Geplaatst Het begon allemaal in het laaste kleuterklasje...Ik was 4. Mijn ouders waren net uit elkaar! Ik had schrik om naar school te gaan. Mijn vader was weg gegaan en niet meer terug gekomen. Misschien liet mijn moeder me ook wel achter? Ik was nog niet schoolplichtig dus ik mocht veel thuis blijven van me moeder. Als ik dan toch naar school moest werd ik uitgescholden door mijn eigen leerkracht! De kinderen uit mijn klas mochten me uitlachen...Toen ik naar het 1ste studiejaar ging werd ik wat gepest door mijn klasgenoten. Ze waren immers gewend dat ik het zwarte schaap was.
In het 2de kreeg ik een juf die mijn nicht had gehad! Mijn nicht is wenend weggelopen uit de klas en naar huis gebelt!
ook tegen mij had ze wat. Ik werd bij de minste fout uitgescholden. Ik was heel erg onzeker. Zeker niet moeilijk! Ik volgde goed mee om geen fouten te maken! Want ik had schrik van der! Die juf beweerde dat ik een rotkind was dat nooit meewerkte etc.
3de en 4de waren even erg. De juf stond aan mijn kant maar toch...De kinderen bleven pesten
in het 5de ging ik niet mee op zeeklasse omdat ik heel erg veel last heb van heimwee! nu nog! Weer een reden voor te pesten. In het vijfde stond ik er ook alleen voor! Mijn vriendin had me laten vallen voor een ander meisje. Ik stond dus alleen voor 25 kinderen...Ook toen had ik de meester tegen me omdat ik niet meeging om zeeklasse...
in het zesde had ik de juf met me. Maar alle kinderen tegen me. Ik stond er dus helemaal alleen voor! Kwam elke dag wenend van school. Heb een keer zelfs een pak rammel gekregen van 'de baas van de klas'
Toen had ik er genoeg van! Gelukkig heb ik het uitgehouden tot de zomervakantie omdat ik al mijn gevoelens in gedichten gooide...
Toen ik naar het eerste middelbaar ging was ik bang. Maar zit nu al 2 jaar in een super klas! een ook buiten mijn klas heb ik veel vrienden. meestal oudere vrienden! dus het lag nu niet echt aan mij denk ik... Ik heb dit gedicht geschreven als 11-jarig down meisje dat in het midden van der 6de leerjaar zat en niet meer wist of ze nog wel door wou... heb toen echt op het punt gestaan om der een eind aan te maken...
Donkere schaduw
Een donkere schaduw valt over me heen
Voel me in eens heel alleen!!!
Ik sta in het donker, achter een onzichtbaar gordijn
Iedereen zou willen dat ik voor eeuwig verdwijn!
Zij kennen mij niet!!!!!
Hoe ik dingen zie weten niet!
Ik wil wraak!!!
Ze hebben mij nu lang ge nu lang genoeg gekraakt!!!
Ik wil dat ze naar mijn hart gaan zoeken
En dat ze de plek waar het ligt aan iedereen vertellen!!
Dat ze het voor me opnemen
En dat die diepe wonde gaan helen
Maar zo sterk ben ik niet
Het werd tijd dat ik jullie verliet
Het was makkelijk
later werd ik verplaats door de dragers van een lijk…
heb het erop gezet omdat alacairion ook haar gedicht erop had gezet...
Was het dus eigenlijk niet van plan...Ben dan ook bang voor de reacties die ik ga krijgen...[/u]
wat erg zeg... ik heb ongeveer hetzelfde gehad...
doet me denken aan het boek spijt van Carry Slee 
