Geplaatst 
Dit zijn niet al mijn gedichten, alleen die waarik het meest tevreden mee ben.
Een stuk is uit mijn hart
Mijn leven niet meer compleet
Dus droom ik verder
De dagen lang
De uren door
Het is alsof mijn leven is gebroken.
Sinds tijden zak ik neer
Maar klim ik ook weer op.
Wie heeft het gemerkt?
Misschien komt het gevoel nog terug, dat ik de wereld weer aankan
Dat ik weer leven kan
Dat niets mij meer kan schelen
En dat niemand mij de diepte meer in kan krijgen
Niemand mij meer kan begraven in verdriet.
Dat het leven weer wat waard is.
Maar nu niet
Ik probeer het niet meer
Laat het vanzelf gaan
Laat het verdwijnen
Of anders mij verdwijnen
En als dat gebeurt
Zal ik zeggen dat het mij spijt
Dat ik de wereld moest verlaten
En iedereen achter moest laten
En dan heb ik eindelijk voor mezelf gekozen
En laat ik de rest eindelijk rusten..
------------
voor een goede vriendin geschreven, ben ik ook zeer trots op:
Ik geef je nu dit kleine doosje
met speciale inhoud mee.
Bovenop een heel klein roosje
die verbergt een grote snee.
Maak het doosje maar eens open,
op het eerste gezicht lijkt het leeg.
Maar ga er nu niet meteen mee lopen,
ik zei toch dat je iets heel speciaals van me kreeg?
Dit doosje is gevuld met meer
dan welk cadeautje dat er is.
Het zit vol met knuffels en ik zweer,
zo’n cadeautje is echt niet mis.
Grote knuffels voor een zwart moment
Kleintjes voor ellendigheid
Grotere als je aan de alleenheid went
En andere maten voor altijd.
Ben niet bang, die knuffels zijn nooit op
Hoe meer je er neemt, hoe voller het word
Het zal zich vullen tot de top
En geloof me, dat duurt maar kort.
Houd het doosje altijd bij je
Raakt het alsjeblieft nooit kwijt
Anders krijgen vreemde knuffels van me
En je weet nooit waar dat toe leid
-------
Een wat nieuwer gedicht:
Door tranen gebonden
Aan een leven van ellende
Geluk om me heen
Wat ik niet deel
Geblinddoekt
Voor het geluk rondom mij
Dat ik alleen maar kan horen
Maar mijn hart niet bereikt
Niet kunnen spreken
Over pijn in mijn leven
Geen woorden vertellen
Hoe ik mij voel
Alleen in de ruimte
Die mijn leven heet
Gevangen en afgesloten
Door mijn eigen verdriet
Eens zal ik ontsnappen
Is mijn leven hier ten einde
Heb ik mijzelf gevonden
Van mijn touwen ontdaan
Dan zal ik kunnen zien
Dat leven beter kan
Dat het einde niet de dood is
Maar een nieuwe levensplek
Zal ik weer kunnen spreken
Vertellen dat ik op ben
Niet meer langer kan
Mijn eigen plekje zoek
Wanneer vind ik weer vrijheid
Geluk terug in mijn leven
Wanneer zullen ze ontdekken
Dat verdriet mijn leven leidt.
--------
Haat stroomt door mijn bloed.
Ik haat met hem te leven.
Ik sterf liever als het moet
Dan door hem te worden verdreven.
Van kleins af aan door hem geslagen.
Nooit broederliefde meegemaakt.
Veel langer kan ik dit niet verdragen.
Geen grote broer die over mij waakt.
Nu drijft hij ons gezin uiteen.
Neem binnenkort een keer de trein.
Ik weet dat ik het toch niet meen.
Maar ik haat het om het kleine zusje nog langer te zijn.
-------
nog een gedicht voor mijn vrienden.
Waar zou ik zijn zonder mijn vrienden
Hoe zou mijn bestaan nu dan zijn
Zou ik me dan afvragen of ik het leven waard ben
Voelde ik me dan ook niet meer zo klein?
Niemand is er zo belangrijk
In mijn leven als een vriend
Ik zou niet zonder mijn vrienden kunnen
Ze geven me meer dan ik ooit heb verdiend
Een heel klein plekje vol geluk
In mijn hart beschijnen zij
Een klein lichtje, als ik daar aan denk
Word ik van binnen toch weer blij
Niemand is er zo belangrijk
In mijn leven als een vriend
Ik zou niet zonder mijn vrienden kunnen
Ze geven me meer dan ik ooit heb verdiend
Hiermee wil ik mijn vrienden bedanken
Dat ze altijd een lichtpuntje zijn geweest
Van iedereen die ik ooit heb gekend
Geef ik om jullie toch het meest
-------
'Mijn eerste gedicht ooit, kvind het nu niet meer zo mooi, toen vondtik het goed gelukt.
de wereld is een zwart gat geworden
zwart met kleine lichtjes
alleen nog lichtjes
voor de rest niets
geen leven, geen dood. Niets
Lichtjes, het lijken sterren..
Sterren, ik wens dat ik een ster was
Een ster is verleden tijd. Een ster bestaat niet meer.
Maar ik ben nog mens, in dat zwarte gat met lichtjes
En die lichtjes zijn de enige reden dat ik in deze duisternis nog ben
en geen ster ben geworden
geen niets
Als ik een lichtje probeer te grijpen, of naar me toe probeer te trekken
verdwijnt hij om soms nog even te verschijnen
Sommige lichtjes zijn er bijna altijd te zien
Maar nog te nieuw
Bang dat ze niet bestaan en ineens verdwijnen..
Een ster blijken te zijn.. Een niets
Sommige verschijnen als het lichter wordt
En verdwijnen als de duisternis toeneemt
En sommige..
Sommige lichtjes zijn te vertrouwen
Ze schenken geen licht maar troost
Een klein lichtplekje niet sterk genoeg het gat te verlichten, maar wel zichzelf
En die komt bij de rest
En misschien zijn ze ooit met genoeg.. Of ster genoeg alles te verlichten en de duisternis te verbannen
En misschien verdwijnt hij ook wel als het helemaal donker wordt..
Wordt het toch een ster.. of een verdwenen lichtje
Dus blijf ik klampen aan dat ene verdwijnende lichtje
Hopend dat het terug komt
Hopend dat het weer gaat schijnen
Dat het licht brengt in dat niets
Samen met alle andere lichtjes, zelfs de nieuwere
Zodat het zwarte gat weer licht kan worden. Weer iets.. Met leven en met dood
En anders ben ik straks een ster.. Verleden tijd en besta ik niet meer
-----
En ook voor een vriendin van toen, alleen met een andere reden.
VERTROUWEN
Heb vertrouwen in de mens, heb geduld, dat zeggen ze tegen mij.
Blijf vol vertrouwen in iedereen, dan blijf je vrij.
Vandaag kreeg mijn vertrouwen opnieuw een deuk naar beneden
Terwijl mijn tranen naar beneden gleden
Kreeg ik te horen dat iemand, die ik dacht te kunnen vertrouwen
Op wie ik dacht te kunnen bouwen
Me gewoon had verraden
Dat is mijn vertrouwen in de mensen die ik ken
Dat is mijn vertrouwen en hoe ik ben
Maar ik ben dus verkeerd,
Heb weer wat geleerd
Moet ik dan geen vertrouwen in mensen meer krijgen
Mijn leven alleen, tegen anderen zwijgen
Zo kan ik niet leven, zo kan ik niet meer
Dus begin overnieuw, keer op keer
Het zal wel weer schaden,
Dat kan een ieder raden
Toch steun ik op dat vertrouwen in mij
Blijf nog vol vertrouwen in iedereen en blijf zo vrij.
---------
En nog 1tje, diek ook best goed gelukt vind.
Al kon ik jou het geld
Van deze wereld schenken
Toch ben ik nog altijd
Rijker als jij zal zijn
Al kon ik jou het geluk
Van deze wereld schenken
Toch ben ik nog altijd
Gelukkiger als jij
Want ik heb iets dat jij
Nooit zal kunnen krijgen
En wat ik ook probeer
Het is niet bestemd voor jou
En dat wat jij niet kan krijgen
Is meer waard
Dan alles wat ik jou kan schenken
Of ooit schenken kan
Dat wat jij niet kan krijgen
Is meer waard
Dan al het geluk
Dat ik jou ooit geven kan
Weet je wat het is
Het is een iemand die ik ken
Weet je wie het is
Tis jij….
Je bent het, die meer waard is
Dan al het geld
Of al het geluk
Van deze wereld
En zolang ik jou heb
Ben ik rijker
En gelukkiger dan wie dan ook
Ik zal blijven proberen
Om jou net zo rijk
En gelukkig te maken
Als ik ben met jou
-----------
Ik zal er zijn als jij me zoekt
Als je me nodig hebt voor wat geluk
Ik zal er zijn om je te troosten
Als je het niet meer aan kan met de druk
Mijn huis staat altijd voor je open
Wil je binnen, kom maar gauw
In mijn huisje vind jij vriendschap
Nooit zal je buiten blijven, in de kou
Nooit zal ik je alleen laten staan
2 uur ’s nachts of ’s morgens vroeg
dan draag ik mee in al je lasten
die je al die tijd bij je droeg
Eens verdwijnen als die lasten
Stuk voor stuk, echt allemaal
Eigenlijk wil ik maar 1 ding zeggen
Dikke knuffel, voor mij ben je echt heel speciaal
-----
En nog een gedichtje dat eigenlijk gewoon onzin is:
als ik een dier was, dan was ik een lieve badeend
Een levende, niet zo'n rubber beest
Zo'n geel lijf met een rode snavel
Van alle dieren, houd ik van de badeend het meest
Als ze mij dan weer pakken uit de kast
Ik weer mag dobberen op het water
En verder niets hoef te doen
Dan hoort iedereen weer mijn vrolijk gesnater
Badeendjes gaan niet zo heel erg lang mee:
Na 10 jaar gebruiken zijn ze een beetje versleten
Dan gaan ze de prullenbak in
En zijn ze al vergeten
Het leven van een badeend blijkt dan zwaarder dan het al die jaren leek
Ik bleek niet zo belangrijk te zijn als ik dacht
Maar als ik straks uit het donker kom
Is er vast wel weer iemand die op me wacht
--------
Wat vinden jullie ervan? De rest van mijn gedichten is te lezen op www.verhalensite.com onder de naam Lenke.
mag je cker trots op zijn 
