Toen we rond half 6 terugkwamen dacht ik eerst dat onze mechelse herder in de wei stond, wat vreemd zou zijn, want die was in huis. Na nog eens goed te hebben gekeken, bleek het toch echt een veulen te zijn

En wat voor een, ik hoopte van tevoren op een zwart merrieveulen met een kolletje en witte voetjes. Het kolletje is er, weliswaar inimini maar het is er. Achter heeft ze witte voetjes, voor weet ik nog niet zeker.
De foto's zijn gemaakt toen ze zo'n anderhalf uur oud was.
De kinderen hebben haar naam mogen verzinnen en hebben gekozen voor Skippy omdat Femke net op een skippybal leek die op ontploffen stond

Na 3 jaar van tegenslag in de fokkerij met 2 doodgeboren veulens, een merrie verloren en een jaarling moeten laten inslapen zijn we nu dolgelukkig met onze Skippy
