Hoe vaak ik m'n hoofd breek
Over alle zorgen waar ik mee zit
Wat ik doe helpt geen steek
Ik blijf zitten waar ik nu zit
Elke dag sta ik op voor een nieuwe dag
Maar geen hoop die een muur voor me bouwt
Elke nacht ga ik slapen,droom over wat ik zag
Maar geen enkel iemand die me recht houd
Ik loop steeds maar in dezelfde cirkel
De lege ruimte die ik vullen wil
Blijft leeg als een hoofd zonder gedachten
Waar blijf ik op wachten
Op wat blijf ik hopen
als er niets is in deze kilte
Naar wie blijf ik uitkijken aan de horizon
In deze vreselijke stilte
En ik heb geen titel voor al wat ik schrijf
Er is geen lichaam van warmte, noch heb ik het kou
En toch hoop ik en vraag ik me af, waar je blijft
Want na al dit gedoe, hou ik nog van jou
Voorbij
Hij keek me aan, een laatste blik
Door al m'n tranen gaf ik geen kick
Hij sloot de deur, achter zich dicht
Verdween voor goed uit m'n zicht
Met hem liep het harstikke fout
Nu is hij weg, hoewel ik nog steeds van hem houd
Ik voel z'n lippen op die van mij
Ik sluit me op en maak me klein
Ik weet nog, herinner me z'n lach
Vergeet nooit meer wat ik in je zag
Ik houd nog steeds je lichaam vast
Je staat nog steeds in m'n matras
Nu doen alleen herinneringen pijn
Ik hoor mezelf roepen, verdwijn
Je zit nog veel te diep in mij
Nu heb ik spijt, het is voorbij
Ik ging een keer Nederlands proberen te dichten
*Oh Adrian, come out and play.