Het is al weer een tijdje geleden dat ik Rockey in heb moeten laten slapen... Hier nog wat foto's van mijn pony toen... Ondanks alles heb ik er toch vrede mee, hij is nu veel beter af, en heeft geen pijn meer...
Maar Rockey ik zal je nooit vergeten
Deze foto's zijn van 1.5 jaar geleden, hier was hij nog helemaal goed en zat ook nog goed in zijn vel..
En hier rockey's grootste vriendin toen, ze mist hem nu nog steeds..
En dit zijn een van de laatste foto's die ik van hem heb.. Hier zie je echt dat hij achteruit is gegaan, deze foto's heb ik de middag genomen toen hij werd ingeslapen...
en hier ging hij weg naar de kliniek....
En hier nog een gedichtje voor mijn pony'tje:
Lieve Rockey,
Ik denk aan je terug met een lach,
soms met een traan maar dat mag.
4 Jaar lang was jij mijn grote liefde en mijn leven,
zonder dat ik er iets aan kon doen moest ik jou opgeven.
Je was op… en had zoveel pijn,
jeetje wat had jij een pijn, arm dier.
Ik hoefde nergens meer op te hopen,
want na een week kon je amper lopen van de pijn.
Je hebt je naam altijd eer aan gedaan,
daarom zal je in mijn hart altijd blijven bestaan
De pijn wordt minder scherp,
het doet iets minder zeer.
Het missen wordt niet minder,
maar steeds een beetje meer.
Rust zacht lieve Rockey