Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-04 14:12

wat te doen als je niet meer durft te rijden

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-04 14:12

zijn er bokers onder jullie die ervaring hebben hiermee?
een aantal jaren geleden heb ik een ongeval mee gemaakt met een vreemd paard die er vandoor ging en ben zittend op de harde grond terecht gekomen.
zeker 2 jaar heb ik met pijn gelopen en toen dat over was wilde ik weer gaan rijden en realiseerde ik me hoe bang ik was geworden.

ondanks dat we in het bezit zijn van een hele lieve quarter merrie

en gelegenheid hebben om te rijden, lukt het me nog niet om me over die angst heen te zetten.
hebben jullie tips??

**Geplaatst**: 04-03-04 14:16

Geplaatst: 04-03-04 14:16

Les nemen van iemand met veel geduld en begrip, maar die je ook over de moeilijke momenten kan heenhelpen. Daarnaast moet je een paard hebben waar je vertrouwen in hebt.

**Geplaatst**: 04-03-04 14:25

Geplaatst: 04-03-04 14:25

Heb je geen lichamelijke gevolgen over gehouden aan je val, want als je met rijden weer last krijgt van iets is dat ook niet goed.
Ik denk dan aan nek, rug of stuitje.
Je gaat dan een verkeerde houding aannemen die voor jou en het paard niet goed is.

Als dat allemaal niet het geval is dan is les nemen idd een vereiste en aan privéles ontkom je dan haast niet. Al heb je in het begin alleen maar iemand die naast je loopt met het paard vast aan een halstertouw.
Vandaar uit kun je rustig dingen gaan opbouwen, waarin je deels uit opgebouwd zelfvertrouwen verder durft en deels een beetje gepusht wordt om weer dingen te doen.

**Geplaatst**: 04-03-04 14:33

Geplaatst: 04-03-04 14:33

Ik herken het gevoel.
Ik heb zelf ook een paar keer een hele nare ervaring gehad en was toen zo angstig dat ik ook niet meer durfde.
Maar omdat ik toch graag weer wilde rijden en ik een braaf paardje had staan ben ik eerst van af de grond met haar aan de gang gegaan.
Gewoon lopen in de bak, longeren, buiten wandelen.
Erbij gestaan als er iemand anders op reed om te zien dat ze echt niets doet .
Gewoon met stappen begonnen en na een tijdje een drafje ,gewoon van voor af aan beginnen dan komt het vertrouwen weer langzaam terug.
Vooral de galop vond ik in het begin heel eng en heb daar mee gewacht tot ik weer echt zeker in het zadel zat.

En zeker als je zegt dat je een lief paardje heb staan , ga lekker met haar aan een halstertouw wandelen en als je zo ver bent klim je er van zelf weer op , duurt misschien wel een paar weekjes maar wat geeft het je heb de tijd toch.

Bouw het langzaam weer op en vraag ook of er iemand in de buurt blijft die als er wat is kan helpen en het overnemen.

Sucses , als je het echt graag wil dan lukt het je ook, gewoon de tijd nemen.
OK dan!

**Geplaatst**: 04-03-04 14:35

Geplaatst: 04-03-04 14:35

Dat ken ik wel. Zo zijn er al aardig wat bij me gekomen in het verleden.
En als jij bij mij in de buurt woont, ben je ook van harte welkom. De rust en het vertrouwen terugkrijgen, dat is de kunst. En dat kan doorgaans wel, met iemand die je begrijpt, ondersteunt en stimuleert.

**Geplaatst**: 04-03-04 14:37

Geplaatst: 04-03-04 14:37

Inderdaad. Ik zou je ook als tip meegeven om privéles te nemen van iemand die je vertrouwd en die geduldig met je is. Neem dan een paard dat je ook vertrouwd en dat (voor zover je dat van te voren kunt weten) geen stap verkeerd zal zetten. Langzaamaan opbouwen. Als je echt weer wilt gaan rijden zal je toch echt een keer de grote stap moeten maken om erop te gaan zitten. Je angsten overwinnen. En als je er eenmaal er een keer op hebt gezeten raad ik je aan om alles op te bouwen. Van een paar minuutjes naar iedere dag een paar minuten langer rijden. En van iemand er naast lopen naar de longeerlijn naar alleen stappen. En dan uiteindelijk langzaamaan een keer zachtjes draven. Ik denk dat de moeilijkste stap zal worden om er echt op te gaan zitten, maar dat is een stap die je 'gewoon' (ja, wat is dan gewoon voor jou, he!) moet nemen. Jezelf confronteren met je angst is de enige manier hoe het over kan gaan. Hoe gaat het dan als jij bij je paard in de buurt bent? Borstelen en knuffelen bedoel ik dan. Ik wens je heel veel succes!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-04 15:04

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-04 15:04

wouw dit zijn snelle reacties..... OK dan!

een paard vertrouwen is idd het probleem, dat paard waarop ik reed was ook zo "te vertrouwen" en ik reed lang genoeg om lekker stevig in het zadel te zitten.
maar ondanks dat vertrouwen ging zij er toch flink vandoor.

wat omgang met paarden betreft ben ik er elke dag mee bezig en heb intussen ook mijn menpapieren behaald, daar ben ik dus ook niet bang voor. ook die prive lessen heb ik gehad, totdat het paard ook maar een stap opzij doet........... ook met de kar.

het probleem ligt hem in het feit dat ik vanaf dat moment elk dier, die ik eerst volledig vertrouwde, nu niet meer 100% vertrouw.
ik ben dus enorm bang om weer te schrikken.

**Geplaatst**: 04-03-04 15:07

Geplaatst: 04-03-04 15:07

Op zich is het helemaal niet verkeerd om geen enkel paard 100% te vertrouwen, want geen enkel paard is voor 100% te vertrouwen. Het is en blijft een vluchtdier.

Het gaat er alleen om hoe je daar mee omgaat. Het leren genieten van die 98% die je wel kunt en mag vertrouwen op het brave dier waar jij op mag rijden...
De angst voor het bang zijn, dat is vaak het grootste probleem.

**Geplaatst**: 04-03-04 15:13

Geplaatst: 04-03-04 15:13

En door toch ook veel paardrij-uren te maken leer je intuitief te handelen als er eens iets niet goed gaat.
Niemand kan je garanderen dat er nooit iets zal gebeuren of dat het goed afloopt, maar het hele leven bestaat uit onzekerheden.
Probeer het 'tussen je oren' weer op de rit te krijgen en leer weer te genieten van die momenten die wel goed gaan.

**Geplaatst**: 04-03-04 15:33

Geplaatst: 04-03-04 15:33

Ik kan meepraten over je angst. Ongeveer 11 jaar geleden heb ik een vrij ernstig ongeluk gehad met een paard (ik reed toen nog engels). Drie weken het ziekenhuis in, 5 maanden in het gips en nog een jaar therapie.
Gelukkig heeft mijn liefde voor paarden en drang om te willen blijven rijden het overwonnen van mn angst.
Een jaar na het ongeluk ging ik met een vriend bij een wedstrijd kijken voor western rijden.
Dat vond ik er zo geweldig uitzien dat ik toch weer wilde gaan rijden. Gelijk die dag een afspraak gemaakt voor een prive les, want van uitstel komt afstel.
Mijn situatie op de manege uitgelegd en aangegeven dat ik erg bang was en absoluut een rustig paard wilde.
Met zweet in mijn handen heb ik gereden, maar de aanhouder wint. Na ongeveer een half jaar privelessen (twee maal per week) ging het eindelijk beter.
Kort daarna heb ik mijn eerste eigen paardje gekocht. Een brave haflinger (met haflinger streken). Ook hij heeft me geholpen weer vertrouwen te krijgen in mezelf. Dat is het belangrijkste. Weten dat je bepaalde situaties weer aankan. Paarden blijven onberekenbaar en zelf met het braafste paard kan iets gebeuren.
In het begin was ik erg bang om in paniek verkeerd te reageren als er iets zou gebeuren.
Mijn eerste buiterit heb ik pas na 1,5 jaar weer gemaakt.
Ondertussen heb ik een quarter van bijna 3 waar ik deze maand mee ga beginnen.
Angst om te rijden heb ik niet meer, wel ben ik voorzichtiger geworden.
Ik stap niet zomaar op paarden die ik niet ken.
Geef het ook de tijd om je angst te overwinnen. Dat is niet in een week gebeurd. Maar de aanhouder wint. Als je het echt wil en met de juiste begeleiding dan kom je er wel.

Succes

**Geplaatst**: 04-03-04 16:28

Geplaatst: 04-03-04 16:28

rupsie schreef:
ik ben dus enorm bang om weer te schrikken.

Dat is dus ook mijn probleem, in de omgang maakt het me niet uit, alhoewel ik liever geen paarden boven de 1.60m heb Knipoog

Voor de wagen maakt het me ook niet uit, maar erop. Op de een of andere manier ben ik dan toch ineens weer heel erg bang,. Ik had een fjord die supereigenwijs was, wilde hij links, ging ie links, maar dat kon me niets schelen. Maar deed hij een zijpasje of een huppeltje, dan trok mijn maag 3-dubbel samen.
Ik denk dat dat toch de angst is om opnieuw te vallen en die angst ben ik dus nog niet kwijtgeraakt.
Uiteindelijk heb ik besloten mijn fjordenbaal te verkopen. Ik durfde voor geen goud buiten te rijden met hem en om hem nu de rest van zijn leven alleen in de bak te laten lopen vond ik ook niet echt leuk voor hem. Ook niet voor mij trouwens, ik ben een echte recreatieruiter. Als ik weer ga rijden, wil ik gewoon lekker het bos in kunnen.
Of dat er ooit nog inzit? Ik weet het niet. Ik zit er nu over te denken om toch weer op de manege te beginnen, ook omdat je daar op verschillende paarden rijdt.
Nu eerst nog de moed vinden om een afspraak te maken Haha!

**Geplaatst**: 04-03-04 19:25

Geplaatst: 04-03-04 19:25

Men lijdt het meest het vrezen dat men vreest Cool

(lichtelijk aangepast aan de omstandigheden)

Geheel andere (onorthodoxe) optie:
neem een flinke borrel waar je lekker los van wordt (maar niet genoeg om dronken van te worden) en ga onder begeleiding weer rijden.
je zult versteld staan van je eigen 'durf' Clown

**Geplaatst**: 04-03-04 19:27

Geplaatst: 04-03-04 19:27

Zorg voor een goede instrukteur die je over je angst heen kan helpen.

Ik begrijp wel wat je bedoelt hoor, absoluut!

**Geplaatst**: 04-03-04 19:38

Geplaatst: 04-03-04 19:38

Sugarmiss schreef:
Men lijdt het meest het vrezen dat men vreest (lichtelijk aangepast aan de omstandigheden)

Geheel andere (onorthodoxe) optie:
neem een flinke borrel waar je lekker los van wordt (maar niet genoeg om dronken van te worden) en ga onder begeleiding weer rijden.
je zult versteld staan van je eigen 'durf'

hahahaha, dit roep ik ook steeds..zal ik gewoon eens een borrel nemen voor wat meer "lef"

ik heb bijna een jaar terug nog niet eens een heel erg ongeluk gehad ofzo..kwam tijdens een val van het paard waar ik op reed er onder, vreselijk pijnlijke en paarse knie gehad.verder viel het mee, maar had/heb wel de schrik er behoorlijk in zitten!
merk bij mezelf dat het me echt "tussen de oren" is gaan zitten.bij elke scheve beweging of gestruikel van mijn knollie giert de adrenaline door mijn lijf!
voor een ander lijkt het misschien onbenullig, maar ik laat er wel dingen door..en pak minder door bij bepaalde dingen( bijvoorbeeld galoperen in de bochten etc)

merk dat ik me daar onbewust , " bewust" weerhoud......verstijf, en het zo mijn knollie denk ik ook niet makkelijker maak om balans te houden...

ik ga de "borrel" echt maar eens proberen Tong uitsteken

**Geplaatst**: 04-03-04 22:07

Geplaatst: 04-03-04 22:07

hallo

ik ben zelf een 2 keer van een pony gevallen.
ik werd heeel erg bang dus wou niet meer paardrijden.
toen werd mij aangeraden om er wel weer op te gaan zitten en even wat te stappen en misschien draven!
dat heb ik gedaan en het hielp!
~ik was over mijn angst heen!

je kan ook als het al weer een tijdje geleden is les nemen van een instructeur, die veel geduld heeft natuurlijk!

suc6 ermee!

**Geplaatst**: 04-03-04 22:17

Geplaatst: 04-03-04 22:17

Ik heb goede ervaringen met http://www.eenhoorn.org

Marly komt soms wat kortaf over aan de telefoon, maar is heel aardig en begripvol en heeft absoluut engelengeduld met mens en paard. Als iemand je weer met vertrouwen op een paard kan krijgen dan is zij het wel...

**Geplaatst**: 04-03-04 22:22

Geplaatst: 04-03-04 22:22

ArwenLune schreef:
Ik heb goede ervaringen met http://www.eenhoorn.org

Marly komt soms wat kortaf over aan de telefoon, maar is heel aardig en begripvol en heeft absoluut engelengeduld met mens en paard. Als iemand je weer met vertrouwen op een paard kan krijgen dan is zij het wel...

Daar heb ik ook veel goed dingen over gehoord.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-03-04 19:37

Geplaatst door de TopicStarter : 05-03-04 19:37

tjee allemaal bedankt met jullie goede adviezen! OK dan!

ik heb besloten dat ik mij vanaf nu, zowel geestelijk en lichamelijk, ja ja zekerrrrrrrrrrrr 15 kg te veel

, mij echt gaat voorbereiden om weer te gaan rijden (slik)

zo zie je, in deze topic, dat er toch wel meerdere bokers zijn met zo'n ervaring Ziek

thanks

**Geplaatst**: 05-03-04 20:26

Geplaatst: 05-03-04 20:26

Veel succes en vooral veel plezier.
Houd ons maar op de hoogte voor eventuele benodigde steun Haha!

**Geplaatst**: 05-03-04 20:29

Geplaatst: 05-03-04 20:29

Rupsie, ons aanbod staat nog steeds hoor Haha!

**Geplaatst**: 05-03-04 22:08

Geplaatst: 05-03-04 22:08

Tjeempie, toen ik je stukje las wist ik precies hoe jij je voelt.
Zelf ben heb ik ooit op een 1kennig paard gezeten.
zou het paard droogstappen, omdat de eigenaares een telefoontje moest aannemen (binnen, want ze hadden toen nog geen gsm).
Ging goed tot dat ze terug kwam. Paard stond met 4 benen aan de grond genageld en keek naar haar, toen naar wie er op zijn rug stond en nam ineens de benen. Ik ben toen door een hek heen geklapt (ijzeren palen).
Sindsdien ben ik ook wel angstig. Gelukkig heb ik een hele lieve schoonzus. Zij heeft mij op haar (al wat oudere) paard gezet. Hij was heel rustig. Zij bleef er bij staan om eventueel wat tips te geven.

Gelukkig waren de tips niet echt nodig. Ik ben rustig met hem wezen stappen en draven in het begin. Hij was (volgens mij schoonzus) meer aan het slapen dan dat ie echt werkte, maar voor mij was het al een hele overwinning. Later heb ik ook buiten met hem gereden (schoonzus ernaast). Toen dat allemaal goed ging heb ik ook in de bak gegaloppeerd.
Helaas kan ik nu niet meer op hem rijden maar ik ben vast van plan om les te gaan nemen. Zo hoop ik mijn angst te overwinnen, want rijden is toch wel erg fijn.

Dus probeer het langzaam op te bouwen. Stap eerst op een paard die je vertrouwd (of eentje die al wat ouder is). Zorg ervoor dat er altijd iemand bij is en zodra je weer gewend bent aan de bewegingen dan kun je weer les gaan nemen om je zelfvertrouwen op te bouwen. Ik weet niet waar je woont maar anders zou ik zeggen: kop op we gaan saampies Ach gut

Dus er zullen er nog wel meer zijn zoals wij en ik denk dat we het gewoon weer moeten gaan proberen. Heel veel succes OK dan!

**Geplaatst**: 05-03-04 22:56

Geplaatst: 05-03-04 22:56

Ik herken je verhaal erg goed en ben zelfs een tijdje gestopt met rijden en heb mijn pony verkocht maar op een gegeven ogenblik kreeg ik weer de kriebels en ben iemand gaan zoeken waar ik veel vertrouwen in had en uiteindelijk ben ik toch weer gaan rijden en ik weet het het duurt erg lang voordat je je angst heb overwonnen maat als je eenmaal op een punt bent dat je dat heb gedaan voel je je geweldig!. Ik ben af en toe nog steeds bang voor mijn paardjes(heb er toch weer 3 gekocht) maar dan denk ik kom op liset je hebt het toen ook gedaan dus je kan het nu ook nog steeds . Vertrouwen in jezelf hebben is heel belangrijk en dat komt echt van zelf wel weer terug.Ik wens je veel succes er mee en als je liefde net zo groot is als dat van mij dan gaat het je zeker lukken!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-03-04 22:59

Geplaatst door de TopicStarter : 21-03-04 22:59

super!! ik heb het na jaren weer iets gedurfd om te rijden!! OK dan!

het was nog niet veel maar toch, ik ben op een vreemd paard gegaan en heb zelf zonder zadel gedraafd, galop komt nog hihi

ik heb van het weekende een basis curcus gevolgd bij emiel voest en die heeft mij ontzettend goed geholpen OK dan!

, ik ben er nog lange na niet maar het begin is er weer.....op naar de volgende stap!
iedereen nog bedankt he voor de fijne support Lachen

**Geplaatst**: 21-03-04 23:01

Geplaatst: 21-03-04 23:01

Goed om te lezen dat je zo'n stap gezet hebt OK dan!

Overigens ben je al verder dan ik, want een paard zonder zadel stap ik dus echt niet op.
Had je wel een bareback-zitkussen oid ??

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-03-04 23:18

Geplaatst door de TopicStarter : 21-03-04 23:18

ik had idd een bare-back pad maar dan zonder beugels en er liep steeds iemand naast me die het paard met een lange lijn vast hield, zodat ik nog een beetje het idee had van: áls er wat gebeurt dan...'