Lieve Vera,
Van alle paarden in mijn leven
ben jij me het meest bijgebleven
Je lieve blik, je warme snuffelsnoet
je nachtzoen en je ochtendgroet
Je blije hinnik als je me zag
je warme lijf als ik bij je lag
Dat alles, lieve Vera, mis ik zo heel erg
ik voel me een eiland, een verdrietige berg
We hebben zoveel samen bereikt
Vera, je was ons zonnetje altijd
Waarom moest dit met je gebeuren
elke dag zit ik nog om je te treuren
Je ging naar de slacht
wie had daar ooit aan gedacht
Heel je trouwe paardenleven
heb jij de mens alleen maar gegeven
Als klein mens kon ik niet voorkomen
dat jou het leven werd ontnomen
Had ik maar groot mens kunnen zijn
dan had ik nu niet zo heel veel pijn
Het enige wat mij wel wat troost geeft
is dat jij in de paardenhemel verder leeft
En daar voor eeuwig op mij wacht
met je liefde en je ogen, zo trouw en zacht...
Vera, bedankt voor al die mooie jaren!
Laatst bijgewerkt door Tanneke op 08-04-04 09:39, in het totaal 1 keer bewerkt