Geplaatst 
Het begon allemaal relatief vredig. Jessie stond braaf haar kilo's in stand te houden in het land:
Flynn deed gezellig met de buren en het was heel stil op straat. Prima ingrediënten voor een lekkere zondagochtendrit toch?
En we begonnen ook heel relaxed, Jes was vooral heel blij en ontspannen.
Gewoon een fijn drafje:
Relaxed toch?
Het was ook zo mooi in het bos
Jajajaja leuk dat uitzicht maar kúnnen we nou weer?
Zodra we in de Appelbergen kwamen was het gedaan met de rust. Ze kreeg een hysterische toeval, waardoor ik maar afgestapt ben (die bomen kwamen eng dichtbij
) en een stuk heb gewandeld. In het Noordlaarderbos wilde ze vooral achter andere paarden aan en hinnikte ze alles bij elkaar. Uiteindelijk hadden we een pad voor onszelf en daar mocht ze even los. Dat heb ik geweten, geloof niet dat ze ooit zo hard gegaloppeerd heeft Jes zag er de lol de hele tijd wel van in
Maar het was zó mooi in het bos:
Op de terugweg was ze rustiger, en konden we rustig richting huis galopperen. Benieuwd hoe dat nou is, zo'n galopperende Tinker? Nou.. zo!
Bezweet? Naaahh
Eenmaal thuis was er een 'klein' bruinbontje ventje vooral heel blij dat zijn mamsie er weer was:
De schrik was dus groot toen mamsie het ineens niet meer deed
Kapute mamsie
Toen bleek dat mamsie gewoon te lui was om door te lopen naar het weiland om daar te rollen, was de lol er ook wel af
Ook in een wintervacht kunnen ze glanzen
Hij isniegroot
En mamsie? Die doet gewoon alsof er niks gebeurd is en is alweer druk bezig om de eventueel verloren kilo's erbij te eten. Je zou eens slank worden
Heb op haar 'grapjes' na heel fijn kunnen rijden 
Het niet moe te krijgen is wel herkenbaar, soms heeft ze haar buien.. 
Ze is later nog een keer omgedraaid, groot was haar verontwaardiging toen ze ineens de juiste kant weer op stond en een schop in haar ribben kreeg