Een tijdje geleden heb ik dit gedicht geschreven, het is niet waar gebeurt, maar voor iemand geschreven ...
Mijn beste vriend
Telkens als ik met mijn pony op stap ben, Denk ik eraan hoeveel geluk ik wel met jou had. Ik had jou, Een prachtige pony met een mooie,lange staart, Jij met je betoverende manen, Zacht als zijde, En je prachtige hoofd. Voor mij was je het mooiste dier Dat er bestaat, Voor mij een goede vriend, De anderen zagen je Als een stom paard. En nu, nu ben je er niet meer, Door dat stomme ongeluk, Je bent weg, Maar in mijn hart leef je nog altijd voort. Soms hoor ik je hoeven nog Op de stenen kletteren, Maar je bent er niet, Je scherpe gehinnik, Alsof je me begroet. Ik herinner me je vacht, Zo zacht en zwart als roet, Je ogen, Groot en bruin, Kijken me droevig aan, Alsof je me iets wilt zeggen. Waarom jij, Waarom moest je weg, Waarom? Ik was helemaal van slag, Daar lag jij, In de weide, Gewikkeld in een zeil. Zie ik je dan nooit terug?
wabisabi
Berichten: 5008
Geregistreerd: 17-03-02
Geplaatst: 13-03-04 22:37
wauw mooi zeg. echt heel mooi...
Marengo_82
Berichten: 988
Geregistreerd: 17-11-03
Woonplaats: Belgiƫ, tegen Mechelen
Geplaatst: 15-03-04 21:07
Ik wou dat ik dit ook kon... Echt mooi, tranen brandden al achter mijn ogen. Wetende dat er ooit een tijd komt dat dit waarheid wordt voor mij... Maar hopelijk pas binnen vele vele jaartjes...
Stopcontact
Berichten: 8860
Geregistreerd: 27-11-03
Geplaatst: 28-03-04 19:33
prachtig..echt geweldig..ik wou dat ik dit kon..jeemig..