[gedicht]een rivier van tranen + andere
Geplaatst: 09-03-04 19:50
een rivier van tranen
verscholen achter
een gouden lach
altijd lach ik
niets is er
of dat dacht je
dat dacht iedereen
tot nu
nu weet iedereen
dat het helemaal niet goed
met me gaat
iedereen denkt maar
dat ik het aan kan
die rotziekte
iedereen denkt maar
dat het went
maar dat doet het helemaal
niet...
Een rivier van tranen
verscholen achter
mijn gouden lach
ik zoek troost
maar vind hem niet
iedereen is me beu
niemand wilt me
want ik voel me
toch altijd maar rot
een rivier van tranen
verscholen achter
mijn gouden lach...
---------------------------------------
Ik heb dorst
Zei ik
Drink iets
Was het antwoord
Ik dronk
Maar bleef dorst hebben
Ik ben moe
Zei ik
Zaag niet
Was het antwoord
Ik hield op met zagen
Maar ik bleef moe zijn
Toen kwam het
De telefoon
Er was iets
Met mijn bloed
Mijn bloed
Was ziek
Er zat teveel suiker in
Stom bloed
Ik zag het als een grap
Maar toen ik
De woorden herhaalde
Realiseerde ik me
Dat het geen grap was
Sui-ker-ziek-te
Ziekte van suiker
Suikerziekte
Dat is toch niets voor mij
Ik was nooit ziek
Ik trok me weg
Bij die prik
Prik
Dat is toch niets voor mij
Dat is voor zieken
Maar ik moest aanvaarden
Dat ik
Vanaf nu
Ook ziek ben…
De mensen om me heen
Snapten eindelijk
Waarom ik altijd dorst had
En ik altijd moe was
Maar daar bleef het bij
Want ik moest me maar
Zien te redden…
------------------------------------------------
Bang
Zit ik in een hoekje
Ineengedoken…
Een dikke traan
Rolt over mijn
Wang…
Ik weet niet
Wat ik heb
Of beter
Ik weet niet
Wat ik niet
Heb…
Waarom
Ben ik zo anders
Dan anderen
Waarom
Aanvaarden ze
Me niet ?
Waarom?
---------------------------------
Ik prik
want mijn
lichaam
breekt zichzelf af
mijn lichaam
is dom
het maakt zichzelf kapot
Ik prik
Nu is niet alleen
mijn binneste kapot
maar ook mijn buik
leuk kleurtje...blauw
Ik prik
telkens weer
een prik
in mijn ziel
want mijn
lichaam is dom
mijn binneste
kapot
mijn buik
blauw
maar mijn ziel
rood...
van verdriet...
------------------------------------
je wilt lopen
maar je kan het niet
je bent kapot
na even...
leren wordt ineens nog
lastiger
de letters vormen een waas
je kan je niet concentreren.
Uren zit je te staren
je kan niet verderkomen
je raakt gefrustreerd...
Winkelen is ineens
niet meer zo simpel
rekken met lekkers
die jij vaarwel moet zeggen
vrienden beschouwen je
niet meer als die gezonde
maar als die zieke
die niets mag eten
ik ben eerlijk...
het is niet altijd fijn om diabeet te zijn...
wat vinden jullie ervan ?
verscholen achter
een gouden lach
altijd lach ik
niets is er
of dat dacht je
dat dacht iedereen
tot nu
nu weet iedereen
dat het helemaal niet goed
met me gaat
iedereen denkt maar
dat ik het aan kan
die rotziekte
iedereen denkt maar
dat het went
maar dat doet het helemaal
niet...
Een rivier van tranen
verscholen achter
mijn gouden lach
ik zoek troost
maar vind hem niet
iedereen is me beu
niemand wilt me
want ik voel me
toch altijd maar rot
een rivier van tranen
verscholen achter
mijn gouden lach...
---------------------------------------
Ik heb dorst
Zei ik
Drink iets
Was het antwoord
Ik dronk
Maar bleef dorst hebben
Ik ben moe
Zei ik
Zaag niet
Was het antwoord
Ik hield op met zagen
Maar ik bleef moe zijn
Toen kwam het
De telefoon
Er was iets
Met mijn bloed
Mijn bloed
Was ziek
Er zat teveel suiker in
Stom bloed
Ik zag het als een grap
Maar toen ik
De woorden herhaalde
Realiseerde ik me
Dat het geen grap was
Sui-ker-ziek-te
Ziekte van suiker
Suikerziekte
Dat is toch niets voor mij
Ik was nooit ziek
Ik trok me weg
Bij die prik
Prik
Dat is toch niets voor mij
Dat is voor zieken
Maar ik moest aanvaarden
Dat ik
Vanaf nu
Ook ziek ben…
De mensen om me heen
Snapten eindelijk
Waarom ik altijd dorst had
En ik altijd moe was
Maar daar bleef het bij
Want ik moest me maar
Zien te redden…
------------------------------------------------
Bang
Zit ik in een hoekje
Ineengedoken…
Een dikke traan
Rolt over mijn
Wang…
Ik weet niet
Wat ik heb
Of beter
Ik weet niet
Wat ik niet
Heb…
Waarom
Ben ik zo anders
Dan anderen
Waarom
Aanvaarden ze
Me niet ?
Waarom?
---------------------------------
Ik prik
want mijn
lichaam
breekt zichzelf af
mijn lichaam
is dom
het maakt zichzelf kapot
Ik prik
Nu is niet alleen
mijn binneste kapot
maar ook mijn buik
leuk kleurtje...blauw
Ik prik
telkens weer
een prik
in mijn ziel
want mijn
lichaam is dom
mijn binneste
kapot
mijn buik
blauw
maar mijn ziel
rood...
van verdriet...
------------------------------------
je wilt lopen
maar je kan het niet
je bent kapot
na even...
leren wordt ineens nog
lastiger
de letters vormen een waas
je kan je niet concentreren.
Uren zit je te staren
je kan niet verderkomen
je raakt gefrustreerd...
Winkelen is ineens
niet meer zo simpel
rekken met lekkers
die jij vaarwel moet zeggen
vrienden beschouwen je
niet meer als die gezonde
maar als die zieke
die niets mag eten
ik ben eerlijk...
het is niet altijd fijn om diabeet te zijn...
wat vinden jullie ervan ?