Hmmm jah het blijft een superplaatje om te zien ben der ook trots op dat ik der heb verzorgd. Ze was drachtig toen ze ooit bij ons kwam. En ze zou door iemand anders gereden worden totdat ze zou moeten veulenen. Helaas liep het allemaal anders. Ze ging eerder terug naar Engeland (ze was nog steeds in eigendom van een engelse springruiter) en heeft daar staan verpieteren in de wei. Het veulen kwam dood ter wereld en bleef een nacht bij Voicy eraanhangen. Kort daarop kwam ze erg verwaarloosd terug en sindsdien heb ik der verzorgd (iets langer dan een half jaar) en werd ze weer vrolijk en fris... zoals op de foto. Elke ochtend een buitenrit van een uurtje...
En jah... het is al wel een tijd terug, de zomer van 2002 maar denk er vaak aan. Zeker als ik zie hoe blij en happy iemand met zijn paard is. Zat er destijds inderdaad op tijdens die buitenrit. Was helemaal alleen met me topper en had net een galopje gehad. Ging over in stap want ik kwam op de weg en daar viel ze. Ze moest opstaan van mij want ik had geen idee wat er was. Maar toen viel ze weer. Ik heb staan schreeuwen!! Had geen mobiel bij me, de eerste en laatste keer ooit. Tegen de mensen die er stonden op de weg. Niemand kon er langs want ze lag dwars midden op de weg.
Ik heb supersnel zadel en peesbeschermers eraf gehaald en het hoofdstel losgemaakt. Maar jah... het ging te snel.
Die tijd erna wel nog andere ponies gereden maar hetzelfde werd het niet. En sindsdien rijd ik bijna niet. Sporadisch. Als ik er weer zin in krijg. En jah... ook nu begint het weer te kriebelen nu het mooier weer wordt. Want die goeie ouwe buitenritten zal ik nooit vergeten...