Wij hadden vandaag op school met Nederlands een stomme leestekst, waar ik al na 10 minuten mee klaar was. Dus heb ik wat gedichtjes gemaakt. Eigenlijk zijn het niet gedichten zoals 'ik me nu voel', maar ja. Het kwam gewoon bij me op.
Waarom nou?
Waarom,
ben je weg gegaan?
Waarom,
heb je mij verlaten?
Waarom,
ben ik niet meer 'je liefste'?
Waarom?
Wat heb ik je misdaan?
Waarom,
waarom nou?
Titelloos
Dat ik je ooit geloofde,
kan ik nu niet meer begrijpen.
Dat ik je ooit vertrouwde,
is nu niet meer mogelijk.
Dat ik ooit van je hield,
lijkt nu een grote leugen.
Dat jij mij ooit blij maakte,
daar word ik nu verdrietig van.
Alles
Alles wat je zei,
geloofde ik.
Alles wat je deed,
vond ik goed.
Alles wat je negeerde,
negeerde ik ook.
Je was alles voor mij,
maar jij..
Geloofde het niet, deed het niet en negeerde het
Ik moet eerlijk zeggen dat ze wel allemaal beetje het zelfde zijn, of op het zelfde slaan. En dit laatste gedichtje vond ik ook nog wel wat raar.
Geloof me...
Ik kan niet meer,
ik ben op.
Ik wil wel vechten,
maar het lukt me niet.
Geloof me nou,
ik zeg je de waarheid.
Ik kan niet meer,
ik ben op
//_mb-an_\\
So, tell me Maar niet te negatief ajb