Knotjes zijn echt bagger geworden, waren later ook uitgezakt en dus losgemaakt, mede door de vliegen.
Zo trof ik meneer aan, sliep gewoon weer verder in m'n armen.
Z'n oogje ging net dicht.
Hier kan je goed zien dat zijn kontje nog onbespierd is, al moet ik zeggen dat hij toch wel verbeterd is.
Ik ben een ezeltje en kijk lekker niet.
Uitvergroten?
Kijk is hoe laannggg en ieelll ik nog ben
En een foto, als afsluiting van de mooie tijden met zijn viertjes, maar ook een foto, om de tijden die we nog gaan beleven, welkom te heten.
Meer kilometers, meer uren maar ook misschien wel meer gemis ertussen, tussen ons, ons viertjes!
Nooit uit elkaar te krijgen.
Laten jullie weten wat jullie van de foto's vinden?




Ik word er bijna jaloers van