Bokt.nl

Citaat:

Myrthan zit samen met haar vriendin Liselte op een muurtje van school. Myrthan kijkt op verschrikt op haar horloge. “Zo laat al…” Ze wil opstaan maar Liselte houdt haar tegen. “Wacht” roept Liselte
“Ik…Ik moet je wat vertellen…” brengt ze stotterend uit,en slaat tegelijkertijd haar ogen neer.
“Wat is er dan?”vraagt Mythan verbaasd. Ze heeft de hele tijd nog niks gemerkt aan Liselte.
“Kun je wel je mond erover houden? Want het is echt persoonlijk. Ik vind het echt super moeilijk om het te vertellen maar aangezien je mijn vriendin bent…”
“Je kunt het me echt vertellen hoor,ik houdt me mond wel!”zei Myrthan een beetje geirriteerd en verschrikt. Het moest wel heel erg zijn bedacht ze zich zelf…
Opeens biggelden de tranen over Liselte’s wangen…
“Ik…Ik….Ik ben aangerand” zei Liselte schokkend. “Waaaaaaaaattt?? Door wie,en wanneer is dat gebeurd??” roept Myrthan geschrokken. Dit had ze nou nooit verwacht…
Liselte wil doorpraten,maar Myrthan legt gauw haar hand op de mond van haar vriendin. Demi komt eraan. Een persoontje dat denkt dat hij alles is.
Liselte stopt met praten,ze ziet ook ineens Demi lopen. “Dank je,ik moet er niet aan denken dat hij ook maar iets hoort.”fluistert Liselte,als ze haar tranen gauw weg wrijft.
Demi loopt naar ze toe. “hé chicks,zaten jullie lekker te smoezen??


Myrthan staat op,trekt Liselte van het muurtje en sleurt haar mee. Weg van Demi. Samen lopen ze naar de fietsenstalling. Liselte kijkt nog een keer achterom. Myrthan kijkt haar vriendin aan. Zou Demi iets met de aanranding te maken hebben? Of is Liselte gek op hem? Allerlei gedachten schieten door Myrthans hoofd heen. Als ze bij de fietsenstalling zijn pakt Myrthan haar fietssleutel stopt’m in haar fiets en kijkt Liselte aan. “Sorry meis,ik moet nu echt gaan. Anders krijg ik problemen thuis. Ik had al veel eerder thuis moeten wezen. Dus ik moet nu echt gaan!!”
Liselte kijkt weer achterom,in de richting waar Demi stond. “mmm ja,ga maar. Ik vertel je het wel een keer als het wel uitkomt.”
“Oke,maar als je het echt kwijt wilt,of als het niet meer gaat,je weet me te vinden he!! Dan ga ik nu echt, Doei meis, tot morgen!!”zegt Myrthan en fietst weg
“Euh jah tot morgen, Myr” schreeuwt Liselte haar nog na over het verlaten schoolplein…

cooper schreef:

Die las ik vanmorgen al eens,en ik wil nog wel beetje verder lezen enzooi

Citaat:

Myrthan racet door de straten,naar huis. Ze bedenkt wat haar moeder zal zeggen, dadelijk verbied ze haar om morgen te gaan stappen. Ze zou dan voor het eerst met Minou gaan stappen in the Force. Een keigave Discotheek,met veel leuke jongens. Tenminste dat zegt Minou. Zij is er al veel vaker geweest.
Als ze de oprit van haar huis op fiets,ziet ze haar broertje Duncan nog buiten spelen,samen met Mikel, zoontje van de buurvrouw. “pfff” gelukkig zo lang hij nog buiten speelt,dan is ze vast nog niet te laat. Maar dat heeft ze dus mooi mis, als ze de deur nog maar net achter haar dicht heeft getrokken,staat haar moeder Amber al in de gang. Ze staat met een rood behuild gezicht op haar dochter te wachten. Myrthan schrikt, zo laat is ze toch niet?? Haar moeder komt op haar af, “waarom ben je zo laat?” vraagt ze aan haar dochter. Myrthan laat een blik glijden over haar moeder, ze ziet de zakdoek steevast in de rechtervuist van haar moeders hand samen geknepen. “ik was nog zo gezellig met Liselte aan het kletsen,dat ik bijna de tijd vergat,maar Duncan is ook nog aan het buiten spelen…,maar waarom huil je mam?”
“Ik huil omdat tante Lidwyn gebeld had,het gaat om oma Brest…”vertelt Myrthans moeder schokkend, ze begint op nieuw te huilen. Eddin, Myrthan’s vader komt de gang in, slaat een arm om Myrthans moeder heen en zegt: ‘Myrthan,kom maar hier. We hadden Duncan even buiten laten spelen, omdat hij toch nog niet goed zou begrijpen wat er precies aan de hand is” legt haar vader haar uit. “Maar wat is er precies met Oma Brest dan?” vraagt Myrthan voorzichtig. “Oma Brest heeft een zware beroerte gehad,dat is een bloedprop in de hersenen”
Ineens herinnert Myrthan het zich,volgens mij heeft Liselte daar ook wel eens iets over vertelt. “Pap,”stamelt Myrthan, “Gaat oma nu dood?” “Nou lieverd dat weet ik niet,ze ligt nu op de Intensive Care van het Ziekenhuis,waar ze wel in een kritieke toestand verkeerd” legt haar vader uit. “mam en ik wilden eigenlijk graag naar haar toe,maar het duurde zo lang voordat jij terug kwam,maar goed…we zouden nu wel kunnen gaan,maar ik weet niet of je wel even wil oppassen op Duncan. En of je het allemaal wel aan kunt, we kunnen natuurlijk wel even vragen of de buurvrouw van hiernaast wil oppassen?”
“Wie Ellen? Mogen we dan naar haar toe?”vraagt Myrthan. Ze is gek op haar buurvrouw. Die is zo aardig,en die 2 kids van haar zijn ook zo schattig.
“Wil je dat graag? Ik kan het natuurlijk wel even vragen of het uitkomt, blijf even bij je moeder,dan ga ik even naar Ellen.” Haar vader loopt al weg.

Na een paar minuten stapt Eddin de kamer weer binnen, samen met Duncan. “Myr,ga je mee naar Ellen, saampjes daar spelen,met Stan en Mikel” Hij strekt zijn kleine armpjes uit naar Myrthan. “Ja lieverd ik ga met je mee,ik pak nog even me mobieltje,en dan ga ik met je mee” zegt Myrthan tegen haar kleine broertje.
“Wij gaan naar oma, nu. We nemen ook de mobiel mee, dus als er wat is; Bel me dan! We proberen rond 9 uur weer thuis te zijn,Duncan mag voor deze keer wel even opblijven”zegt Myrthans vader nog voordat hij de deur van het huis dichttrekt.
Myrthan hoort de auto van het inrit weg rijden. Ze pakt haar mobieltje en neemt Duncan op haar rug. Duncan kraait van blijdschap. “Myr is lief” schalt er door de gang. Als ze buitenstaan,draait Myrthan de huisdeur op slot en wandelt naar Ellen.

HopelessGC schreef:

meiske16 schreef:

dankje ik ben al beetje bezig met een vervolg
ik hoop dadelijk en anders vanavond

Het is al best wel avond.

Citaat:

Als Myrthan die avond in haar bed naar haar plafond staart, denkt ze aan oma Brest. Toen haar ouders vanavond thuis waren gekomen vertelden ze dat oma hard achteruit was gegaan! En de kans was erg klein geworden of ze het wel zou overleven. Zachtjes begon Myrthan te huilen. Al dat gedoe allemaal vandaag… ze had het gewoon even niet meer.
Toen later die avond Myrthans moeder nog even bij haar kinderen ging kijken zag ze bij haar dochter een rood behuild gezicht. Ze gaf haar dochter zachtjes een zoen op d’r voorhoofd,knipte de lamp uit, en liep weg.

De volgende morgen werd Myrthan gewekt door regen dat tegen haar raam aan tikte. Myrthan strekte zich uit,en dacht aan de dag die nog maar net begonnen was. Oja,ze zou vanavond gaan stappen met Minou. Maar dat was pas vanavond. Ze stond op en liep naar beneden. Beneden aangekomen hoorde ze de TV al op kinderfilmpjes staan. Haar moeder zat aan tafel krant te lezen en Duncan zat natuurlijk voor de TV. Het was blijkbaar nogal grappig want hij kraaide het uit!
Ineens gaat de telefoon. Amber kijkt op “pak maar als je doen wilt”zegt ze tegen haar dochter.
Myrthan neemt op, het is Liselte. Ze vraagt of Myrthan vanmiddag meegaat naar de stad. Myrthan spreekt af dat ze om 2 uur bij de H&M is,in het centrum.

Als het 2 uur is,staat Liselte al ongeduldig te wachten. Waar blijft Myrthan nou, ik had toch duidelijk met haar om 2uur hier afgesproken, ze kijkt achterom,naar het grote gebouw. Haar blik bevestigd de afgesproken plek, want op de kolossale muur prijken de letters H&M. Liselte wil net haar mobieltje uit haar tas pakken als Myrthan verhit aan komt rennen.
“Sorry meis,dat ik laat was,maar,maar Duncan hield me tegen”brengt ze hijgend uit.
“Het is al goed hoor,Myr.”zegt Liselte lachtend. “kom op, laten we gaan shoppen”
De hele middag lopen ze winkel in,winkel uit. Al hebben ze om 5 uur al wel 2 tassen ieder. Myrthan heeft 2 leuke shirtjes en een sjaaltje gekocht. Mooi voor vanavond denkt ze.
En Liselte heeft zich een mooie broek gekocht en nog een shirtje. “ik ben nu echt moe,en heb honger”zegt Liselte vermoeid.
“Ja honger heb ik ook! Weetje wat,laten we naar de MAC gaan! Ik heb wel zin,jij ook?” vraagt Myrthan aan haar vriendin. “Ja ik lust wel wat”
Als ze eenmaal met eten in de MAC een plaatsje hebben gevonden,vraagt Myrthan: “vertel je me nu wat er gebeurd is,eergister…die aanranding”
“nee nu liever niet,dadelijk horen ze iets,vind je het erg als ik het uitstel?”zegt Liselte zachtjes maar een beetje geschrokken. Myrthan bekijkt haar vriendin eens goed,waarom vertelt ze het nou niet gewoon. “oke,ik wacht wel tot het jou uitkomt”zegt Myrthan een beetje verontwaardigd.

Citaat:

Als ze hun eten op hebben,lopen ze naar hun fietsen. Myrthan denkt aan haar oma. Hoe zou het met haar gaan? Ze heeft Liselte er nog niks over gezegd. Net als ze het wil doen, zien ze beide Demi en een paar vrienden van hem weer naar ze toe komen. Wat moet hij toch telkens van ons,vraagt Myrthan zich weer af. Ze kijkt vanuit haar ooghoeken naar Liselte, ze ziet Liselte al weer kleuren. “haai chickies”zegt Demi grijzend,als hij dichtbij is. De vrienden van Demi beginnen een beetje te lachen. Demi kijkt boos achterom,meteen houden de vrienden op. “Hebben jullie nog zin in een shake,of wilden jullie net gaan” vraagt hij de meiden. Myrthan en Liselte kijken elkaar aan. “Ik lust nog wel een shake”brengt Liselte er blozend uit. Myrtan kijkt haar vriendin verbaasd aan, “En je hebt net een grote op?! Tja je gaat je gang maar,maar ik ga nu wel naar huis,want ik ga vanavond nog stappen met Minou, dus doe maar wat je zelf wilt,doei” Ze pakt haar fiets en stapt op. Demi gaat ineens voor haar staan, “waar ga je vanavond stappen,meissie?” “Euh we gaan naar the Force” zegt ze stamelend. “gezellig,ik misschien ook” zegt Demi en gaat voor Myrthan weg. Demi bekeert zich tot Liselte en vraagt: “wil je nu nog een shake of…ga je ook?” Liselte kijkt hem aan, “Nou ik ga toch maar naar huis,anders kom ik te laat thuis,sorry,andere keer oke?” Liselte pakt ook haar fiets en geeft Myrthan een duw. “Fietsen Myr, gauw op naar huis! Doei guys”roept ze de jongens nog toe. En samen fietsen ze naar huis

Devica schreef:

mooi verhaal!

alleen heb ik het idee dat die demi een jongen is die iets met de aanranding te maken heeft.....
xxiezz!!
ps ik wil meer!

chatelaine schreef:

Schiet is op joh zit telkens te kijken of er al meer staat