Na lang wachten op de zon (en maar hopen dat het niet heel hard ging waaien)
was ze daar vandaag éindelijk. Dus hup, camera mee en richting stal.
Otje is een Schwarzwalder Fuchs ruin die ik mag rijden.
Per 1 januari zullen wij ons tussen de witte hekjes gaan laten zien
dus meneer moet ineens allemaal dingen doen waarvan hij zelf niet
wist dat ie ze kon

Ik heb zelf al op een ervaren arabier het hele wedstrijd circuit doorlopen t/m Z.
Otje kende helemaal niets dus dat was wel even wennen, maar wat is het leuk!
Ik ben om de kleinste dingen helemaal blij met hem; toen ie een rondje kon galopperen,
toen we ook de bocht door kwamen in galop, toen hij stil bleef staan bij het opstappen en ik kan hem inmiddels steeds langer los laten staan voordat hij richting hooi of gras duikt (of de voerton waarvan hij weet dat de
deksel los zit

Alles wat ooit zo vanzelfsprekend was is nu een feest als hij zich weer zo heeft
ontwikkeld dat het beter gaat.
Goed, hierbij de foto's

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

Begin deze maand hebben we een oefencross mee gereden.
Ik was nog maar 1x eerder met hem van huis geweest dus had geen idee
wat hij zou doen en hoe hij zou reageren op alle andere paarden.
Gesprongen hebben we niet (z'n springtalent knopje is nog niet gevonden
en ik heb niet de kennis om hem er goed over te kunnen begeleiden) dus het
was gewoon een leuke rit. Helaas zonder uitzicht want het was vreselijk mistig.
10. losrijden

11. Starthokje

12. De enige hindernis waar we door konden zonder te springen.
Bijna alle paarden gingen er vol voor op de rem maar Ot
verdraaide geen oor en liep er mooi door heen


Ik trek m'n schouders niet op, vertekend door de bodyprotector,
en ik wilde onbewust bukken. Want stel je voor dat we er niet onderdoor passen


Het is een aardig verhaal geworden maar ik ben zo blij met deze mooie man
en wou jullie graag laten zien wat voor prachtig ras het is


Op de foto's rust copyright en de herfstfoto's zijn gemaakt door Rosan Stokker Photography