Ik voel me vanbinnen zo leeg Zonder liefde. Zonder haat. Zonder verdriet
Ik ben gevoelloos voor woorden van andere. Ik negeer daden van vrienden doe als of ik zinnen niet hoor. En vermijd elk troostend gebaar
Ik wil geen lichamelijk contact Geen knuffel Zelfs geen arm om me heen Ik wil niets.
Ik wil alleen zijn Alleen zonder mensen Heel even alleen Zodat ik even kan kalmeren…
Laar
Berichten: 6654
Geregistreerd: 24-02-02
Woonplaats: Noord Brabant
Geplaatst: 21-07-04 23:55
Je gedicht is mooi, het is iets heel persoonlijks.. maar als ik je gedichten lees.. mis ik details.. hoe leeg? Futloos? doelloos? eenzaam?
er zijn zat mooie beschrijvingen om je gedicht aantrekkelijker te maken...
Ayasha
Blogger
Berichten: 57938
Geregistreerd: 24-02-04
Geplaatst door de TopicStarter: 21-07-04 23:56
zal nog eentje maken...
Ayasha
Blogger
Berichten: 57938
Geregistreerd: 24-02-04
Geplaatst door de TopicStarter: 22-07-04 00:02
Ik voel me leeg… Geen zin om iets te doen Geen zin om te hopen op morgen Heb ik wel hoop?
Ik wil niet gaan slapen Want morgen is er weer een dag Een dag vol spanning en avontuur Een dag vol belevenissen…
Ik wil morgen niet opstaan Om weer weg te kwijnen In die dagelijkse sleur… Van verdriet en woede
Ik wil gewoon blijven waar ik ben Laat de tijd maar stoppen Laat me maar gaan… Ik heb er gewoon geen zin meer in…
Laar
Berichten: 6654
Geregistreerd: 24-02-02
Woonplaats: Noord Brabant
Geplaatst: 22-07-04 00:09
Kijk, dat is al beter
Anoniem
Geplaatst: 22-07-04 00:09
zo heb ik me ook heel lang gevoeld. Het kon me niet schelen wat er gebeurde, ik kon geen keuzes maken want het boeide me toch niet. Ga veel leuke dingen doen en verwen je zelf phara want je moet niet in dat zwarte gat vallen wat mij toen wel is gebeurd.. daar kom je moeilijk weer uit... Sterkte
Ayasha
Blogger
Berichten: 57938
Geregistreerd: 24-02-04
Geplaatst door de TopicStarter: 22-07-04 00:14
ach...ik wou dat ik gewoon even tot rust kon komen...dat ik even alles kon vergeten alles ging zo goed...En nou komt weer alles in eens... ik probeer zoveel mogelijk te ontspannen maar...Er is blijkbaar niemand die het ziet dat ik het ook moeilijk heb. Want iedereen stelt vragen en roept op troost... Nu ligt het misschien wel aan mezelf. Ben niet het type dat aan iedereen haar gevoelens toont. Alleen aan mensen die me wel aanstaan...