Geplaatst Zit weer af en toe in de knup met mezelf.
En hoewel niet alles wat dan op papier komt dáár mee te maken heeft.
Rollen er dan automatisch gedichten uit mijn pen.
En jullie mogen ze van mij lezen, 't papier licht alweer in de prullenbak.
1.
jij bent mijn maatje
en hij is mijn vriend
ik hou van jou
en heb lol met hem
maar zo
kunnen we het niet noemen
mogen we het niet zien
hoort het niet
ik heb lol met jou
en ik hou van hem
hij is mijn vriend
en jij mijn maatje
2.
Woorden zijn er, om zinnen te maken
en met die zinnen vertel ik je wat.
Maar als jij 't niet begrijpt,
of beter gezecht niet WILT begrijpen.
Waarom heb ik dan een mond?
Waar die woorden uit komen?
Dingen zijn er, om gezien te worden
en die dingen vormen onze wereld.
Maar als jij mij hier niet ziet staan,
of beter gezecht niet WILT zien staan.
Waarom sta ik hier dan?
Huilend voor je neus te staan?
Jij hebt toch oren waar je mee kunt horen?
Jij hebt toch ogen om mee te zien?
Maar als jij ze niet gebruikt,
geef ze dan aan iemand anders.
OF GEBRUIK JE MOND!!
3.
Zie je daar dat bankje?
Met dat jonge stel erop.
Ze kijken naar ons.
Ja ik zie dat bankje.
Met dat jonge stel erop.
Ze kijken naar ons.
Zij vraagt zich vast af,
wanneer hij haar ooit nog zal vragen.
Ze wil zo graag!
Hij vraagt zich vast af,
of hij de ring bij zich heeft.
Maar wil ze wel?
Vier mensen,
stiekem kijkend naar elkaar.
En toch zo iets heel anders denken.
Dus vertel,
wat denk jíj nu?
Nu je in mijn ogen kijkt?
4.
Inspiratieloos,
ik staar voor me uit.
Het is op.
bokt, misschien tot straks.
Ik kijk achter me,
en pluk het blaadje
uit de prullenbak.
ik pak m'n pen.
Ik teken wat.
Nee sorry, het is op.
