Geplaatst 25 februari, half 9 s'ochtends. Ik hoor onze shetlander een btje actiever hinniken dan normaal en de paarden zijn onrustig. Ik ga even kijken of er wat is, maar zo vanuit stal gezien lijkt alles normaal. Watterbakken bijna leeg. Ik haal de slang van buiten, draai me om, en wat ligt daar? in de modder? kleine Imogen, Precious Imogen voluit. helemaal onder de modder maar ze kijkt me toch vrolijk aan. Mama Varitha staat er verdwaast naast, haar allereerste veulen, ze snapt nog niet goed wat ze moet.
Groot alarm natuurlijk iedereen uit bed getrokken handdoeken gehaald Imo naar binnen gekregen en zelf helemaal droog gemaakt. Mijn geluk kon niet meer op!! de foto speek voor zichzelf zie mijn gezicht.
mama en dochter op stal nu om 9 uur half 10 zondagochtend.
Mama Varitha heeft tussen de oren zitten dat niets of niemand zelfs haar eigen dochter niet aan haar uier mag komen, dus werd het flessenvoeding:
Om de 2 uur de fles, zondag, zondag op maandag nacht, maandagohtend. Toen kwam de DA, omte kijken of alles goed ging en kijken of we Imo egt niet bij mama Var konden laten drinken., weer nieuw middeltje gekregen, voor rustgeving.
Imo gaat heel erg goed, Vooral voor een veulen dat de fles krijgt. Ze is vrolijk en huppelt achter me aan door stal. Ja om Imo dacht ik dat ik me geen zorgen moest maken. Ze was zo mooi, zag er zo goed uit en straalde je tegemoet.
De DA is nog geen 10 mintuen weg of Imogen stort neer. Buikkrampjes voor haar eerste echte poepje. naja, is zo bij elk veulen dus nog even gewacht met DA bellen maar het werd alleen maar erger en erger dus toch maar gebeld. DA is er weer, Imo 2 prikjes gehad tegen de pijn, en een antiserum tegen tetanus, omdat ze soms zichzelf zo stijftrok bij de buikkrampjes. De DA zei toen al dat ze geluk moest hebben om het te halen.
Ze trilde. Warme kruiken aangesleept om haar er maar doorheen te slepen, alles hebben we gedaan wat we konden. Daar knapte ze van op. Met een dierarts spuitje elke keer een slokje melk naar binnen want ze zoog niet meer aan de fles.Na een uurtje had ze weer neigingen om te gaan staan! ow wat werd ik daar blij van..!! een sprankje hoop vloeide weer door mijn lichaam, ik heb de stal gister ook geen moment verlaten, want stel je voor dat ze weer wilde staan en ik kon der helpen!. urenlang heeft ze geprobeert te staan, het lukte haar niet. Elke keer daarna weer totall-los maar een regelmatige ademhaling en hartslag.
maandagavond, 18.45 Net mijn avondeten op stal opgegeten. Imogen probeert weer te staan. Dit keer kwam ze egt heel erg ver! achterbenen stonden al helemaal, ik hoefde haar alleen iets te ondersteunen onder haar buikje. 1 voorbeen staat stijf, de andere heeft de kracht niet meer. maar ze stond nog met mijn hulp. In ene trekt haar hals helemaal krom om mijn arm, der spieren in der hals zijn verkrampt, langzaam kan ik der terugmasseren, maar dan klapt der hals de andere kant op. Halsje weer recht, Imo weer in het stro. Ik ga weer bij der zitten leg der hoofdje op mijn been.ze begint te kreunen bij der ademhaling. soms stopt ze met adenhalen, leek net of der longen dan verkrampten. Als ik en stevige duw op der ribben geef snakt ze weer naar adem en ademt diep door. Zo hield ze het nog 5 minuten vol. dan stoppen haar longen en definitief mee. Ik zie haar hartje kloppen maar het gaat steeds langzamer.
En toen stopte ook haar hartje ermee.
Imogen overleed in mijn armen. 3 uur lang heeft ze daar nog gelegen, in mijn armen, 3 uur lang heb ik gehuild, kon het niet beseffen. :'(
En nu nog steeds, elke keer als ik eraan denk, als ik op stal kom en haar weer zie liggen, en nu ook nu ik het verhaal van me afschrijf zit ik te huilen. Mijn tranen raken niet op, de pijn van binnen kan je je niet voorstellen.
Lieve Imogen, het waren maar 36 uren, 36 mooie uren..
Ik zal je nooit vergeten, je bent en blijft altijd mijn eerste veulen, mijn mooie meisje (L)
sorrie voor het lange verhaal.. ik heb ook nog foto's van maandagochtend, toen ze nog vrolijk en vol levenlust zat. Ik bena lleen de digi kwijt. mijn hoofd is een grote puinzooi dus ik heb hem ook nog niet teruggevonden. ik hoop dat ik die foto's nog kan laten zien...
bedankt voor het lezen..:'(
bedankt voor d elieve reacties al:) 
