Geplaatst Hija De La Luna. Oftwel, M'n kleine Luun.
Ik was nog nooit zo trots in mijn hele leven geweest.
Ik was 15 en had zelf de hengst uitgekozen, zelf de dracht gevolgt.
En toen ik eenmaal 16 was, werd begin deze zomer Luna geboren.
Na een bevalling uit het boekje werd ze na 328 dagen in mijn vaders armen geboren, met Olivier naast haar in de stal.
Met mijn moeder en mijn beste vriendin aan mijn zeide, en mijn kleine drop lag daar te puffen in het stro.
Haar eerste ademhaling.. Ze was een heus wonder en wat was dat bijzonder...
Toen ze bijna een week oud was, ging ik op vakantie.
Ik had m'n hulptroepen en verzorgers klaar staan en ik kon met een gerust hart weg voor 10 dagen.
3 Dagen voordat ik naar huis zou gaan kreeg ik een berichtje van mijn beste vriendin.
Luun had een dikke kogel achter, ze was waarschijnlijk getrapt door haar moeder in de stal.
Ze liep niet kreupel en je mocht het aanraken, dat was voor mij niet echt een reden om zorgen te maken.
Ik liet het dus zo en wachtte er mee tot ik thuis zou zijn...
Toen ik na 3 dagen thuis kwam, haalde ik Luun uit de weide.
M'n vriendin zei toen dat ze die dag nog niet geweest was.
Luuntje liep stok kreupel en haar been was dik.
Ik had die dag de veearts gebeld en die kwam toen in de na-middag..
Tja tja... Ja. Ontsteking... Hup, AB kuurtje en pijnstillers met wat ontstekingsremmers.
Het ging steeds beter, Luun knapte aardig op en ze scheurde door de weide met haar mams.
3 weken later, het verhaaltje opnieuw... Dik, AB kuur en PS.
Ik baalde verschrikkelijk dus heb foto's laten maken. Daar kwam niets uit
Ging dus uit van weer een ontsteking... Toevallig......
Nu 2 weken terug begon het verhaaltje weer opnieuw, en toen gingen bij mij de alarmbellen toch rinkelen.
Het kon niet anders want ze moest een gewrichtsontsteking hebben...
Veearts opnieuw laten komen, foto's.. Niets...
Mijn vermoedens werden bevestigd, Luna had gewrichtsontsteking... (Met koorts!)
Hij zei; ik geef je nog een keer een kuur. Ditmaal wat sterker, en wat sterkere pijnstillers.
Mocht het na het weekend nog niet verbeterd zijn, bel me dan opnieuw.
Ik heb het weekend afgewacht en het ging veel beter. Door de pijnstillers kon Luun weer goed lopen
en door de AB werd het steeds minder dik.
Ik had gebeld voor de zekerheid en hij raadde me aan om na 6 dagen te stoppen met de pijnstillers en 10 dagen lang
met de AB verder te gaan. Dat heb ik toen gedaan..
Vervolgens kom ik vanochtend de wei in lopen, zie ik na 14 dagen verd*mme dat haar kogel bijna 3 x zo dik is als normaal.
Zucht.. daar gaan we weer dacht ik..
Tegelijkertijd was ik ook boos, boos door die klote AB, dat het niet hielp. Boos op mezelf, dat ik op vakantie ging.
Boos op de veearts, dat die niet met wat beters kwam. Boos op alles..
Ik zojuist gebeld naar de veearts. Hij raadde me sterk aan om te stoppen met de AB en Luna naar een kliniek te brengen.
Misschien dat ze haar daar verder konden helpen, maar hij had nog nooit een veulen gehad die er zo slecht van was geworden
en die weinig tot niets reageerde op de antibiotica.
Hoe dan ook... M'n kleine Luun.
Mijn prinsesje, m'n kikkertje. Mijn eerste eigen gefokte... Mijn meisje...
Ik baal zo hard...
Vanavond bel ik de kliniek of we er terecht kunnen.
Nog wat foto's van m'n meis van vandaag:
Als dit allemaal klaar is wil ik de eerste 10 jaar geen zieke Luun meer! 
