[verhaal] boktschrijfster verveelde zich......

Moderators: Muiz, Firelight, Maureen95, NadjaNadja, Essie73

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
Annash
Blogger

Berichten: 26418
Geregistreerd: 09-06-03
Woonplaats: Achterhoek

[verhaal] boktschrijfster verveelde zich......

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 10-05-04 13:03

Oke, ik geef het toe. Het Orlando-fanfic mag dan op het moment absoluut niet willen, de drang om te schrijven gaat bij mij toch niet weg Tong uitsteken

Ik wil jullie mening dus weer even weten over dit stuk. Geheel andere stijl, als je het mij vraagt.

Ga niet zitten zeuren over een "Penny"-gehalte, want daar komt nog flink verandering in Knipoog Het wordt nl. helemaal niet (iig niet alleen) een Paardenboek, even dat jullie dat van te voren al weten!

Ook de acties van "we want more", hoe leuk ik dat ook vond om te lezen, graag even achterwege laten. Onbewust heeft dat er bij het Orlando-fanfic voor gezorgd dat ik nu in de knoop zit, ook al gaat dat beter. Nogmaals, ik vond dat wel heel leuk om te lezen!

Tja.. wat kan ik nu nog meer zeggen? Veel plezier met lezen, (spel)fouten mogen opgemerkt worden, want 1 persoon alleen kan daar natuurlijk over heen kijken!

Some people say magic doesn’t exist. I know it does, here’s my story…

De wind wapperde door mijn haren, boomstammen van jonge bomen bogen diep door, bladeren vlogen langs me heen. Ik buig me nog wat verder over mijn paard, en haal mijn hand vluchtig door zijn manen. “Braaf jongen, leef je maar uit!” fluister ik in zijn oor terwijl ik hem nog wat extra aanspoor. Zijn sprongen werden groter, ruimer en hij brieste een keer vrolijk, sprong een keer opzij. Ook hij was blij dat hij zich uit kon leven, even weg van alle drukte thuis. Genietend kijk ik om me heen, nog steeds diep gebogen over zijn hals. De zon scheen en de lucht was strakblauw, wat niet lang meer zou duren. Vanuit het zuiden kwamen grote wolkenpartijen opzetten, maar dat maakt me niet uit. De wind nam duidelijk toe, hier en daar braken al wat takken af. Er was duidelijk noodweer op komst. Het eind van het brede pad kwam in zicht en ik nam mijn paard terug voor de scherpe bocht. “Ho jongen, zo kan hij wel weer! Dat was even lekker hè?” Zachtjes praat ik tegen hem terwijl ik terug ging naar de stap en de teugels langer laat. Onmiddellijk gehoorzaamde hij en even glimlach ik. Vertrouwend op hem laat ik de teugels rusten op zijn hals terwijl ik een elastiek van mijn pols af haal en mijn haren weer samen bind. Diep ademhalend en genietend van de omgeving bedenk ik hoe erg ik heb geboft dat ik dit paard tegenkwam. Als klein kind ben ik begonnen met paardrijden, op een Shetlander van een boer bij ons in de buurt. Later was Trixie gekomen, een klein Welsh pony’tje. Pittig en ontdeugend, maar ik had me nooit laten kennen, had doorgevochten tot het bittere eind, en ik won. Samen waren we een goede combinatie geworden en hadden veel gewonnen, totdat Trixie was overleden aan koliek. Via een vriend van mijn ouders kochten we Mister, een bruine Welsh K ruin, en ook van hem had ik veel geleerd. Enkele jaren geleden hadden we Mister verkocht toen ik te groot werd, aan een meisje bij ons in de buurt. Ik had besloten dat ik een jonge hengst wilde kopen, struinde stad en land af, maar kon het juiste niet vinden. Tot ik op een dag in mijn blauwe autootje ergens achteraf verdwaald was en bij een boerderij aan had gebeld om de weg te vragen. Een vriendelijke, wat oudere vrouw had open gedaan en me binnen gelaten. We waren aan de praat gekomen, waarna bleek dat ze zelf een jonge hengst hadden staan die ze niet aan konden. Benieuwd naar het paard had ik gevraagd of ik hem mocht zien, en trof hem aan in de wei. Vol modder, kluiten kleefden aan zijn lange zwarte vacht. Achter dat smerige, ietwat verwaarloosde paard zag ik zijn trots, en ik was verkocht toen hij zijn hoofd ophief en me bijna verwaand aankeek, voordat hij showend weg draafde. Ademloos was ik de wei ingelopen, niet lettend op de waarschuwingen van de boerin dat hij vals was. Midden in de wei was hij blijven staan, zijn neusgaten en ogen wijd open, briesend en snuivend. Voorzichtig maar zelfverzekerd was ik naar hem toegelopen, en hij geaccepteerd dat ik hem aanraakte en aaide. Daarna was alles heel snel gegaan. De papieren waren aan mij overhandigd, en ik had hem voor een spotprijsje gekocht. De mensen waren blij dat ze van hem af waren, ook al zouden ze hem missen. De boerin had haar met tranen in haar ogen nagekeken, ook al wist ze dat het beter was, omdat zij hem niet aan konden. Thuis gekomen had ik hem los gelaten in de bak, en volgens mijn vader had hij nog nooit een paard zo apart zien lopen. Zijn papieren bleken erg goed te zijn, hij was duidelijk sportgericht gefokt. Ik had besloten dat hij Incredible Magic moest gaan heten. Rustig ging ik met hem aan de gang. Haar vader vond het onverantwoord door zijn onvoorspelbare karakter, ook al kon hij nog zo apart lopen. Ik had me niks aangetrokken van zijn waarschuwingen en was stug doorgegaan, vastbesloten zijn vertrouwen helemaal te winnen. Langzaam liet ik hem wennen aan het zadel op zijn 4e jaar, wat verbazingwekkend makkelijk ging.

Op een dag toen mijn ouders weg waren, besloot ik voorzichtig erop te klimmen. Nog voordat ik er goed en wel op had gezeten was de hel los gebroken. Als een doorgedraaide stier was hij snuivend, rennend en bokkend door de bak heen gescheurd, terwijl ik wanhopig had gezocht naar beugels en teugels. Hoe het kwam weet ik niet meer, maar wonder boven wonder was ik blijven zitten, terwijl Incredible langzaamaan rustiger was geworden. Trillend was ik met mijn hand door zijn manen gegaan, langs zijn bezwete hals waar het schuim op stond en had ik hem gerustgesteld, net zolang tot zijn wijd open gesperde ogen vertrouwd stonden. Toen had ik voorzichtig de teugels heel iets aangenomen en met mijn stemhulp hem naar voren gereden. Hij had me geaccepteerd en na 1 rondje was ik voorzichtig afgestegen, had hem beloond, afgezadeld en op stal gezet. ’s Avonds had ik aan mijn ouders verteld dat ik erop was geklommen, en dat leverde me een fikse ruzie met mijn vader op. Tierend had hij lopen brullen over mijn onnadenkendheid en onverantwoordelijkheid, en boos had ik terug geschreeuwd dat het mijn paard was, en dat ik onderhand oud genoeg was om mijn eigen beslissingen te nemen. Mijn moeder had geprobeerd mijn vader te sussen, maar het mocht niet baten. Overstuur was ik in mijn auto gestapt, en vanaf dat moment had ik op kamers gewoond. De volgende dag had mijn vader zijn excuses aangeboden en gezegd dat ik gelijk had, ik wás inmiddels oud genoeg om mijn eigen beslissingen te nemen. Glimlachend denk ik terug aan dat moment, vanaf de tijd dat ik op kamers woonde en dus niet meer hele dagen bij mijn ouders rondhing, was alles beter gegaan. We hadden nooit meer ruzie, en mijn vader was trouw elke keer komen kijken als ik met Incredible bezig was. Ook dat was vanaf toen goed gegaan. Nooit meer was hij er zo vandoor gegaan, of had hij zo gebokt. Altijd was hij oplettend en deed hard zijn best, ook als hij een nieuwe oefening niet helemaal snapte. Na 3 maanden vond ik dat het tijd was dat hij eens wat wedstrijdervaring op deed, en hij gedroeg zich voorbeeldig. Het voorjaar erop gingen we naar de hengstenkeuring, waar hij goed bevonden werd en omschreven werd als ‘de zwarte lichtvoetige hengst met een gouden karakter en een zeer aansprekend hoofd’. Hoe trots was ik toen hij dat jaar erop geweldig mooie nakomelingen fokten, en we steeds hoger kwamen in de sport. Ook nu kijk ik met een vleug van trots naar Incredible, die rustig onder mij stapt, maar toch alles in de gaten houdt. Plots staat hij stil en snuift hard, zijn oren spitsen zich en zijn hoofd heft zich op als er vlak voor ons een hert over de weg springt. Ik lach om zijn onbenulligheid. “Kom maar jongen, dat is niks bijzonders.” Mijn hand gaat snel langs zijn hals om hem gerust te stellen, en Incredible laat zijn hoofd weer zakken, waarna hij doorstapt. Heerlijk ontspannen kom ik thuis aan en zie een vreemde auto staan. Gauw zadel ik Incredible af, spons het zweet van hem af en zet hem op stal. Benieuwd naar het onverwachtse bezoek ga ik naar binnen en ik hoor mijn vaders stem vanuit de keuken. “Het is een geweldig paard, u zult er een goede aan hebben.” Verschrikt blijf ik staan. Over welk paard heeft hij het? Het enige paard die hier staat is Incredible, maar die is van mij! “Ik geloof u gelijk. Zoals hij onder het zadel loopt bij uw dochter is werkelijk fantastisch,” zegt een vreemde, maar aangename stem. Zachtjes loop ik dichterbij en ga achter de deur staan. “Ze zal het er moeilijk mee hebben dat hij weg gaat, maar ze komt er wel overheen. Vanaf volgende week is hij van u,” hoor ik mijn vader zeggen. Verbazingwekkend kalm kom ik binnen, doe alsof er niets gebeurd is. “En met wie heb ik hier te maken?” vraag ik vrolijk, terwijl ik de man aankijk. Hij staat op en geeft me een hand. “Marco van den Berg.” Ik neem zijn hand aan. “Caithlynn.” Ik noem alleen mijn voornaam, en kijk hem indringend aan alsof ik uit zijn ogen zijn gedachten wil lezen, terwijl ik een kopje thee pak en doe alsof ik niks heb gehoord. Schijnbaar rustig drink ik een slok van mijn thee, terwijl ik mijn vader aankijk. “Ik hoorde dat je een paard hebt verkocht?” Mijn vader schuifelt onrustig heen en weer op zijn stoel en kijkt van me weg. “Caithlynn, ik.. het is beter zo.. en…” Ik onderbreek hem, niet langer in staat me te beheersen. “Hoe kún je dat nou doen? Dat recht heb je niet!” sis ik woedend.

Alles in mij slaat door, het maakt me niks meer uit dat Marco erbij staat. “Het is míjn paard!” Ik zie hoe Marco verbaast op kijkt. “Is hij van u?” “Ja,” antwoord ik kil. “Ik dacht dat hij van uw vader was?” Ik schud mijn hoofd. “Gekocht van mijn eigen zuurverdiende geld,” zeg ik kort. “In dat geval gaat deze koop niet door. Het is duidelijk dat u het er niet mee eens bent, en als u hem zelf hebt gekocht heeft uw vader inderdaad niet het recht om hem te verkopen.” Marco kijkt me vriendelijk aan, mijn boosheid vaart weg als ik hoor hoe hij inspringt en even glimlach ik daarom. “Of .. u zou interesse moeten hebben in mijn bod?” Vragend kijkt hij me aan. “Nee,” zeg ik ferm maar vriendelijk. “Hij gaat nooit meer weg.” Mijn vader springt op. “Maar Caithlynn, voor dat geld kun je wel 5 paarden kopen!” “Nee!” herhaal ik, ietwat gepikeerd door mijn vader. “Hij is het liefste wat ik heb. Het is niet zomaar een paard, hij is bijna een kind van mij.” Marco knikt instemmend. “Ik ken het, zo heb ik er thuis ook één staan.” Ik glimlach, blij dat er iemand is die me begrijpt. “Als u wilt mag je wel een keer komen kijken?” “Lijkt me erg leuk,” knik ik. “Waar woont u dan?” “Ik ben uw nieuwe buurman,” grinnikt hij. Vragend kijk ik hem aan. “De oude boerderij van Pietersen?” Hij knikt. “Het is nu alleen geen boerderij meer. Alles is gesloopt en opnieuw gebouwd.” “Dat zag ik toen ik er net nog langs kwam met mijn bosrit. Het is mooi geworden,” complimenteer ik hem. Een glimlach verschijnt op zijn knappe gezicht, wat mij nu pas opvalt. “Daar was ook heel wat tijd voor nodig. Het is al een jaar geleden dat ik de grond gekocht heb, sinds vorige week is het af. Zaterdag hou ik een open dag, ik weet niet of je dan kunt?” Even denk ik na en frons mijn wenkbrauwen. “Dan heb ik wel wedstrijd met hem. Ik moet ’s morgens rijden, en ik neem aan dat je open dag ’s middags begint?” Hij knikt instemmend. “In dat geval kan ik wel even komen kijken. Dat lijkt me leuk.” Marco kijkt me even aan. “Zou ik Incredible misschien nog even mogen bewonderen?” Ik lach stralend. “Altijd!” Ik ga hem voor en loop naar de stal. “Incy!” roep ik, en fluit even. Mijn antwoord is een zacht gehinnik. “Hoi vent. Daar ben ik alweer, ben je nog moe van de buitenrit?” Druk kijkt hij naar buiten terwijl ik hem over zijn hals streel, blijkbaar is hij helemaal niet moe. “Nou nou meneer, iets minder druk mag wel hoor! Of wil je zo graag nog een keer lopen?” Soms doe ik dat, anders heeft hij veel teveel energie. Alles heb ik geprobeerd, ander voer, in de wei, bak, stapmolen, maar niets helpt. Hij blijft vol energie. Incredible duwt even zijn neus tegen mijn schouder. “Dat neem ik maar aan als een ‘ja’ dan!” Marco schiet in de lach. “Is hij altijd zo druk?” Ik knik en vertel wat ik allemaal al geprobeerd heb. “Ik rij hem wel vaker 2 keer per dag. ’s Morgens lekker veel overgangen en wendingen zodat hij los wordt, ’s middags de oefeningen. Het werkt perfect, hij wordt er rustiger van en gaat er alleen maar beter van lopen. Incy wil gewoon graag zijn best doen, soms zelfs iets té graag!” Lachend pak ik zijn halster en haal hem uit de stal. 10 minuten later zadel ik hem op en ga naar de bak toe, terwijl Marco me volgt. “Zou u niet een cap op doen?” Ik schud mijn hoofd. “Ik rij op alle paarden met een cap, zelfs op oude sulletjes, behalve op Incy. Natuurlijk, hij kan altijd een keer schrikken, maar na mijn 1e keer op hem is er iets dat me verteld dat ik er niet af zal vallen.” Ik vertel mijn verhaal, over hoe hij weg stormde en dat ik op wonderbaarlijke wijze bleef zitten. “Dan hebt u flink geluk gehad.” Ik knik instemmend. “Dat heb ik zeker. En zeg alsjeblieft geen u meer, volgens mij ben ik jonger. Mijn naam is Caithlynn en daar ben ik blij mee.” Marco grinnikt even. “Dan ben ik ook gewoon Marco, 24 jaren jong overigens.” Ik grijns even. “Je ligt een jaar voor op mij,” plaag ik en klim voor de 2e keer die dag op Incredible. Marco leunt zwijgend over de bakrand en ik ga aan het werk met Incredible, die laat zien waar hij voor staat. “Caithlynn, ik moet je nú spreken!” Mijn vader stormt de hoek om en komt hijgend tot stilstand, zijn conditie is niet al te best meer tegenwoordig. “Waarom heb je …” Hij valt stil als hij ziet dat Marco nog niet weg is en schuifelt onrustig met zijn voeten over de grond. “Wat is er, pap?” vraag ik kalm, ook al kan ik wel raden waar het over gaat. “Ehm, nee.. uh.. het kan wel even wachten.”

Een glimlach verschijnt op mijn gezicht als dat antwoord mijn vermoeden bevestigd. “Zet het maar uit je hoofd. Ik verkoop hem toch niet.” Lachend schud ik mijn hoofd, over mijn vader’s koppigheid verbaas ik me al lang niet meer. “Je kunt doen wat je wilt, maar ik doe het niet. Vergeet dus maar dat je het nog wilde proberen, je maakt je alleen maar druk en dat is veel te slecht voor je hart.” Ook mijn vader lacht nu even. “Je bent precies als mij, even koppig.” Ik schud mijn hoofd en ontken wat hij zegt. “Niet waar. Mam is ook koppig, en jij ook, en ik ben een combinatie van jullie 2. Ik ben minstens 2 keer zo koppig.” Grijnzend kijk ik mijn vader en Marco aan en samen schieten we in de lach, terwijl ik Incredible lange teugel geef en beloon. “Hij loopt super,” zegt Marco. Ik knik instemmend. “Tja, het is ook een super paard, dus volgens mij kan het ook bijna niet anders.” “Dat kan heel goed. Je kunt nog zo’n goed paard hebben, maar als je niet kunt rijden zal het nooit wat worden. Incredible boft maar met zo’n geweldige amazone als jou.” Ik bloos bij dat compliment en wimpel het af. “Ach, dat valt best mee, hij is gewoon heel makkelijk bij mij.” Mijn vader slaat ons gade en grinnikt even. “Zeg, zou jij zaterdag bij mijn open dag niet een paard voor willen rijden?” vraagt Marco dan. “Ja, natuurlijk!” roep ik enthousiast uit. “Wat heb je in gedachten dan?” vraag ik verder, iets minder onstuimig. “Ik heb nog 1 hengst staan, en 2 merries. Ik weet niet of je dat red, maar ik denk dat jullie uitstekende combinaties zouden vormen.” Even denk ik na en vraag me af of ik 3 paarden extra wel red, maar dan bedenk ik me dat ik vakantie heb en knik. “Ik heb op het moment vakantie, dus dat zal geen probleem zijn. En dat ik vroeg uit mijn bed moet, omdat het vanaf mij nog een aardig stuk rijden is naar hier, vind ik niet zo erg, ik doe het graag.” Marco kijkt me vragend aan. “Kom je met de auto?” Ik knik. “Dan vergoed ik de benzinekosten, zo duur als het tegenwoordig is.” “Pak je me mijn dochter niet in 1 keer helemaal af?” grinnikt mijn vader. Mijn blik schiet naar hem. “Wat kraam je nu weer voor onzin uit?” vraag ik hem niet begrijpend. Mijn vader’s blik is schijnheilig, voordat hij zich grinnikend tot Marco wendt. “Pas op hoor, die meid heeft een zeer ingewikkelde gebruiksaanwijzing. Tot nu toe heeft nog niemand het ooit lang vol gehouden bij haar!” Dan draait hij zich om en loopt weg, mij verbluft achterlatend. Onderzoekend kijk ik Marco aan. “Welk stuk uit mijn leven heb ik gemist?” “Geen, als je het mij vraagt, of ik moet ook een stuk gemist hebben.” Zijn blik gaat in mijn richting, maar ik kan zien dat hij langs me heen kijkt en haal mijn schouders op. Mijn vader ziet waarschijnlijk weer spoken. Ik kijk op als ik Marco hoor lachen, blijkbaar heb ik mijn gedachte hardop uitgesproken. “Tja, zo is hij nou eenmaal hoor. Eeuwig bezig om me te koppelen. Je zou haast zeggen dat hij kleinkinderen wil.” Hikkend van het lachen slaat Marco een arm om mijn schouder terwijl we naar stal lopen. “Zeg, die paarden van jou hé…,” begin ik aarzelend. “Hmmm …” is Marco’s afwezige antwoord. Ik haal diep adem en besluit het maar gewoon recht op de man af te vragen. “Kan ik die van te voren een keer rijden, zodat ik wat gewend ben aan hen? Om nu gelijk met een open dag 3 wildvreemde paarden te rijden is misschien ook wel wat overdreven, niet?” Hij knikt even. “Zeg maar wanneer je kunt.” “Ehm.. nu?” Grinnikend kijkt hij me aan. “Geen probleem, je kunt met mij mee rijden.” “Ik kan wel op de fiets hoor, je hoeft me heus niet gelijk mee te nemen,” werp ik tegen. “Geen ge-maar, ik neem je mee en breng je thuis.” Hij is vastbesloten en plagend kijkt hij me aan. “Je bent geen last hoor.” Zuchtend stem ik in als ik merk dat ik het toch niet win. “Even mijn ouders melden dat ik mee ga met jou, anders weten ze niet waar ik ben,” leg ik uit terwijl ik het huis in loop en mijn moeder in de keuken aantref. “Mam, reken met het eten maar niet op mij. Ik ga naar Marco om zijn paarden te rijden, hij heeft gevraagd of ik die voor wil brengen met zijn open dag van zaterdag.” Mijn moeder knikt instemmend. “Goed dat je het zegt, ik wilde net beginnen.” “Ik haal straks wel een pizza,” glimlach ik. “Is pap in de kamer?” Mijn moeder knikt en ik geef haar een zoen op haar wang. “Tot morgen,” en ik loop naar de kamer waar mijn vader de krant zit te lezen. Ook hem meld ik dat ik weg ga en neem afscheid. Samen lopen we naar Marco’s auto en hij opent galant de deur voor me met een plagende glimlach en pretlichtjes in zijn ogen. Dat gebaar vind ik wel prettig, en grinnikend stap ik in zijn auto. Hij loopt om zijn auto heen en stapt in, voordat hij de motor start en linksaf slaat om de weg die je vanaf de grote weg naar ons huis brengt te volgen richting de zijne. 10 minuten later komt zijn huis in zicht, wat werkelijk heel mooi is geworden. De oude boerderij van Pietersen is omgetoverd tot een schitterende woonboerderij, helemaal in de stijl van deze tijd. Ruim opgezette stallen zijn erbij gekomen, minstens 50 stuks, en een binnenbak en buitenbak maken het geheel af. Het mag nu met recht een paardenhouderij genoemd worden! “Het is echt schitterend geworden,” zeg ik zacht. “Wacht maar tot je het van binnen ziet. Ik ben er echt heel trots op nu. Ik heb er lang voor gewerkt en hard gespaard, veel leuke dingen kon ik daardoor niet doen. Het meeste heb ik zelf gedaan, want als je een bedrijf inhuurt kost het gelijk ook weer zoveel geld!” Hij parkeert zijn auto en we stappen uit. “Kom binnen, ik zal je voorstellen aan de rest. Het is koffietijd, waarschijnlijk zit iedereen binnen.” Hij geeft me een vlotte knipoog en gaat voor. Ik volg hem naar een kleine maar knusse keuken, waar inderdaad koffie gedronken word. “Ook een kopje?” “Heb je ook thee? Ik ben niet zo’n koffieleut eerlijk gezegd,” lachend kijk ik hem aan en hij knikt. “Tot uw orders, mevrouw.” Hij salueert en iedereen schiet in de lach, het ijs is al gebroken nog voordat ik weet wie iedereen is. “Die daar is Dick, hij helpt in de stallen. Daarnaast zit Sylvie, die me helpt met het huishouden. Ik ben nu eenmaal een sloddervos en heb te weinig tijd om het zelf te doen. Sylvie is een oude klasgenoot en vriendin van me en wilde me graag helpen. Daarnaast zit Anka, die de meeste paarden hier traint. En daarnaast zit Wim, mijn vader.” Ik groet iedereen en ga op de stoel zitten die Wim voor me heeft gepakt en besluit mezelf even voor te stellen. “Ik ben Caithlynn, de nieuwe, ehm, buurvrouw van Marco. Hij heeft gevraagd of ik een aantal paarden van hem zaterdag voor wil brengen met zijn open dag, en het leek ons wel verstandig om van te voren ze een keer te rijden wil ik zaterdag geen rodeoshow te geven.” Ik grinnik even en de rest lacht ook. “Verder ben ik 23 jaar en ik heb zelf 1 eigen paard, misschien dat jullie hem wel kennen. Het is de goedgekeurde dekhengst Incredible Magic…” Verbaasd kijkt Wim me aan. “Ben jij de eigenaresse? Je rijdt echt super, en Incredible is mijn favoriete hengst, al sinds ik hem op de keuring zag.” Ik bloos even bij dat compliment en bedank hem daarvoor. Marco zet mijn thee op tafel en presenteert een klein kistje met allerlei soorten smaken, ik kies voor pepermunt. We praten wat over de gang van zaken, de paarden van Marco en we komen verzeild bij het populaire televisieprogramma Idols. Volgens Sylvie, Dick en Anka zijn Irma en Boris de beste, Wim gaat voor Maud en JK. Mijn mening is duidelijk. “Voor mij is er maar 1 de beste en dat is Marlies!” “Marlies?!” Marco kijkt me proestend aan. “Hebben wij nou echt dezelfde smaak?” “Blijkbaar!” proest ik ook als we voor de zoveelste keer deze dag dezelfde visie delen. Wie had dat ooit gedacht dat we zoveel op elkaar leken? Beiden in de paarden, dezelfde mening over verschillende rijstijlen, opvoeding van paarden en de kijk op de wereld. Als we de thee ophebben lopen Marco en ik naar de paarden, terwijl Anka een paard van stal pakt om te gaan rijden, Dick verder gaat met zijn klusjes en Sylvie het huis verder op orde brengt. Marco heeft werkelijk schitterende paarden, alles ziet er perfect uit, geen riempje van het tuig hangt verkeerd. “Deze 2 merries mag jij gaan rijden. Ze zijn 3 en 4 jaar oud, krijgen beiden dit jaar hun 1e veulen.” In de stallen voor mij staat een kleine schimmel en een vosje dat me bijzonder aanspreekt. Ik aai het vosje over haar zachte neus. Marco pakt een halster en haalt de vosmerrie uit de stal, om haar vervolgens los te laten in de bak en laat zien hoe de merrie kan bewegen, wat wonderbaarlijk goed is. Een rustige, maar vlotte en zeer ruime stap, een ruime en lichtvoetige draf en een goede krachtige galop. De merrie beweegt zich heel makkelijk en heeft er duidelijk plezier in. Daarna is de schimmelmerrie aan de beurt, die ook erg makkelijk en goed loopt. Zij heeft nog wat minder spieren, maar is ook nog een jaar jonger. Ik ben heel blij dat ik deze 2 mooie merries mag rijden, Marco heeft gelijk, het zal vast goed gaan! Daarna lopen we door naar de hengstenstal, Marco stopt bij een donkerbruine hengst, met een schattig blesje en 4 witte sokjes. Aanhalig duwt het diertje zijn neus tegen mij aan en ik sluit hem gelijk in mijn hart. “Wauw… hoe heet deze schoonheid?” fluister ik zacht. “Flying Mission,” glimlacht Marco. “Je zult zo wel zien waar ik die naam vandaan heb.” Als de hengst los in de bak loopt begrijp ik gelijk wat Marco bedoelt. De hengst loopt niet, hij vlíegt. Je ziet niet dat hij de grond raakt en hij showt heel erg. “Ongelooflijk zeg! Is hij nog niet goedgekeurd?” vraag ik verbaasd en onder de indruk. “Nee, nog niet.” Marco schudt zijn hoofd. “Hij gaat dit jaar naar de keuring, ik heb er eigenlijk wel goede hoop op.” Lachend stem ik in. “Als hij zich daar net zo goed laat zien als hier moeten ze wel een bord voor hun hoofd hebben als ze hem niet zien!” roep ik uit. Zo staan we samen aan de bakrand te kijken naar Flying Mission en Marco vertelt me zijn afstamming. “Miccy is hier geboren, maar zijn moeder overleed bij zijn geboorte. Ik heb hem met de fles op moeten voeden omdat er geen ‘adoptiemoeder’ beschikbaar was. Miccy is erg aan me gehecht en hij laat niemand anders op zijn rug.” Ongelovig kijk ik hem aan. “En dan zet je mij erop? Pestkop! Als je wil dat ik zand hap kun je me natuurlijk ook gewoon op de grond leggen hé!” roep ik uit. Pretlichtjes verschijnen in zijn ogen als hij die opmerking hoort. Voordat ik überhaupt door heb wat er gebeurd, grijpt hij mijn schouders vast en haakt mijn benen van de grond. Zo beland ik op de grond en begin te lachen. “Daar ga je spijt van krijgen, mannetje! Dat zet ik je betaald!” Marco steekt zijn hand uit om me overeind te helpen, een ondeugende glimlach maakt dat zijn gezicht een kwajongensachtige uitdrukking krijgt. “Je vroeg er zelf om, eigen schuld, madame!” spot hij. Dreigend kijk ik hem aan. “Let op mijn woorden, hier ga je spijt van krijgen. Met mij vált niet te spotten hoor,” zweer ik hem lachend. “Weet je, je bent een leuke meid,” zegt hij dan plotseling. Ik bloos en staar in de verte, niet wetend wat ik ermee moet. “Ik heb vertrouwen in je. Zoals Miccy je net accepteerde in de stal, dat doet hij bij niemand. Ik weet zeker dat hij je toelaat,” schakelt hij gauw over als hij ziet dat ik verlegen ben. Opgelucht knik ik. “Kom, we zullen de schimmelmerrie zadelen! Wil je binnen of buiten rijden?” Ik geef aan dat mijn voorkeur aan gaat naar buiten. Peinzend kijkt hij naar de lucht, die nu flink betrokken is. “Ik hoop voor je dat je het droog houdt… de buitenbak ligt een heel stuk van de stallen af. Als het begint te regenen, ben je nat voordat je bij de stallen bent!” Ik haal mijn schouders op. “Niet erg, daar hebben we een douche voor,” zeg ik nuchter. Even later zit ik op de schimmelmerrie die de naam Permission draagt.
Laatst bijgewerkt door Annash op 10-05-04 13:30, in het totaal 1 keer bewerkt


Annash
Blogger

Berichten: 26418
Geregistreerd: 09-06-03
Woonplaats: Achterhoek

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 10-05-04 13:29

Rainie schreef:
Rustig ging ze met hem aan de gang. Haar vader vond het onverantwoord door zijn onvoorspelbare karakter, ook al kon hij nog zo apart lopen. Ik had me niks aangetrokken van zijn waarschuwingen en was stug doorgegaan, vastbesloten zijn vertrouwen helemaal te winnen.

Wie is ze? Tong uitsteken


how! whoops Bloos
Dat komt omdat ik eerst alles in het hij/zij perspectief had geschreven, en later heb omgezet naar het ik perspectief.
Zal het gelijk veranderen, dat soort fouten kun je dus nog wel meer tegen komen Tong uitsteken


Annash
Blogger

Berichten: 26418
Geregistreerd: 09-06-03
Woonplaats: Achterhoek

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 10-05-04 15:43

zo hey Tamara, dat is een hele waslijst Haha! maar gelijk heb je, dus ik pak gelijk mijn Word-document erbij en zal het veranderen!

Verder; bedankt, Linda ook!

Annash
Blogger

Berichten: 26418
Geregistreerd: 09-06-03
Woonplaats: Achterhoek

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 10-05-04 15:52

[quote="*Tamara*"]Vol modder, kluiten kleefden aan zijn lange zwarte vacht.
Misschien beter is: Hij zat onder de modder, kluiten....
is nu: Hij zat onder de modder, kluiten kleefden aan zijn lange zwarte vacht.

De boerin had haar met tranen in haar ogen nagekeken, ook al wist ze dat het beter was, omdat zij hem niet aan konden.
Wie keek ze na, de hengst of de ik-persoon? Bij het laatste is het sowieso niet 'haar' Knipoog
is veranderd in ons

Rustig ging ze met hem aan de gang.
Rustig ging ik...
veranderd in ik Knipoog

net zolang tot zijn wijd open gesperde ogen vertrouwd stonden.
Die laatste paar woorden vind ik een beetje vreemd, alleen weet niet hoe dat anders zou moeten... Scheve mond
Trillend was ik met mijn hand door zijn manen gegaan, langs zijn bezwete hals waar het schuim op stond en had ik hem gerustgesteld, net zolang tot zijn wijd open gesperde ogen rustig werden en vertrouwd stonden.
Beter zo?


Tierend had hij lopen brullen over mijn onnadenkendheid
Tieren en brullen komt op hetzelfde neer, beter: "Woedend had hij lopen brullen..." of iets in die richting
jou optie Knipoog

sis ik woedend.

Alles in mij slaat door, het maakt me niks meer uit dat Marco erbij staat.

Nieuwe alinea terwijl het over hetzelfde gaat, maybe kun je beter ergens anders een alinea maken
Hier begon ik op een nieuwe pagina, dus vandaar!

“Als u wilt mag je wel een keer komen kijken?”
U en je in een zin, dat moet 1 van 2 worden Knipoog in dit geval denk ik U omdat ze pas later overgaan op je.
ik weet niet of je dan kunt?” Even denk ik na en frons mijn wenkbrauwen. “Dan heb ik wel wedstrijd met hem. Ik moet ’s morgens rijden, en ik neem aan dat je open dag ’s middags begint?”
Hier hetzelfde...
u/je dingen zijn aangepast

Druk kijkt hij naar buiten terwijl ik hem over zijn hals streel,
Vind het een beetje raar begin van de zin, druk naar buiten kijken, iets anders klinkt beter, weet alleen niet wat....
geen commentaar en staat nog steeds zo Tong uitsteken
[quote]

als iemand nog wat ziet, graag!

Annash
Blogger

Berichten: 26418
Geregistreerd: 09-06-03
Woonplaats: Achterhoek

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 10-05-04 17:55

haha thnx Bloos
daar kan ik het mee doen Tong uitsteken

maaruh.. in dat geval.. geen interesse in het vorige verhaal? Schijnheilig

Annash
Blogger

Berichten: 26418
Geregistreerd: 09-06-03
Woonplaats: Achterhoek

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 10-05-04 20:08

zo moeilijk is dat Engels in t Orlando fanfic niet hoor Lachen

Come on girl, give it a try Haha! Tong uitsteken

Annash
Blogger

Berichten: 26418
Geregistreerd: 09-06-03
Woonplaats: Achterhoek

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-05-04 13:33

Kieffertje schreef:
Dit wordt vast een héél romantisch verhaal, of niet? Ik heb al aardig wat commentaar gegeven, en zal me binnenkort eens over je hele verhaal heenbuigen. Hoor je wel op msn!


*grinnik* Ja baas Tong uitsteken
Romantisch hmzz.. volgens mij lopen de ideeen flink uiteen.. het kan nu nl. een pennyverhaal worden, een paardenverhaal, een romantisch verhaal..

jongens, ik ga voor de dectective Clown haha!

Annash
Blogger

Berichten: 26418
Geregistreerd: 09-06-03
Woonplaats: Achterhoek

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-05-04 19:32

al veranderd Tong uitsteken thnx

zeg.. heb je niks beters te doen of vind je het gewoon leuk om te doen Haha!

Annash
Blogger

Berichten: 26418
Geregistreerd: 09-06-03
Woonplaats: Achterhoek

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 12-05-04 11:04

haha, wanneer beginnen je examens dan?
heel veel succes allemaal! Haha!

Ben ik blij dat ik ze vorig jaar gehad heb Schijnheilig
Over 2 jaar pas weer Tong uitsteken

Annash
Blogger

Berichten: 26418
Geregistreerd: 09-06-03
Woonplaats: Achterhoek

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 12-05-04 16:55

geen idee... ik weet niet of ik die op bokt zet..

Annash
Blogger

Berichten: 26418
Geregistreerd: 09-06-03
Woonplaats: Achterhoek

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 12-05-04 19:56

lovemidnight"]
[quote="Shanna16 schreef:
Haar vader vond het onverantwoord door zijn onvoorspelbare karakter, ook al kon hij nog zo apart lopen.


wie zn vader? die van jou toch? of lees ik dat nou verkeerd? Bloos moet het dan niet mijn vander zijn??

verder weer een superverhaal !! , maja.. dat wist je vast al wel Tong uitsteken
[/quote]

het is wel duidelijk dat ik met verschillende perspectieven aan het klungelen ben geweest Bloos! wat een fouten zeg, jemig!

sorry daarvoor... Bloos


Annash
Blogger

Berichten: 26418
Geregistreerd: 09-06-03
Woonplaats: Achterhoek

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-05-04 18:15

Ik ben op het moment bezig met verhalen voor Paulien (Rainie), Shanna (Bowena_84) en Maya (Maya).

De 1e 2 uit lol, de 3e ook een beetje als dank voor alle hulp die ik van haar krijg en zeer waardeer. Ze is eigenlijk altijd de 1e die nieuwe verhalen of stukken te lezen krijgt.

Zal kijken of ik binnenkort weer tijd heb!

Annash
Blogger

Berichten: 26418
Geregistreerd: 09-06-03
Woonplaats: Achterhoek

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 16-05-04 19:20

haha.. ja dat wel he Tong uitsteken
Pas op, ik heb nog veel meer verschillende ideeen hoor!
Orlando begon een beetje als een geintje en ging toen verder omdat jullie dat wilden en hem zo goed vonden Tong uitsteken
Alleen wil het nog niet, dus laat ik het nog even zitten. Ik ben gewoon te bang om het te verprutsen.

Annash
Blogger

Berichten: 26418
Geregistreerd: 09-06-03
Woonplaats: Achterhoek

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-05-04 08:05

Thnx, dat gaat wel lukken!

Of ik het vervolg hierop zet.. hmm.. daar ben ik eik nog niet helemaal uit, maar als het wel zo is, zie je het snel genoeg he!

Annash
Blogger

Berichten: 26418
Geregistreerd: 09-06-03
Woonplaats: Achterhoek

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 19-05-04 09:18

Je zult verstelt staan Paradise.... Haha!


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Googlebot en 3 bezoekers