kimberlyew schreef:1 vraag:
waarom wordt een arabier door de meeste als een droomras gezien???
*proest* sorry meiden, maar ik moest toch wel even lachen toen ik de 3 *niet echt een antwoord op de vraag* antwoorden zag staan... Tuurlijk, als je eenmaal bekent bent met het ras enzo, maar kon nou niemand een duidelijk antwoord geven?
Nee, serieus: het is wel waar, het is moeilijk, je moet het zelf ervaren en dan nog kun je niet beschrijven waarom dat dan zo is.... Apart he?!
Ik zal ook een poging wagen om de vraag te beantwoorden
Wat het AV tot een droomras voor AV liefhebbers maakt, verschilt binnen deze groep nog per persoon. Voor de een telt het uiterlijk, voor de ander het karakter. Maar voor de volledig bevolking die liefhebber is van het ras geldt dat het complete paard, al is het eens een rotte appel qua karakter (welke trouwens door ervaringen of verkeerde opvoeding zo worden gemaakt), of is ie alles behalve arabier aan de buitenkant, het gaat om waar het ras voor staat. Ik denk dat ik voor minstens 90% van de arab-verslaafden spreek als ik zeg dat ik elke keer als ik een arabje zie kriebels in mijn buik krijg, een zweverig gevoel enz.
Het kenmerkende vind je zelfs in de rotte appels terug. De eerlijkheid, de duidelijke gezichtsuitdrukkingen, ze spreken meer als alle andere rassen bij elkaar, alle kenmerken van het karakter, het uiterlijk, het complete dier zoals we het kennen. Het heeft misschien iets bekends, iets van onze jeugd, waar we leefden in sprookjes, met sierlijke barbiepaardjes en eenhoorns.... Nog voor we het AV leerden kennen, in alle aspecten, droomden we al van deze dieren... Zo betrouwbaar, kalm, sierlijk, sprekende ogen die je aankijken, die weten hoe je je voelt, die je vertellen wat je wil horen, wat je moet doen... Maar ook beschermend, zowel letterlijk als figuurlijk voor je door het vuur gaan, bewegen alsof je op pegasus zelf zit, het gevoel hebben dat je vliegt/zweeft... Ik had het er van het weekend met Samantha over, hoeveel procent paarden van andere rassen zullen tijdens een rengalop/er vandoor gaan oid de rem erop zetten zodra ze merken dat je je teugels en beugels verloren bent? En hoeveel procent van de Arabieren stop? Wat zullen de verhoudingen zijn 40% - 90% misschien? Ik gok maar wat, maar uit eigen ervaring kan ik zeggen dat van alle keren dat Didi met Njadien ging rijden waarbij er iets misging (beugelriem breekt of teugel breekt er van doorgaan zoals beschreven), dat Njadien zich ELKE keer voor 100% inzette voor haar baasje, zodat ze niet kwam te vallen en dat ze haar grip weer terug kon krijgen. Zo ook met Shanaya, hoe moeilijk het ook is, als ik het vraag doet ze alles voor me...
Het is vrij moeilijk te beschrijven waarom het AV voor ons een droompaard/ras is, je moet het zelf ervaren....