn is de bekendste. Hij is wit met een geitensik. Hij is zo licht dat hij over water kan lopen en het gras nauwelijks buigt onder zijn hoeven. Zijn ogen zijn helderblauw.

De Chinese Eenhoorn is kleurrijker. Zijn vacht is buiten wit ook zwart, rood, geel en blauw. Deze eenhoorn is tweeslachtig en heeft dus geen partner nodig. Hierdoor is de Chinese Eenhoorn niet sociaal en leeft bij voorkeur alleen.

De Griekse Eenhoorn is ook wit. Het verschil met de Westerse Eenhoorn is dat zijn hoofd niet wit is, die is donkerrood. Zijn hoorn is niet van goud. Van onder is de hoorn wit, in het midden zwart en vanboven rood.

**Geplaatst**: 31-08-05 10:43

Re: [Verhaal] Een magisch verhaal (beetje anders)

Geplaatst: 31-08-05 10:43

verder, verder!!