Geplaatst Waarom dit objectief?
Ik speel zo nu en dan eens wat langs een meer of in een bos om wat wilde dieren op de foto te zetten en kwam daarbij eigenlijk altijd flink millimeters tekort. Nu heeft zowel Nikon als Canon daar heel erg geschikte oplossingen voor in de vorm van een o.a. Nikkor 80-400 en een Canon 100-400 4.5-5.6IS USM, maar beide objectieven zijn verre van foutloos en zitten boven de 1000,-. "Betaalbare" alternatieven zijn de Sigma 170-500, 50-500 en 150-500, maar daarvan ben ik nooit zo onder de indruk geweest. De 200-500 Tamron ken ik als erg scherp, maar ook met enorm onzekere autofocus en da's niet handig als je een vogeltje probeert te volgen, de Tokina 80-400 is redelijk scherp... tot 300mm, daarboven is het bagger. Dat + trage autofocus = voor de 500,- die het ding moet kosten valt ie daarmee ook af.
Dan zijn er nog de teleprimes: De Canon 400mm f/5.6 L USM (1200,-) is niet perfect, de 300mm f/4 L IS USM (1100,-) wel, maar daarmee heb ik al een 1.4x teleconverter nodig om op 420mm te komen, met een 2.0x converter kom je aan de gewenste 600mm maar loopt de kwaliteit weer hard terug.
Zowel Nikon als Canon hebben een prachtige oplossing in de vorm van een 500mm en 600mm f/4... helaas zijn die bij beide merken (vér) boven de 5000,-, buiten het feit dat ik voor dat soort geld liever 3 maanden op vakantie ga zónder tele dan dat ik thuis moet blijven mét zijn die apparaten niet te tillen en niet te vervoeren zonder speciale tas.
De Sigma 500mm f/4.5 is al iets betaalbaarder (en daarmee misschien een optie voor de toekomst), maar even groot en zwaar - vaak sta ik na werktijd ergens te fotograferen omdat ik er toevallig langsreed, daarmee is ook dat dus geen praktische optie.
Wat nu dan...?
Na wat gestruin over diverse sites liep ik tegen een Sigma 400mm f/5.6 aan die zó oud is dat ik 'm waarschijnlijk nog niet kon dragen toen ie uit de fabriek rolde, desalniettemin lonkte het avontuur en zo vond ik mijzelf in een ver oord om alweer een objectief op te halen.
Hij ziet er als volgt uit:
Keiharde feiten!
Geen referentie aanwezig in de foto, dus ik heb 'm maar even opgemeten en gewogen:
inclusief doppen aan voor- en achterzijde weegt dit objectief in Nikon uitvoering 1056 gram, de lengte is 23,2 cm en hij heeft op z'n dikste punt een diameter van zo'n 8,2 cm.
De filters die erop gaan zijn 72mm, het objectief is niet voorzien van een interne scherpstelmotor (gebruikers van de D40(x), D60, D3000, D3100 en D5000 hebben geen autofocus) en de minimale scherpstelafstand is 4 meter. Er zit een statiefgondel ingebouwd en - zeer prettig - het HELE objectief op de zonnekap na is van METAAL. Heerlijk om weer eens zo'n stevig ding in handen te hebben, het is letterlijk alsof je een grote maglite vastpakt. Die bouwkwaliteit vertaalt zich direct terug naar duurzaamheid: Mijn exemplaar zit vol krassen, maar functioneert nog perfect.
Die zonnekap is trouwens erg praktisch: Je raakt 'm nooit kwijt en het kost geen tijd om 'm te monteren - kwestie van vooruitschuiven en hij zit!
Al met al is dit een stuk draagbaarder dan lichtsterkere alternatieven en past het ook nog eens prima in een gemiddelde grote cameratas of koffer. Precies wat ik zocht! Ding dus maar meegenomen en het risico genomen door 'm direct dezelfde dag (naast m'n andere objectieven) in te zetten tijdens een klus
Zojuist nog even een paar testplaatjes geklikt in de tuin, dit is wat je krijgt:
Testplaatje 1 (vanaf statief, geschoten met AF)
Testplaatje 2 (voor de achtergrond, geschoten met AF)
Testplaatje 3: Minimale scherpstelafstand en gefocust op het áchterste deel van het voorwerp - ik zat te dichtbij en was te lui om op te staan. (Uit de hand geschoten met AF)
Maar hoe goed is ie nou?
Tsja... haarscherp? Nee, laat ik er niet omheen draaien: Dit objectief haalt niet het detail van een Canon 300mm f/4 IS USM, een Nikon AF-S 300mm f/4 VR of zelfs een AF-S 70-200 f/2.8 VR. Op m'n D2h zijn resolutie van de sensor (4,2 megapixel) en het objectief vrij goed in balans en is op 100% kijken nog erg netjes. Zet ik het objectief voor een D90, dan blijkt deze glasbak niet helemaal berekend te zijn op 10+ megapixels van een moderne camera. Wel is het detail door het hele plaatje heen ongeveer gelijk (even wazig
).Er is nog één klein minpuntje in de vorm van toch wel een tikkeltje "warme" kleuren, je bent al gauw aan het bijstellen in je nabewerking.
Canon-gebruikers moeten op letten met het aanschaffen van dit objectief. Hij werkt nl. mogelijk niet goed op jonge Canons (350D/20D/5D/1D MkII en jonger) en rechippen is met een dergelijk oud objectief niet mogelijk.
Ondanks dat deze 400mm niet haarscherp is ben ik positief, want hij heeft een berg pluspunten:
- Bokeh! Op f/5.6 is de bokeh mooi zacht en diffuus, geen scherpe randen of wat dan ook. Stel je 'm terug naar f/8 of verder, dan zie je de zes onafgeronde bladen van het diafragma duidelijk terug, maar nog steeds zonder "scherpe randen" of andere rariteiten.
- Niet súperscherp, wél scherp genoeg: De foto's van mijn opdracht waren alles behalve onbruikbaar, ik ga hier met plezier een vogeltje mee schieten.
- GEEN chromatische aberratie. Echt niet, nul. Contrastranden worden netjes afgetekend zonder rare kleuren eromheen.
- Autofocus: De autofocus is zuiver, trefzeker en redelijk vlot op de D90... Op de D2h is ie luidruchtig ("zwiepen" en bijna kraken), even zuiver en trefzeker en ronduit snel! De 400mm is misschien niet zo schérp als een Tamron 200-500, maar als je autofocus je onderwerp niet kan bijhouden heb je weinig aan een mooi lensontwerp, niet?
Als laatste is er voor mij één belangrijke reden geweest om dit objectief dan toch maar gewoon aan te schaffen, eigenlijk zonder 'm aan een gedegen test te onderwerpen: De prijs! Voor 100,- tweedehands laat ik geen Grote Onbekende in de vorm van een mogelijk bruikbare teleprime liggen, in dit geval was het 100,- well spent!
PS: Ik ga 'm soon nog even testen met een elcheapo 1.7x teleconverter, mits acceptabel komen er dan nog plaatjes bij
