Geplaatst In april kocht ik Amber (officiele naam Amazing Riot), een 17 jarige warmbloeddraver voor het maken van rustige buitenritten met mijn man. Mijn vorige paardje was toen net 1 week gestorven en emotioneel gezien was het geen goed idee om meteen een nieuw paard te kopen.
Ik was namelijk niet in staat om helder en nuchter het paard te beoordelen.
Hoewel ze bij aankoop wel rustig leek, zag ik best dat ze enorm gespannen was. Ik zag ook de singelnijd, het onderdrukte protest met opstappen, haar angst voor het bit, het wegdrukken van de rug en de spierspanning bij het wegstappen.
Maar ja..... Misschien wilde ik het niet zien. Misschien was ik ook te veel onder de indruk van het feit dat ze bij de kennismaking een paar typische gedragingen liet zien die mijn pas gestorven haf ook altijd vertoonde... Dezelfde manier van begroeten, dezelfde manier om met de lip te wiebelen en nog wat dingen.
Ik nam haar dus mee naar huis en kwam er al snel achter dat er meer aan de hand was dan alleen angst voor het bit. Ze had zich volledig afgesloten voor de wereld. Die angst voor het bit was te verklaren... door verwaarlozing van de tanden, waren ze misvormt en deed het bit pijn. Ze had te kleine ijzers die bij verwijdering hoefproblemen aan het licht bracht en nog veel en veel meer....
Navraag (geregistreerd als draver) zorgde ervoor dat het duidelijk werd dat het verleden van dit paard een aaneenschakeling van ellende was. Afgedankt op de drafbaan na een ongeluk/ziekte wisselde ze jaarlijks van eigenaar en is haar geschiedenis eentje van verwaarlozing, zware overbelasting tot en met zware mishandeling met bijna de dood tot gevolg.
Ik heb hier op het forum regelmatig vragen over gesteld.
Een deel van de lichamelijke en psychische schade is onherstelbaar. (Rijden zal nooit meer iets worden)
Maar haar uitstraling veranderd en tegenwoordig laat ze meer en meer extravert gedrag zien, waarbij een sprintje en bokkesprong horen en dat is natuurlijk geweldig
Daarom ben ik zo trots op deze foto's
Ze mochten vandaag eens de tuin in (staan normaal gesproken 24/7 in de wei met schuilstal) en dat was natuurlijk spannend!
Eerst even een praatje met de buren
En dan de beentjes strekken en spannend doen...
Nog even Silja Lill in de struiken
Silja Lill is de Noordzweedse Koudbloeddraver van mijn man. Gezien ze al een poos werkeloos heeft gestaan en nooit echt goed is bereden ben ik nu met haar aan het werk gegaan (mijn man komt er gewoon niet aan toe ivm renovatie na verhuizing vorig jaar)
En nog ff aandacht voor mijn twee kabouters, die inmiddels al de slee kunnen trekken en worden ingespannen zodra de sneeuw weg is.
En die kabouters van jou, daar ben ik verliefd op. Ze zijn zo leuk 
