Omdat Sonja door haar verzorgstertje zo in het zweet gewerkt wordt heb ik mijn handen uit de mouwen gestoken en ben maar weer eens crea bea achter de naaimachine gekropen.
TADAAAAAAA! Een iniemnienie zweetdekentje voor onze Son!
Rinus vond het dekentje doodeng. Het hing alleen maar over het hek maar hij ging als een dolle door de wei heen. Toen heb ik het dekentje zelf aangetrokken en ben zo de wei in gestapt. De liefde van Rinus voor mij (of zijn nieuwsgkierigheid natuurlijk) overwon de angst. Erg charmant hoor, ik in koeiendracht.