[verh] huilende wind
Geplaatst: 23-06-04 17:51
kon even geen andere titel bedenken
Met een zucht liet ze zich op het bed vallen. De maan scheen haar kamer binnen.
Zou ze nu moeten gaan?
Ze twijfelde. maar besloot toch maar dat ze naar het meer móest gaan.
Ze kroop uit het raam van haar kamer. Ze woonde in een oude boerderij met 2 verdiepingen. Tot haar grote spijt was haar kamer op de bovenste verdieping. Het was de grootste kamer, daarom had ze hem gekozen. Maar daar had ze nu spijt van.
Vrij handig kroop ze geluidloos naar beneden via de planten die tegen het huis stonden.
De boerderij was niet zo heel klein maar wel gezellig. Hij was witgekalkt en er stonden bloemen tegen haar muur. Om de bloemen omhoog en tegen de muur te laten groeien stond er een soort van hekje.
Toen het meisje haar voet in een van de ruitvormige openingen had was het een eitje om naar beneden te klimmen.
Ze liep geruisloos naar het meer. Haar ouders mochten haarniet zien
Het maanlicht deed het meer glinsteren. Het uitzicht was adembenemend!
De hemel stond vol sterren. En hoewel het nacht was zag Deborah
vrij veel.
Ze keek over het meer. Zou ‘ze’ er zijn?
De wind waaide hard.
Ze hoorde haar naam fluisterend. Het gebeurde wel vaker dat de wind stemmen mee nam. Maar deborah dacht dat dit wat anders was.
De wind nam toe. En deborah deed de kap van haar pul over haar hoofd
Debby help me!
Deborah spitste haar oren.
Weer die zin! Wie ben je toch!
Debby…ik ben het help me!!!
hoorde ze nog een keer
Met een diepe zucht draaide deborah zich om. toen ze nog een laatste keer om keek werd ze lijkbleek. zag ze dat nou goed?
heb het nog maals geprobeert . ik verveelde me gewoon. en vind het best wel leuk schrijffouten. tja ben niet goed in nederlands. heb geprobeert om op mijn leestekens en hoofdletters te letten
ondanks dat alles. is het een goed verhaal of niet?
Met een zucht liet ze zich op het bed vallen. De maan scheen haar kamer binnen.
Zou ze nu moeten gaan?
Ze twijfelde. maar besloot toch maar dat ze naar het meer móest gaan.
Ze kroop uit het raam van haar kamer. Ze woonde in een oude boerderij met 2 verdiepingen. Tot haar grote spijt was haar kamer op de bovenste verdieping. Het was de grootste kamer, daarom had ze hem gekozen. Maar daar had ze nu spijt van.
Vrij handig kroop ze geluidloos naar beneden via de planten die tegen het huis stonden.
De boerderij was niet zo heel klein maar wel gezellig. Hij was witgekalkt en er stonden bloemen tegen haar muur. Om de bloemen omhoog en tegen de muur te laten groeien stond er een soort van hekje.
Toen het meisje haar voet in een van de ruitvormige openingen had was het een eitje om naar beneden te klimmen.
Ze liep geruisloos naar het meer. Haar ouders mochten haarniet zien
Het maanlicht deed het meer glinsteren. Het uitzicht was adembenemend!
De hemel stond vol sterren. En hoewel het nacht was zag Deborah
vrij veel.
Ze keek over het meer. Zou ‘ze’ er zijn?
De wind waaide hard.
Ze hoorde haar naam fluisterend. Het gebeurde wel vaker dat de wind stemmen mee nam. Maar deborah dacht dat dit wat anders was.
De wind nam toe. En deborah deed de kap van haar pul over haar hoofd
Debby help me!
Deborah spitste haar oren.
Weer die zin! Wie ben je toch!
Debby…ik ben het help me!!!
hoorde ze nog een keer
Met een diepe zucht draaide deborah zich om. toen ze nog een laatste keer om keek werd ze lijkbleek. zag ze dat nou goed?
heb het nog maals geprobeert . ik verveelde me gewoon. en vind het best wel leuk schrijffouten. tja ben niet goed in nederlands. heb geprobeert om op mijn leestekens en hoofdletters te letten
ondanks dat alles. is het een goed verhaal of niet?