Hierbij het stukje:
Honingzalf, Evert Offereins
Het klinkt of het er altijd al geweest is. Maar het bestaat niet.
In het oude Egypte stond honing al bekend als een probaat werkend middel bij de behandeling van wonden. En nu de tijd mezit, omdat de klant steeds meer vraagt om milieuvriendelijke en natuurlijke geneesmiddelen, zien we steeds vaker onderzoek naar de werking van 'geneesmiddelen' waarmee onze voorouders zich moesten redden toen er nog geen farmaceutische internationals bestonden.
Veelal waren dat producten die voorhanden waren in de natuur. Zo is ook honing weer in de belangstelling gekomen door enkele wetenschappelijke artikelen over werkzaamheid ervan bij wonden.
Naast een grote hoeveelheid suiker bevat honing aminozuren, vitamines, mineralen en talrijke enzymen.
Maar bovendien bevat honing een stof die grote overeenkomsten vertoont met waterstofperoxide, een stof die mogelijk een belangrijke rol speelt bij de bacteriedodende werking van honing.
Honing remt de groei van veel wondinfectieveroorzakende bacterien. Naast het hoge suikergehalte spelen daarbij vermoedelijk de enzymen en de peroxideachtige stof een grote rol. Daarnaast blijkt het de wondgenezing te bevorderen door de sterke stroperigheid waardoor de wond goed wordt afgesloten en vochtig blijft. Honing zou ook de vorming van de nieuwe huid stimuleren.
Bij gesteriliseerde honing die is geproduceerd met behulp van verhitting, blijkt de antibacteriele werking verloren te zijn gegaan. Deze blijft alleen intact bij 'koudgeslingerde' honing.
Lindebloesemhoning zou het beste werken omdat het een hoog gehalte aan de peroxideachtige stof bevat.
Veel 'zou' en 'mogelijk' en 'vermoedelijk' en 'blijkt'.
En daar zit het probleem. de farmaceutische industrie waagt zich er niet aan. Het is heel moeilijk een zeer kostbaar een natuurproduct gepatenteerd te krijgen, bovendien is het gemakkelijk na te maken. En dus financieel niet interessant.
Toch zou het dom zijn om goede heilzame stoffen die de natuur ons aanreikt te laten liggen om die reden.
We hebben nog steeds geen goede, genezende wondzalf voor paarden.