Geplaatst 
Als Karan op de wei staat, dan komt hij altijd naar me toe als ik hem roep. Nou ja, altijd. Vooral tegen voertijd, of als hij er al een tijdje in staat.
Toch is het steeds ontroerend.
Karan op de poetsplaat. Met halster met eigen naam.
Halthouden.
Had weer een goede fotograaf.... Zoals je misscien ziet rijdt ik hem met touwtjes. Ik ben net weer actief aan het rijden en Karan heeft ontzettend de neiging om omhoog te komen. Dit is dus even een hulpje.
Na het rijden kreeg hij slobber.
Wat een viespeuk...
