Vanmiddag zag ik dat Ronny een tijdje lag toen hij buiten was. Eerst dacht ik dat hij gewoon moe was, maar het duurde mij te lang.
Goed in de gaten gehouden maar ik zag hem veranderen. De dierenarts gebeld met het vermoeden van koliek. Dit vermoeden werd bevestigd.
Tijdens het lopen aan de hand liet hij zich steeds bijna vallen. Hij meste wel. Hij heeft een pijnstiller gehad en knapte direct weer op. Maar om een uur of 6 werd hij weer minder. Liggen, staan onrust. De dierenarts is weer geweest. Hij heeft wel een kleine verstopping en daarvoor paraffine gekregen.
Tot mijn grote verdriet voelde ze ongeveer 50 tumoren in zijn buik aan het ophangapparaat van de lymfevaten. Ook is zijn hart heel slecht. De d.a. vertelde dat dit beide niet direct betekenen dat ik hem kwijt raak, maar dan moet hij wel door de koliek heen komen.
Ik hoop dat mijn lieve schat erdoor heen komt. Ik weet dat hij niet het eeuwige leven heeft, maar wil hem nog niet kwijt.
Kop op ouwe taaie geef het niet op. Ik duim voor je dat je er door heen komt.