Geplaatst Ze staan niet meer op volgorde, maar als je vragen hebt over een foto, dan wil ik deze best beantwoorden.
Het is hier heel mooi, Je ziet dat de lente aan zn eind komt, en tegelijkertijd zie je hoe mooi de lente dan geweest zou moeten zijn, zelfs in de droogte van nu zijn de opgedroogde kleuren ontzettend diep. Ik zit hier midden in de bergen, met een geweldig uitzicht, vanochtend kwam de zon over de berg, zo half mistig. Ondertussen was Richelle met Sancha aan het werk in de paddoc........ geweldig die zonnestralen die over de bergrug dringen en de aarde hier wil bewarmen.
Het eerste wat je opvalt is de rust in de kudde, hier staan 3 volwassen merries, een jaarling en een 3 jarige hengst keurig netjes als een fijne familie op het land. De dames laten zich meenemen van het land, de hengst staat het ook toe....... de paarden laten zich gewillig bewerken en op het moment dat ze weer terug gaan naar de kudde, is de hele kudde blij ze weer te zien. Dit zijn wel de schoolvoorbeeld Andas, Heet maar koel, gevoellig maar robuust, sterk, heel werkwillend maar toch een tikkeltje koppig . De harmonie in de kudde is echt verbazingwekkend.
Het leven bestaat hier uit eten, lekker eten dan wel goed te verstaan. Gisteren middag volgens mij de lekkerste sardines van de wereld gegeten, gewoon in de kroeg Gisteren avond weer lekker gegeten op een kook wedstrijd waar Richelle aan mee deed, Helaas zijn de spanjaarden nogal op eigen cultureel eten en vinden ze Sate Babi niet echt iets waar ze graag aan willen Wat de boer niet kent ..........
Peter en Richelle zorgen heel goed voor me. Gelukkig maar want anders had ik in de picadero moeten gaan slapen Deze mensen zijn echt heel gelukkig met hun leven zoals het nu is, en dat stralen ze ook uit. Borretje is ook een kindje die gewoon lekker in zn vel zit, lief menneke die wel heel duidelijk kan maken wat hij wil en verder ontzettend zelfstandig en op een leuke manier duidelijk maken dat hij wat aandacht van je wel ziet zitten.
Nou volgend verslag volgt
HIer weer een bericht uit het warme zonnige Spanje....
Gisteren voor het eerst een buitenrit gemaakt, we hebben acte de presance te paard gegeven op een spaans dorpsfeest op ongeveer 3 kwartier-uur rijafstand van La Heurticilla. Je kan je het verschil niet voorstellen.... de paarden moeten hier constant overschakelen van zowel bodemgesteldheid als hoogteverschillen. Het ene moment rijd je over een geasfalteerde weg, om over te schakelen naar een grasveld, om over te schakelen naar een rotsige rivierbedding, om over te schakelen naar een slecht onderhouden grindpad, om over te schakelen naar een omgeploegd boeren land. Dit allemaal in stijgende of dalende tred, er is hier namelijk heel weinig horizontaal
Ik had het voorrecht op Luna te mogen stappen, Lunatje is net 4 wil nog wel eens een beetje stout zijn maar verder heel goed te rijden, Rijden hier wil eigenlijk zo veel zeggen als meeliften met het paard, jij stuurt het paard bijvoorbeeld een rivierbedding in, het paard moet luisteren en daar de rivierbedding ingaan. Eenmaal in die rivierbedding is het de bedoeling dat het paard zelf uitzoekt waar hij zn voeten neerzet en dat jij m als ruiter niet hinderd. Lichtrijden kan dus niet. Je moet mee zitten in de beweging, want soms maakt een paard een extra stap, of een grotere, of een kleinere.... het ritme is ver te zoeken..... doorzitten is dus een betere optie.
Lunatje was al een tijd niet onder het zadel geweest en besloot bij de eerste galopssessie maar eens flink te bokken, mijn beugels zaten op het kortste gaatje en dat waren ongeveer 3 gaatjes te lang maargoed zat het uit, de twee keer erop begon ze weer te bokken maar naarmate ze warmer draaide ging het bokken over en had ze werkelijk waar een geweldige galop.
We kwamen op het feest aan, en om aan te geven hoe makkelijk deze paarden zijn, neem twee huizen in de straat, span een blauw plastic zeil tussen de twee huizen over een lengte van een meter of 15 op een hoogte van 3,5 meter. Zet een springluchtkussen neer aan het eind van het zeil. De muziek op kermissterkte, rennende spelende kinderen en mannen aan het bier . Paarden keken even, schatte de situatie in om gewoon keileuk die overdekking door te lopen....... super!!!
Daar hebben we nog even wat gedronken, ik mn beugels een slag in gemaakt. Ondertussen staan ze dus in het feestgedruis, aan luna zat een dronken meneer vlechtjes te maken in de slierten van haar zadel. Zodra ik thuis ben zal ik de fotos erbij zetten.
Het rijden hier is niet te vergelijken met het rijden in Nederland, dat moge
duidelijk zijn , Zonder een hele stevige zit ga je echt met je kop in de keien. Paard bepaald zelf waar en hoe hij zn voeten neerzet, wij liften alleen maar mee..... maar op het moment dat wij de teugels aannemen of het been aanleggen wordt er gelijk gereageerd...... best fijn rijden
Tot van de week
Foto,s volgen. Gisteren hadden we een feest in een dorp aan de andere kant van de snelweg over de berg rechtaf Dat betekende hier de berg af, onder de snelweg door en daar de berg weer op en over de berg het eerste dorp aan de rechterhand..... 400 meter dalen, 800 meter stijgen, 200 meter dalen, maar dan niet rechttoe rechtaan weggetjes maar tijdens het stijgen en dalen ook veel kleine stijgjes en daaltjes op onverharde paden. Peter zei op een gegeven moment toen wij zo een uur of anderhalf aan onderweg waren "kijk nou eens achterom" deed ik en toen zag ik de snelweg (het laagste punt) verder beneden me liggen als het dal toen ik in oostenrijk uit de gondel stapte om te gaan skieen kreeg met de minuut meer bewondering voor deze sterke, stoere meiden. Zweten deden we alle zes, in sommige bergpannetjes steeg de temperatuur echt ver boven de 40 graden, maar een troost bij de volgende boch wist je weer dat je wat wind kon vangen. Richelle was zo lief om mij een blouse met lange mouwen te lenen, ik had geroosterd geweest
Op het feestterrein aangekomen is het eerst zaak om een mooie plek te vinden voor de paarden, Arabella en Luna zijn nog wat jong en hebben dit nog niet zoveel meegemakkt. Sancha is een "ouwe rot" in het vak, die voelt zich overal thuis. Mooi stekkie gevonden, alledrie konden ze keurig in de schaduw onder een boom staan. Singels losser gemaakt en naar het feestterrein....... Denk wel 20 paarden ........... aan de bar (hier heb ik hele leuke foto's van) De rest liep een beetje kunstjes te vertonen en te praten en wedstrijden te racen,..... alles in afwachting van het ringsteken. Het is werkelijk waar ongelooflijk. Paarden staan hutje op mutje LOS (hengsten, ruinen, merries en veulens) bij het baasje, die erg zn best doet om nog voor het ringsteken helemaal apelazerus te zijn. Schreeuwende, zingende mensen..... langsracende paarden, paarden die hogeschool dressuur eruit flappen alsof het niks is, en de rest staat daar gewoon lekker op zn gemakkie te staan. Geen van de paarden werd een Sereta gereden, wel veel met iets soortgelijks maar dat was dan inplaats van een scherpe kartelrand van leer. Er was slechts een meneer die wel zn paard met sereta reed, het dier had het bloed over de neus lopen en lag langs beide zijkanten open van de sporen....... Meneer werd eigelijk door iedereen met de neus aangekeken, werd door de spanjaarden niet goedgekeurd...... met ringsteken was hij er ook niet bij. Het valt me op dat hoe dronken de mannen ook zijn, ze altijd goed voor het paard blijven zorgen, (nog een beetje water tut/knul???). Okee er moet natuurlijk wel gemachot worden he........ keikus ik ben stoer, ik sta op mn paard...... ach allemaal leuke spielerijtjes....
Toen begon het ringsteken, wij de merries opgehaald die helemaal lekker bijgekomen waren en zich vermaakt hadden met het eten van de boompljes. Op naar het wedstrijd terrein, eerst nog de dames laten drinken uit een trog die ze eigenlijk wel erg eng vonden, maarja water was ook wel erg welkom.
Groot grasveld met twee palen in het midden, touwtje gespannen en linten eraan. De bedoeling is in volle galop onder het touw door te rijden en een ring aan een stokje te vangen, Je vangt dan een handeschilderd lint, met de naam van een plaatstelijke schone en je hebt dan eigenlijk een dans met deze dame verdient. Eigenlijk is het heden ten dage niets meer dan een stel stoere mannen die linten verzamelen.
Peter heeft ook een lint gescoord, en ja ook daar heb ik fotos van
De terugweg was qua temperatuur aangenamer dan de heenweg, alleen de lichamen van ons toch wat oudere wrakken gingen een beetje protesteren....... ben nu weer even uitgetijpt hoor
