Soms is het nodig iets van je af te schrijven, in de hoop dat anderen het lezen en misschien wel iets soortgelijks hebben meegemaakt of tips hebben.
Ongeveer 5 jaar geleden, werd ik tot mijn oren verliefd op een nieuw paard op de manege waar ik reed.
Wat was ze een plaatje om te zien met oogjes om in weg te dromen.
Je kon aan haar zien dat ze ondanks haar jonge leeftijd (4 jaar) al te veel had meegemaakt, en had heel veel moeite mensen te vertrouwen.
Maar bij ons sprong de vonk over en heel langzaam kregen wij vertrouwen in elkaar.
Na een jaar haar vast geleased te hebben moest ik haar wel kopen.
Zoals mij geadviseerd werd door de stalhouder en vriendinnen heb ik haar klinisch laten keuren en gelukkig werd ze goed gekeurd.
Een droom werd werkelijkheid.
Eerst een zadelmaker laten komen voor een goed zadel en dan op ons tempo trainen. Iedere week priveles en we kwamen stapje voor stapje verder.
Je begon op een dag te hoesten van kuil en in de wei kon je niet meer rustig eten zonder gek te worden van het proesten.
En natuurlijk alle vliegjes en mugjes die je staken en je van de wei werd gehaald, bezweet van het rennen, vol enorme bulten, rode ogen en een snotneus.
Dierenarts langs en deed vele testen (zaols endoscopie en bloedtest) en dit kwam nergens op uit. DA adviseerde een vliegendeken, vliegenmasker en neusnet.
Maar dit leek niet genoeg te helpen. Op eigen initiatief dan maar supplementen en veel vliegensprays geprobeerd.
Ook helaas hielp dit niet genoeg tegen het proesten of de vliegen.
Op een dag begon je kreupel te lopen, ongeveer 3 jaar geleden.
Op aanraden van een stalgenoot een andere arts ingeschakeld, waar ik achteraf verschrikkelijk blij mee ben geweest. Hij zag namelijk bijna direct dat het niet goed was.
Hij adviseerde foto's te maken van de rug en benen/hoeven.
Verdoving erin en je hoofdje ging al hangen, het brak mijn hart je zo te zien.
De uitslag kwam al snel en je bleek lage overhoef te hebben in beide voorbenen en een lichte vorm van Kissing Spines al op je bijna 6 jarige leeftijd.
Deze werden direct ingespoten en je kreeg nieuw beslag met schokdempende leertjes ertussen.
En daar gingen we het lange traject in van revalidatie gepaard met koliek door te weinig beweging.
Nachten kwam ik langs om met je te stappen en te kijken of je nog leefde, want je was op een begeve moment vel over been.
De arts kwam weer voor de zoveelste keer je opvoelen en doorspoelen maar je stond alleen heel erg opgetrokken met je buik en er was geen verstopping te vinden.
Gelukkig kwam de arts na 6 weken weer op controle en ik hoopte zo erg dat we weer aan de slag mochten, want je was altijd zo opgewekt en wilde zo graag werken.
Helaas liep je op rechts nog niet goed, en moest deze nogmaals ingespoten worden.
Na de volgende controle liep je gelukkig weer helemaal goed en konden we eindelijk weer verder met revalideren en voorzichtig trainen.
Er moest ook weer een nieuw zadel komen want het zadel wat ik had bleek niet te passen.
Een andere zadelmaker laten komen en dit leek het goede zadel te zijn.
Toch na een periode merkten we dat je niet wilde nageven en voor de zekerheid een andere zadelmaker laten langskomen. Want dit zadel voelde op een of andere manier niet goed.
Mijn gevoel bleek correct, het zadel bleek totaal niet op mijn paard met KS te passen! Hier ben ik toen ook verschrikkelijk boos om geweest. Gelukkig heeft de zadelmaker het volledige bedrag terug betaald en het zadel terug genomen.
Op zoek naar een nieuw zadel, en nu werd het een op maat gemaakt zadel. Ik wilde dat mijn allerliefste paard geen pijn meer had.
Veel georienteerd en liet 2 zadelmakers langs komen. Waarvan de eerste helaas zei dat hij niet ging beginnen aan een maatzadel voor mijn paard. Dit zou hem te veel tijd gaan kosten en te weinig opleveren. Blijkbaar had mijn paard een erg moeilijke rug.
Maar de andere zadelmaker wilde mij graag helpen en zag dit ook als een uitdaging en les voor haarzelf.
Dit was de beste beslissing ooit en we konden weer trainen en gingen met sprongen vooruit.
Tussendoor had je nog wel eens een dagje dat je slecht liep, en je had ook nog een paar keer koliek. Het proesten van de kuil en in de wei had je alleen in het voorjaar en je werd dan op zaagsel gezet.
Je kon ook niet lang in de paddock of wei want je raakte in paniek van ieder vliegje of mugje wat in de buurt kwam. Een relax buitenritje was dan ook geen leuk uitstapje al hebben we het wel heel vaak geprobeerd.
Het werd tijd voor een nieuwe, rustige stal waar minder vliegjes en muggen zouden zijn en we rustig konden verder trainen.
Koliek heb je daar nooit meer gehad (even afkloppen).
Tot een paar maanden terug je zadel begon te schuiven en we heel veel bezoekjes hebben gehad van de zadelmaker/DA/osteopaat.
Maar het zadel ligt toch echt goed, wat ook door een andere zadelmaker is bevestigd.
Ondanks dat je pijn hebt wil je toch zo graag blijven trainen en lopen en heb je sinds een paar maandjes weer last van je rechter voetje.
We hebben weer foto's gemaakt en je opnieuw 2 x ingespoten maar het lijkt allemaal niet te helpen.
Ook heb je zoveel energie en begrijpt maar niet dat je niet lekker mag rennen en trainen.
Nu zijn er dagen dat je zo goed loopt en ik weer hoop krijg en de volgende dagen dat ik zie dat je echt pijn hebt. Maar ondanks de pijn wil je zo graag door gaan.
Ik weet het niet meer en begin zo langzamerhand de hoop op te geven. Het beinvloed mijn werk, mijn relatie en mijn nachtrust. Ik ben een emotioneel wrak aan het worden.
Het doet zoveel pijn om je maatje waar je zoveel van houd te zien lijden, en het volgende moment zo erg te zien genieten als je samen aan het rijden bent.
Ik heb vrijdag gekeken bij een rusthuis, en zit te denken om haar een maandje of 2 daar te brengen en te hopen dat ze dan weer bijkomt van haar blessure. Vrije beweging zou dan ook goed zijn voor paarden met artrose (lage overhoef).
Als dat niet meer werkt, ben ik bang dat er maar 1 oplossing is en als ik eraan denk draait mijn maag al.
Ze word in Maart 9 jaar.
Zuur en toch zo zoet
Kapot, maar niet te missen
Zwart en toch zo wit
Een leven vol hindernissen.
Grauw en toch zo licht
Soms vuur, soms water
Deprimerend en toch gelukzalig
Drank en een kater
Momenten van puur geluk
Gevolgd door intens verdriet
Begrepen en zo onbegrepen
Zien het wel, zien het niet.
Vasthouden en loslaten
Gevoel of verstand
Emotioneel of rationeel
Niet weten waar je beland.
Moeilijk blijkt een beslissing
En hoop overmand
Kan ik niet beslissen
En balanceer in gedachten op een rand
Verliefd gebroken
Onzeker en verward
Ik wil jou nooit opgeven
Al lijkt alles soms zo zwart.