Citaat:

Tara sprong van tafel op. 'Mag ik nog even naar de manege voor het donker wordt? Mijntje moet vanavond toch de tafel afruimen, dus dat is al geregeld.' Ze wierp haar zusje een vuile blik toe en wilde al weglopen, toen haar moeder haar tegenhield.
'Wacht maar even. Je vader en ik hebben eerst iets met jullie te bespreken. Namelijk deze vakantie.'
Tara liet zich met tegenzin weer in haar stoel zakken. Ook haar zusje keek niet al te dolenthousiast bij dit vooruitzicht. Praten met hun ouders betekende over het algemeen dat ze nieuwe taakjes uitgedeeld kregen om te voorkomen dat ze zich in de vakantie al te veel zouden vervelen.
'Zoals jullie weten, worden morgen Joops laatste paarden en pony's geveild voordat de stallen tegen de grond gaan,' begon hun vader, 'Wat jullie waarschijnlijk niet weten, is dat aan de andere kant van het dorp op de hei een gloednieuwe paardenhouderij uit de grond gestampt is.'
Tara keek haar ouders stomverbaasd aan. 'En daar hebben jullie helemaal niets over gezegd?'
'En nemen zij de pony's en paarden van de oude manege over?' vroeg ook Mijntje hoopvol.
Hun vader hief bezwerend zijn handen op. 'Niet zo snel. Nee, de paardenhouderij neemt geen manegepaarden over, het is namelijk geen manege. Het is een handelsstal en hengstenstation. Daarom vonden we het ook niet nodig om jullie er eerder over te vertellen, want rijlessen kun je er toch niet krijgen zonder eigen paard.'
'Maar we hadden toch kunnen vragen of ze nog verzorgers nodig hadden?' riep Tara teleurgesteld uit. Fantastisch, eindelijk een kans om deze zomer toch nog dragelijk en paardachtig te maken en dan vergeten haar ouders dat te vermelden. Tranen van frustratie brandden in haar ogen. Haar moeder greep haar hand.
'Niet huilen, Tara. We wilden niet dat jullie je al meteen vastlegden voor de rest van de zomer voordat wij zelf zeker wisten wat we voor plannen voor deze zomer hadden.'
'Lekker egoïstisch…' mompelde Mijntje stuurs.
'Niks egoïstisch. We hebben een hoop beslissingen moeten maken, een werkplan moeten opstellen, budgetlimieten en tijdsschema's gemaakt, pensionstallen moeten zoeken…' antwoordde hun vader met een slinkse glimlach om zijn mond.
'Stallen zoeken?' Mijntje vloog uit haar stoel. 'Wat bedoel je? Is dit een grap? Mogen we echt… Bedoel je… Alien?'
Hun moeder knikte. Tara zag hoe haar zusje de handen voor de mond sloeg en hoe er plotseling grote tranen over haar wangen rolden. 'Dat meen je niet!'
Tara zelf zat als versteend in haar stoel. Ze mochten een pony? Ze staarde haar moeder niet begrijpend aan. Die keek met een grote glimlach op haar gezicht terug en kneep even in haar hand. 'En omdat we snapten dat het nooit wat zou worden als jullie met z'n tweeën een pony moeten uitkiezen, hebben we besloten om zelf dan maar alvast Thomas op te bellen met de vraag of hij misschien nog een haflinger kwijt wilde.' Ze trok haar dochter uit de stoel en gaf haar een duwtje in de richting van de hal. 'Hup, bel hem op!'
Tara wist niet zeker of ze de studeerkamer wel zou halen. Ze voelde zich wat slapjes. Rikkie. Ze hadden Rikkie gekocht. Ze leunde even tegen de deur van de studeerkamer. En toen pas drong het tot haar door. Ze hadden Rikkie gekocht! Rikkie!

xyzutu2 schreef:

Het probleem is dat ik het verhaal ook niet in goede volgorde schrijf, dus ik heb helaas geen keus. Vroeger schreef ik alles netjes van begin tot einde en ontspoorde elk verhaal ook iedere keer weer netjes halverwege. Door het in stukken te hakken en steeds een hoofdstuk uit een andere plek in het verhaal te schrijven, blijf ik net iets gemakkelijker op de rails.

Citaat:

(en ze krijgen trouwens allebij een pony, zowel Tara als Mijntje dus dat worden dan Alien en Rikkie, misschien moet ik dat inderdaad duidelijker maken..)

Citaat:

'En omdat we snapten dat het nooit wat zou worden als jullie met z'n tweeën een pony moeten uitkiezen

Guinevere schreef:

Citaat:

(en ze krijgen trouwens allebij een pony, zowel Tara als Mijntje dus dat worden dan Alien en Rikkie, misschien moet ik dat inderdaad duidelijker maken..)

Ahhh okay, ik dacht dat het maar één pony was vanwege deze zin:

Citaat:

'En omdat we snapten dat het nooit wat zou worden als jullie met z'n tweeën een pony moeten uitkiezen

Citaat:

Tara wist niet zeker of ze de studeerkamer wel zou halen. Ze voelde zich wat slapjes. Rikkie. Ze hadden Rikkie gekocht. Ze leunde even tegen de deur van de studeerkamer. En toen pas drong het tot haar door. Ze hadden Rikkie gekocht! Rikkie!

Het was een mooie herfstdag geweest toen ze met een paar andere verzorgers had besloten om de beginners les in de bak om te zetten in een beginners buitenrit. Die ochtend waren er een stuk of acht nieuwe paarden gebracht die nu met hun achten een beetje verdwaasd in de buitenbak om zich heen stonden te kijken. Joop was namelijk bij de koop vergeten dat de stallen al vol stonden. En dus hadden de meiden eigenlijk geen andere keus dan naar buiten te gaan. Er waren vijf kinderen voor de les op komen dagen en om ze niet teleur te stellen, hadden ze besloten dat ze op buitenrit mochten. Met naast elke pony een begeleider die de teugels vasthield, dat wel. Het was nog een geluk hij een ongeluk dat Joeri's teugel nog net voordat ze het erf af wandelden afbrak, dacht Tara bij zichzelf, terwijl ze naar de tuigkamer liep. Geïrriteerd keek ze naar het rafelige exemplaar dat ze nu in haar hand had. Ze moest er niet aan denken dat het ding geknapt was als ze net langs een drukke straat hadden gelopen. In gedachten verzonken liep ze de tuigkamer in en botste onzacht tegen iemand op.
'Oeps, sorry…' mompelde ze, terwijl ze met haar hand haar pijnlijke neus betastte. Toen pas keek ze wat beter naar wie het eigenlijk precies was waar ze tegenop gebotst was. 'Hé... Hé! Weg hier!'
De roestbruine pony keek verbaasd om en kauwde enkele seconden bedachtzaam op de bikskorrels, voordat hij zijn hoofd weer in de voerton liet zakken. Moeizaam perste Tara zich tussen de deurpost het stevige achterwerk van het beest door en greep hem bij het halster.
'Kom mee, jij monster.' Met flink wat overredingskracht wist ze de pony uit de voerton te trekken en achterwaarts weer uit de zadelkamer te wurmen. Eenmaal in het zonlicht kon ze hem pas echt goed bekijken. Voor haar stond een roodbruine pony van ongeveer 1,45 hoog. Precies mijn maat, dacht Tara nog, terwijl ze zag hoe de pony door zijn dikke maanpluk geïnteresseerd terug staarde. Toen boog hij zijn stevige hals omlaag en voor ze het door had, werden de kapotte teugels uit haar hand gegrist en met een wijde boog door de lucht gegooid. Daarna gaapte de pony overdadig en ging in zijn slaapstand staan. Tara was op slag verliefd.

emsie schreef:

I WONT MORE!!!!