Cassidy schreef:Een goede dressuurruiter kan zijn paard met een knoop in de teugels en armen over elkaar een proef laten rijden. Helaas word die knoop in de teugels op de maneges nooit geleerd (is daarbij nog levensgevaarlijk ook als ineens al die paarden op elkaar afstormen en rangordes gaan uitvechten)
Nu wil ik me toch ook even in de discussie mengen. Ik heb helaas niet de beschikking over een eigen paard dus ik moet het doen met manegepaarden. Maar wij leren wel degelijk met een knoop in de teugels te rijden (en de manegepaarden reageren daar juist ontzettend goed op omdat ze dan niet met de 'handrem' erop lopen). Mijn instructrice (engels rijden) hamert er ontzettend op dat we de achterhand eronder rijden en de paarden niet met de teugels in de krul trekken! Ze ziet liever een paard dat met z'n neus eruit loopt maar wél z'n achterhand gebruikt, dan een paard dat weliswaar in de krul, maar verschrikkelijk op zijn voorhand loopt. Daarbij leert ze ons om juist met je gewicht te rijden. Er zijn dus ontzettend veel overeenkomsten tussen western en engels rijden.
Misschien viel het kwartje inderdaad pas nadat ik een jaar westernlessen heb gevolgd (ik ben dus die Nienke die Judibo al even noemde), of misschien is haar manier van lesgeven in dat jaar veranderd (of onze vorderingen?). Ik weet wel dat ik van die westernlessen heel veel profijt heb in de engelse lessen; ik heb geleerd dieper te zitten, veel meer met mijn zit en benen en juist minder met mijn handen te rijden.
En inderdaad... als een paard aanspringt in de foute galop kan ik dit nu beter corrigeren door de uitleg die ik bij het westernrijden gehad heb (wat er weer op neerkomt dat je voornamelijk met je zit/gewichthulpen je paard in de goede galop laat aanspringen!)
