Een verlaten hartuitzichtloos zou ik het noemendonkere ogendie mij blijven aansprekenJe handen tot vuisten gebalddie glinsterende donkere ogentranen die hun weg zoekenlang geleden heb jij mij bedrogenGeef het maar toeje dagen zij geteldje hebt geen uitzicht meerje hart is lang gelee al geveldJe ogen spreken mij niet langer aanbevroren door eigen schuldwaarom ben je niet eerder gegaan?je bent nu allang niet meer.weer eens wat anders??
Ik vind je andere gedichten persoonlijker iets mooier. Maar deze is ook wel heel mooi (ik doe het je nog steeds niet na ;))