Geplaatst 
*trots*
Het hele artikel lezen hoeft niet hoor
Kort samengevat: Silke van toen tot nu
De tekst houd in:
Ik heb Silke nu 3 jaar. We kochten haar in eerste instantie als gezelschapspony voor mijn KWPN merrie Vienna. De vorige eigenaren deden haar weg omdat ze bokte en veel te sterk voor de kinderen was. Toen ik Silke kreeg was ze dragend van een Shetlanderhengst. Omdat we geen eigen trailer hadden heb ik haar naar huis gereden. Kon ik gelijk uittesten of ze verkeersmak was. Ze reageerde erg goed maar was best sterk buiten. Het eerste halfjaar dat ik haar had heeft mijn zusje er voornamelijk opgereden, maar omdat Silke steeds lastiger werd ben ik er ook opgestapt. Vanaf toen ben ik met Silke gaan werken.
Toen ik bij een vriendin van mij zag dat ze haar pony had leren een pootje te geven, vond ik dat erg leuk. Al gauw had ik Silke en Vienna geleerd hun been op te tillen. In de zomer van 2008 bood Vienna mij spontaan een spaanse pas aan, en vanaf die dag begon ik fanatiek met vrijheidsdressuur. Na een paar maanden had ik Silke al zo ver dat ze kon liggen, zitten, steigeren, knielen en een zweepje kon vast houden. In de zomer van 2009 had ik mijn debuut op het showgebied, een kleine demo op de ponyclub in Almkerk en een maand later met beide paarden op de streekdagen in Almkerk. Dit was echt enorm leuk om te doen en zeker voor herhaling vatbaar...
December 2009 kreeg ik van mijn opa en mijn oom een heuse menwagen, maar ik mocht er pas mee mennen als mijn oom het tuig op maat was komen maken, dit is in januari 2010 helaas pas gedaan. Wel heb ik heel de winter van 2009/2010 fanatiek met de slee geraced, ik heb heel wat kilometers door de sneeuw gecrosst en zelfs in de bak een keer een soort maraton parcours gesleet. Ik ben alleen wel heel vaak met mn gezicht in de sneeuw beland omdat ik het toch wel erg leuk vond om hard te gaan...
In het voorjaar van 2010 ben ik naar de castingdag voor Penny's shadow gegaan. Dit was helemaal in Ermelo en dus hebben we Silke op de trailer gezet en zijn daar heen gegaan. Daar aangekomen stond ik te kijken van de enorme hoeveelheid paarden die er liepen, Silke deed alsof er niks aan de hand was en wandelde vrolijk tussen alle drukte door. Ik was ongelofelijk zenuwachtig, er waren zoveel mensen, een jury en ik wilde goed laten zien wat Silke en ik samen kunnen. Mijn vader kwam aangesneld met de tip dat ik Silke maar los moest doen in de bak, niemand anders heeft dat nog gedaan en hij vond dat een filmpony dat zeker moest kunnen. Even vond ik het een eng idee om Silke om een vreemde plek los te laten maar uiteindelijk heb ik dit toch gedaan. En spijt heb ik er niet van! Even leek het dat Silke wegrende, maar al snel kwam ze terug en hebben we de jury en het publiek verpletterd met verschillende oefeningen, een perfecte gehoorzaamheid van Silke en een enorm lange steiger van zeker 15 seconden op haar achterbenen. Achteraf heb ik de rol helaas niet gewonnen, maar ze zochten een shetlander, en ik wilde het toch proberen. Wel heb ik een enorme indruk op iedereen achtergelaten en is mij gevraagd of ik mijn contactgegevens kon doormailen aan de filmmaker, dus het is absoluut niet voor niks geweest...
Nadat ik de castingdag heb gedaan en er verschillende foto's op onder andere bokt.nl zijn gezet, kreeg ik erg veel aanbiedingen van fotografen. Ze vonden Silke een geweldige pony en vonden het gaaf dat ze helemaal los kan en zoveel oefeningen uit het vrijheidsdressuur kan. Fotoshoot naar fotoshoot heb ik gedaan. Silke volledig los in een mooie omgeving, zorgen dat ze perfect wit was en dan showen maar wat ze kan! De fotografen die ik nu al langs gehad heb: Lisa Dijk fotografie, Seasonsphotography (tot 2 maal toe), Proudfocus, Silent Shiver, Fancyshots, Eva Roemaat, en voor volgend jaar heb ik er nog een aantal staan... Silke is enorm dol op camera's, ze weet precies hoe ze zichzelf het beste kan tonen, wat de mensen mooi vinden en hoe ze haar oefeningen moet uitvoeren.
Maar mjn grootste droom was in de brabanthallen staan. Sinds mijn eerste demo maakte ik al grapjes tegen wat mensen die ik ken, 'en dan zeker naar de brabanthallen op een dag? Hahaha.' Maar in de afgelopen zomer, na zoveel bereikt te hebben met die pony en met Equirience 2010 op het oog, dacht ik: laat ik eens gek doen. Dezelfde avond heb ik naar het bestuur van Paard en Koets gemaild. Een hele week lang heb ik om de zoveel tijd mijn mail gecheckt om te zien of ik al wat terug had. Iets meer dan een week later kreeg ik het verlossende mailtje: Ik mocht komen! En ze wilden mij het liefst ook een keer in de showring indelen! Ik vond het enorm gaaf en heb gelijk terug gemaild dat ik erg graag wilde, wat ik moest kunnen en wat ik ze het best kon laten zien. Uiteindelijk is er afgesproken dat ik 2 clinics in de kleine ring en een show in de hoofdpiste mocht doen. Ik ben heel hard aan het oefenen gegaan. Ik wilde Silke op haar best laten zien. Een gemiddelde training bestond uit beginnen met wat loswerken aan de longeerlijn. Daarna inbuig oefeningen, wat gehoorzaamheids oefeningen en dan de vrijheidsdressuur oefeningen. Met steigeren ben ik inmiddels heel ver. Als ik Silke om het steigeren vraag heb ik alle controle, ik kan haar hoog laten steigeren, laag en verzameld, op haar achterbenen laten lopen en uit laten slaan met de voorbenen. Ook ben ik al een poosje bezig met hogeschool oefeningen. Silke kan een capriole springen, de courbette onder het zadel en we zijn nu vollop aan het werken naar een perfecte levade.
Weken heb ik hard getraind, veel geoefend, nagedacht over wat ik wilde laten zien, hoe we het zouden aanpakken, en wat voor muziek ik onder mijn show wilde. De dag ervoor heb ik Silke in de trailer gezet, het was koud, en ze MOEST natuurlijk wit zijn Dus de biotex erop. Na een uurtje met warm water schrobben en flink drogen met handdoeken was ze wit. Maar dan ook ECHT wit. Silke heeft ook geslapen op de trailer om haar wit te houden. De volgende ochtend heb ik nog haar benen moeten wassen. Daarna manen en staart invlechten, zweet deken erop, alle spullen checken en dan naar s'Hertogenbosch.
Aangekomen bij de brabanthallen was het druk, overal trailers, auto's, paarden en drukte. Maar het boeide Silke niet. Ontspannen liepen we naar het stallencomplex, Silke gaf geen aandacht aan alle drukte om ons heen. Bij de stallen aangekomen bleek het dat alle stallen vol waren. En we hadden een stal toegezegt gekregen? Een beetje vreemd. Met wat overleg en gepuzzel met de stalbazen hadden we toch een box geregeld. Silke erin gezet, lekker dekentje af en een plak hooi. Silke voelde zich in de box al snel op haar gemak.
Om 13.30 en om 19.00 zouden we een clinic mogen geven in de kleine bak, de langstraat piste. Een beetje zenuwachtig was ik wel, maar zodra ik de ring in stapte duwde ik het weg om me volledig op de clinic te kunnen richten. Het ging super, Silke was enorm enthousiast en voerde alle oefeningen super uit. Ze durfde alleen niet plat te liggen, maar dat is begrijpelijk, het is een nieuwe omgeving en platlliggen kent ze nog niet zo lang en vind ze nog een beetje eng. In de clinics liet Silke zich supergoed zien. Ze steigerde extra hoog, ging nog beter recht op zitten en deed een spagaat waarbij ze bijna met haar buik tot de grond kwam. De mensen die er naar stonden te kijken leken het erg leuk te vinden.
Om 16.20 was het zover. Onze show in de grote showpiste, met muziek, met licht, en met een hoop mensen. Toen we naar de piste liepen kwam er opeens vlak voor onze neus een tandem binnengereden. We snapten niet wat er aan de hand was maar schijnbaar had de menner het verkeerd begrepen en dacht hij dat hij de piste al in moest. Ik vroeg aan de mensen daar wat de bedoeling was en ze vroegen of het goed was om nog 10 minuutjes te wachten. Ik vond dat niet zo'n ramp en stemde in. Dat werd algauw 20 minuten tot een half uur. Om 16.45 konden we pas van start... Silke was intussen behoorlijk druk geworden en wilde al op eigen houtje de piste instormen. De muziek begon en we liepen nog met halster aan naar het midden van de bak. Silke vond het erg spannend en ze nam de omgeving goed in zich op. Ze had nog nooit bewegend licht gezien in de rijbak en wist niet wat het was. Toen de muziek veranderde legde ik haar halster af. Samen liepen we door de bak, een buiging had ik wel geprobeert, maar Silke was nog een beetje verrast door al de nieuwe dingen die ze opeens zag. Even later vroeg ik haar te knielen en dit ging wel goed. Tot het publiek begon te klappen. Toen sprong ze gauw overeind en wilde wegrennen. Ik moest moeite doen om haar bij me te houden. Met een hoop moeite kon ik haar weer laten concentreren en vroeg ik om een paar steigers. Deze voerde ze bijna explosief uit, ze sprong omhoog en bleef enorm goed overeind staan, toen was ik toch wel behoorlijk trots op mijn kleine pony! Na nog een paar oefeningen begon het publiek weer te applaudiseren. Silke wist niet wat ze moest en begon weg te draven. Gelukkig kwam ze vrij snel op mijn commando terug en konden we verder. Ik heb er maar voor gekozen om nog wat te laten zien wat Silke zelf ook leuk vind om te doen, omdat haar laten liggen er gewoon niet meer in zat, ze vond het echt eng in die ring. Ze sprong enorm hoge caprioles en was weer helemaal op mij gefocust. Toen het publiek weer een hoop lawaai maakte schrok Silke, Hierna had Silke het echt niet meer, ze begon rondjes te rennen en kwam niet meer terug. Ze heeft nog een poging gedaan om in de bak te rollen, maar toen het publiek weer teveel geluid maakte sprong ze op en rende ze weer verder. Ik kon haar niet meer bij me krijgen, Silke had totaal geen focus meer. Toen de muziek was afgelopen, en de demo dus eigenlijk ook kregen we haar nog niet te pakken. Met een man of 5 gingen ze achter Silke aan, maar die begon tikkertje te spelen. Uiteindelijk heeft de fotograaf Marcel Knaapen haar te pakken gehad. Toen deed ik haar het halster weer aan en onder applaus liepen we de bak uit. Ik kon wel huilen. Ik baalde zo, ik had zo gehoopt dat ik gewoon een gave demo kon laten zien, maar het was me niet gelukt...
Achteraf heb ik nog heel veel positieve reacties gehad, iedereen, bedankt.
Zo erg faalde het dus niet, we hebben toch nog wat kunnen laten zien, en ik ben gewoon super trots op mn paardje, dat ze zich tijdens de clinics zo perfect gedroeg, en bij de show zich ook enorm nog uitsloofde. Ik weet nu waar we aan moeten werken, en uiteindelijk is het een mooie afsluiting geworden van zo'n bijzonder jaar met haar. We hebben nog anderhalve maand dit jaar, en ik heb niks in de planning staan, alleen lekker mennen en leuke dingen doen. Volgend jaar weer nieuwe kansen. We gaan gewoon lekker oefenen op alles wat ze eng vind en hopen er volgend jaar weer te staan.
Dromen voor de toekomst heb ik nog genoeg, ik hoop over een paar maanden op zoek te gaan naar een nieuw paard erbij. Deze ga ik vanaf het begin trainen naar vrijheidsdressuur en ook daadwerkelijks shows mee te doen en te rijden. Daarnaast blijf ik lekker les geven en met Silke bezig. Mijn uiteindelijke doel is meedoen aan een show als Apassionata of Cavalia. Maar ik ben nog maar 16, en heb nog alle tijd van mijn leven....
