Geplaatst - wachten tot het abces uit zichzelf open sprong
- ze kon het open snijden op goed geluk, dan moest ik de wond open houden en dagelijks spoelen
- ik kon ermee naar de kliniek waar ze met een één of andere ...scoop moesten kijken of de slokdarm niet geperforeerd was
Aangezien ze niet wist of het aan de halsader lag (en er dus kans bestond op een flinke bloeding) raadde ze me het laatste aan. Faculteit Utrecht nam niet op, Schalkwijk durfde het niet aan omdat die DA alleen was, dus we hebben haar op de trailer gezet naar Bodegraven.
Daar is het abces gescand en bleek het naast de halsader te liggen (opluchting) en hij gaf me wederom 2 opties: mee naar huis nemen, wachten tot het openspringt en het de natuur op laten lossen of haar daar houden zodat ze het elke dag konden spoelen en haar antibiotica konden geven. Ik koos ervoor om haar daar te laten. Inmiddels bestond haar boeg uit 2 voetballen en wilde ik niet dat ze nog antibiotica in haar boeg gespoten kreeg en werd mij beloofd dat ze zouden spuiten in halsspier en bilspier (hebben ze ook super gedaan). Al met al heeft Quell daar 8 dagen gestaan en werd de holte elke dag gespoeld met een antibiotica-oplossing.
Na die tijd ging ze weer vanaf 15.00u. de wei op tot ik er 's avonds was (meestal rond 19.00u of 20.00u.) en merkte ik dat haar lymfeklieren erg opgezet waren. Ik moest haar hoofd goed in de gaten houden en als ze zogenaamde kikkerogen kreeg, dan moest ik direct bellen. Vervolgens weer Bodegraven gebeld en zij zeiden dat het geen verband hield met hetgeen ze voor behandeld was en dat ik dus net zo goed mijn eigen DA kon bellen. Die is gekomen en zei dat het gevulde luchtzakken waren. Weer een heel op zichzelf staand iets, wat werd veroorzaakt door de houding 'hoofd naar beneden', oftewel; de natuurlijke eet-houding van een paard. Zodra ze zou stoppen met eten dan moest ik weer bellen en verder moest ik haar veel rijden met lange teugel om het vocht af te laten drijven.
Vrij kort daarop was het weide seizoen over en ging ze weer hele dagen op stal. Haar hele stal is omgebouwd, want ze moest zoveel mogelijk hoog te eten krijgen, dus ze moest een ruif (erg moeilijk als er geen mogelijkheid blijkt voor een ruif, maar ik heb een erg lieve en meedenkende staleigenaar).
Vandaag zijn de paarden weer voor het eerst op de wei geweest, wat een hel weer... Een stalgenootje smste me nog: 'het leven is zoveel mooier als je weet dat je paarden in de wei staan' en dat gevoel deelde ik wel met haar; het was super weer, dus helemaal perfect dat Mormel & Co weer lekker buiten liepen. Was om 17.45u. op stal en om 18.15u. had ik beide stallen gemest, ze waren nog super netjes. Mijn vriend kwam langs om nog even te kleppen op stal en we zijn samen de paarden uit de wei gaan halen. Paarden stonden lekker te knagen op stal en Quell stond aan haar ruif te trekken, trok een pluk hooi eruit, gooide het in het stro en stond gewoon lekker te eten. Haar klieren waren erg opgezet, ook onder haar oren en boven haar ogen en toen zag ik haar halsader er duidelijk op liggen, van haar kaak tot aan de boeg, heel duidelijk kloppen. Ik bij andere paarden gekeken, want ik kon me niet herinneren dat ik dit ooit eerder bij haar had gezien. Stalgenootjes kwamen kijken en vonden het ook niet normaal.
Dus maar weer de DA gebeld... Mijn eigen DA had geen dienst, maar zou morgen om 10 uur komen (moet ik morgenochtend nog even afbellen) en zij zei dat het niet zoveel haast had, het kon komen doordat ze de hele middag met haar hoofd naar beneden heeft gestaan of ze had een hartafwijking. Dat laatste leek me erg onmogelijk, zeker omdat ze al zo door de mallemolen is gehaald. Toch voelde ik me er niet fijn bij en heb een andere DA gebeld, die zei dat het niet normaal was om die ader te zien bij een paard, dat het kon komen door een hoge bloeddruk en dat ik het maar een paar dagen in de gaten moest houden en dan nog maar eens aan de bel moest trekken. Voelde me dus niet echt serieus genomen
Vervolgens de 3e DA gebeld en die zou er binnen een uur zijn en dat was hij. De conclusie van de avond... Het abces heeft littekenweefsel achtergelaten op de halsader waardoor de bloed stuwing van het hart naar het hoofd niet optimaal is, wat dus in dit geval aan het licht komt door de dikke klieren/luchtzakken van het naar beneden staan met het hoofd, waardoor haar hoofd en alle aderen in het lichaam opzetten (zag er behoorlijk angstaanjagend uit). Ze heeft nu onstekings-/zwellingremmer gehad, morgen moet ze een dag binnen blijven en daarna kan ze weer naar buiten. Dan gaan we weer hetzelfde probleem krijgen, dat is nu al bekend en ze kunnen de remmer niet blijven spuiten. Dus op het moment dat ze stopt met eten of moeilijk gaat ademhalen moet ik weer bellen, dan is er oprechte stront aan de knikker.
De verstandigste optie was om haar helemaal niet meer in de wei te zetten, maar zowel de DA als ik vinden dat geen manier om paarden te houden en dan moet ik dus gaan nadenken. Wil je een paard verkopen met deze kwaal aan iemand die er serieus mee de sport in gaat en het paard op stal houdt of ga je stappen ondernemen richting inslapen.
Het paard in de wei zetten met een ruif vers gras is natuurlijk geen optie. In de bak laten lopen met een pluk hooi vind ik niet eerlijk als ze haar vriendjes in de wei ziet lopen, evenals het op stal houden.
Zijn er meer bokkers die een paard hebben met deze kwaal en hebben enig idee wat ik hiermee nog kan?
.
