Bedankt voor jullie lieve reacties
Ik ben al maanden aan het nadenken wat ik moet doen.... in laten slapen.. of nog even wachten.
Tot nu toe ging het wel goed. Maar nu gaat hij echt behoorlijk achteruit . Hij sprong net van de bank af, en stond te wankelen op zijn beentjes. Zo sneu...
Ook het eten gaat steeds langzamer... en hij kan zich onmogelijk lekker voelen met zoveel kanker in zijn koppie.
Maar het is zó moeilijk om hem daadwerkelijk in te laten slapen. Het is gewoon mijn kindje (hihi, ja zo noem ik hem altijd.... kindje).
We hebben nog wel 2 andere katten, maar daar heb ik nooit zo'n band mee gehad als met Siepie. Ze zijn ook véél minder knuffelig .
Ik durf er gewoon niet aan te denken... een leven zonder Siepie.
Maar hem zo nog langer door laten leven... nee... dat kan ook niet....