Verberg me achter een sluier Van pijn Verdriet En woede
Ik sluit mezelf op Samen met mijn tranen
Ik wil blijven staan Veilig achter mijn eigen muur Gebouwd door mijn eigen gedachten En versterkt door mijn blik
Een gesloten hart Sterk. Uit angst. Angst voor bedrog
Gedachten. Die me verbieden De muren te slopen Die me dwingen Mijn gevoelens te verstoppen.
[edit ellende: tag toegevoegd]
Brit
Berichten: 4378
Geregistreerd: 20-01-04
Woonplaats: Amsterdam
Geplaatst: 22-06-04 19:01
Echt heel erg mooi er zitten bepaalde gevoelens in het gedicht en op een beetje onbeschrijvelijke manier spreekt het me aan
Echt geen commentaar
Jasmijn
Berichten: 3758
Geregistreerd: 24-02-01
Woonplaats: Apeldoorn
Geplaatst: 22-06-04 19:02
Heel mooi, ik moet alleen meteen aan dit stukje denken:
Werkelijke moed is de durf je te laten ontroeren.
Je hart zo open te zetten dat je geraakt kunt worden. Niet muren metselen en zeggen: Kijk mij eens flink zijn. Dat heeft niets met moed te maken, dat is schijterigheid, want alleen wie bang is doet een harnas aan. Hans Laurentius
Hou je taai he!
Laar
Berichten: 6654
Geregistreerd: 24-02-02
Woonplaats: Noord Brabant
Geplaatst: 22-06-04 19:07
Wat een ongelofelijke verbetering, en erg mooi ! Sterkte ermee meissie
Ayasha
Blogger
Berichten: 57940
Geregistreerd: 24-02-04
Geplaatst door de TopicStarter: 22-06-04 19:12
Marah: geen commentaar alleen maar bedankt Jasmijn: bedankt voor het verhaal Laar: dankje voor de tip en erg fel bedankt voor je berichtje