Geplaatst: 13-12-06 22:35 Geschokt las ik de 2 berichten van de 2 vroeg geworpen veulens hier op Bokt. 'Het zou je maar overkomen' , dacht ik dan ook bij mezelf. Ik had er geen enkele voorstelling bij, je kent het wel 'Dat overkomt mij niet' .
Zo ook gisteren, gewoon uit school ff lekker 'relaxed' een uurtje langs Keet dacht ik. Ik kwam aanfietsen, kwam aanlopen met halster en zoals gewoonlijk werd ik begroet met gehinnik. Deze keer voelde het echter alleen niet goed, die hinnik was anders.. Het klonk en voelde gewoon niet goed. Hele scenario's schoten al door m'n hoofd, maar ze stond daar gewoon, ik zag der koppie; oortjes naar voren. Alleen toch nog van een aardige afstand, toen ze voor het hek verscheen en haar buik in beeld kwam, schrok ik me helemaal gek. Der buik was niet langer meer enorm, gigantisch en bol; der buik was strak.. 'dun' . Ik weet dat ik vanaf daar in huilen ben uitgebarsten, rende erheen.. Keet staat in een open stallen met een jong paard met uitloop, daar in het midden van de uitloop zag ik de placenta liggen. Ik vond het zó erg. Ook voor Keet.. Die was erg nerveus, besprong me zowat. Ik had Katie gepakt en haar eerst geprobeert een beetje gerust te stellen. Daarna de boer gaan halen, die ook ontzettend geschokt was. We vonden het veulen in één vd stallen onder het stro.. 4 maanden te vroeg.. zo klein nog, volmaakt.. Het koppie is ongetwijfeld het probleem geweest, deze was misvormt; het eerste dat ons ook te binnen schoot was 'waterhoofd' .
'Grappige' is, dat ik vanaf de dag dat ze drachtig thuis kwam, ik bijna wist dat het een hengst was. Ik dacht 'dat wordt een kanjer' , met zulke ouders.. En verdomt zeg, het was een hengstje. Zo zonde, zo jammer.
Het is niet de eerste tegenslag dit jaar; behalve 2 sterfgevallen in de familie ben ik in Juli dit jaar nadat ze was ingereden van haar af gevallen, doordat ze schrok. Behalve een scheur in m'n heiligbeen en een gebroken vinger uit de kom; Ben ik bang geworden voor paardrijden en is Katie ook zo ontzettend geschrokken, dat ze nu heel bang is met rijden.. Het veulen dat ze zo krijgen en we samen zouden meemaken, was dan ook hetgeen waarop ik me ben gaan richten, waarnaar ik uitkeek..
Ik heb me ontzettend verheugd op de dag dat we elkaar voor het eerst zouden ontmoeten, de eerste keuring.. Ik meldde me aan bij 'Het dikke buiken topic' en genoot mee van de andere bolle buiken. Ik bekeek overal veulenfoto's en las info. Zo ook de topics van de te vroeg verworpen veulens, 'het zou je maar gebeuren' .
De letters voor volgend jaar zijn w-x-y-z . Ik heb het veulen Wybrand genoemt. Rust in vrede
http://www.mijnalbum.nl/Album=JJUFD63K ; Het veulen.
Ik hoop dat jullie merries allemaal zullen bevallen van gezonde, mooie veulens & degene die het nog niet meegemaakt hebben, ook nooit zoiets gruwelijks zullen meemaken!
Dat lijkt me nou zo erg om mee te maken! En vooral na zoveel tegenslagen. Enorm veel sterkte, en succes met het rijden, laat je haar opnieuw dekken of (nog) niet?
Sterkte meid!
