en hij was toch gelukkig.
net een kleuter die een bijt ring of een speentje krijgt.als ik met hem bezig ben met wandelen enzo. wordt ik dus op het ogenblik helemaal gek van hem. alles vastpakken , heb ik net het touwje uit zijn mond, hop... gaat de parelli stok er in
, tussn door het liefst nog even en pet, sjaal enz...niet om te bijten , nee gewoon om maar wat in zijn mond te hebben.
dus vandaag een hoofdstelletje( zonder teugels natuurlijk) met bitje voor zijn neus gehouden.... HAP ... tjee dat mag
diep gelukkig heeft hij lekker naast me gewandeld. ik kon hem lekker aaien op zijn koppie 
parelli speletje gedaan, natuurlijk met een halster eronder.
en daarna geborsteld , en maar op zijn pas verworven speeltje knabbelen, zonder dat de baas het steeds uit je mond haalt
en daarna weer naar stal en met een aan Digger vertellen wat hij nu toch allemaal mocht.
Het zal wel met zijn tanden te maken hebben, dan krijgen kinderen ook die neiging, maar die kwijlen er nog vreselijk bij
.en die geven we toch ook iets om op te bijten.
