Geplaatst 
(september 1998)
Je was 12 jaar en kende nog niet zo veel, maar nam snel alles op. Het was duidelijk dat je de voorbije maanden enkel op een wei had gestaan. Jouw hoeven werden bekapt en we verzorgden al je kleine wondjes. Je grasbuikje trainden we af. Lesley, mijn zusje, leerde je zoveel mogelijk aan, ik leerde enorm veel dankzij jou. Hoewel je nog nooit gesprongen had, reed mijn zus na een kleine maand haar eerste wedstrijd met jou. En je deed het goed! Je bleek ook heel veelzijdig te zijn.
(oktober 1998)
(januari 1999)
Enkele weken later begon je echter te hoesten. De dierenarts stelde droes vast, je moest twee weken rusten. Je werd weer beter en stond al snel weer te schitteren op het wedstrijdveld: je werd tweede op je tweede wedstrijd. Ik was zo fier op jou! Maar eind november werd je steeds zieker en zieker en besloten we op aanraden van de dierenarts naar het ziekenhuis in Luik te gaan. Daar constateerden ze dat je stofallergie had. Nu we eindelijk wisten wat je had, ging je gezondheid in stijgende lijn omhoog. Je voelde je duidelijk goed in je vel en werd wat moeilijker te rijden, je had een voorliefde voor bokken en rodeo’s. Ik zag de grond heel vaak van dichtbij. Ondertussen stal je samen met Lesley de show op de jumpings.
(maart 1999)
En dan, die verschrikkelijke dag begin mei 1999. Je deed een verkeerde beweging en stond opeens kreupel. De dierenarts gaf ons 20% kans dat we je ooit nog zouden kunnen berijden, hij zweeg over springen en wedstrijden. Conclusie: we konden je beter verkopen. Maar tegen de raad van anderen in, hielden we je en begonnen we samen met jou aan een lange weg terug. Eind augustus liep je balkjes en in september stonden we verder dan we ooit gehoopt hadden: je maakte weer je eerste sprongetjes. De dierenarts hield ons nauwlettend in het oog en had het over mirakels. Die winter behaalde je opnieuw prachtige resultaten op verschillende wedstrijden. Je sprong wel wat lager wegens je zwakke been. In februari 2000 begon ik met wedstrijden te rijden. Terwijl Lesley samen met Kali aan een nieuwe uitdaging begon, reden wij samen de ene foutloze ronde na de andere. Je bleef wel een zorgenkindje maar meestal verliep alles goed.
(juli 2000)
(juni 2001)
(juli 2002)
Na vier gelukkige jaren op de manège, verhuisden we met heel de familie naar een boerderij met veel land aan. Texas, onze pony, werd je stalgenootje en grootste vriendje. Je voelde je duidelijk meteen thuis op dit nieuwe plekje.
(oktober 2002)
Door verschillende omstandigheden had ik je enkele maanden zeer weinig gereden. Net toen ik alles weer opnam, kreeg je koliek. De eerste keer in vier jaar en het betekende meteen bijna je einde. Maar opnieuw vocht je terug. Na twee bange nachten en dagen was je genezen.
(maart 2004)
Tot vandaag (twee jaar later) ben je nog steeds aan het revalideren. Je ziet er alweer veel beter uit, hier en daar moeten nog wat spieren bij gekweekt worden en ook de motivatie voor dressuur is wat verdwenen. Maar daar komen we nog wel uit.
(maart 2004)
Eén ding weet ik zeker, je hebt me de voorbije zes jaar enorm veel bijgeleerd. Niet alleen op het rijgebied, maar ook op vlak van mensenkennis en zelfkennis. De afgelopen jaren ben ik als persoon enorm gegroeid en dat heb ik aan jou te danken. Je wijst mij voortdurend op mijn goede en slechte kanten. Maar het voornaamste is wel onze band, de band die er tussen ons is, is onbeschrijflijk. De liefde en vriendschap die ik van jou krijg is onvervangbaar. Ik wil je daar ook voor bedanken en ik hoop dat je mij nog jaren jou kennis wil bijbrengen. Ik hou van je Marengo.
[img]http://groups.msn.com/_Secure/0VgDrAlgY4gPFbhDvak2gHe7JodjcxeZIa1E4TlT4VVNuVVVW!!XzdlsI4drcgvpir84PjLIJhPSym7qaXibSKAkr7dSHZjNgoVJ1ok5KdgjZndNqJ1h8jAhfejvvsh!J/Marengo2%2021-07-04%20(net).jpg?dc=4675482476586952202[/img]
(juli 2004)
Dikke kus van je baas
! Mooie foto's ook. Als je kijkt naar de eerste en de laatste foto; daar zit echt een hele verbetering in.
Ben jij dat op de eerste foto of Lesley?
.