Geplaatst een 2-tal jaar geleden kocht ik mijn paardje dat bij de keuring zowel klinisch als RX (benen en hoeven) groen licht kreeg.
Ik ben hem voor verkoop 2 keer gaan rijden en hij was leuk te rijden, geen zuur gedrag, maar een fijn opgeleid paard.
Hij was toen 6 jaar, ruin, reining getraind en stond op stal in een manege waar ze 5 keer per week mee 'trainden' of reden.
Hij staat nu bij mij aan huis, kan 24/7 de paddock op, een eigen stal en schuilstal, heeft 24/7 hooi ter beschikking en sochtends en savonds een schepje brok dat hij bij krijgt.
Verder regelmatige DA controle met bloedonderzoek, tandarts, ontworming,... noem maar op. Qua voer en stal zou hij goed moeten staan.
Hij heeft verder een zadel op maat gekregen, kosten noch moeite gespaard om zeg maar een goede zadeluitrusting/hoofdstel en dergelijke te krijgen. Het is allemaal erg fijn materiaal en van goede kwaliteit.
Ik rij puur recreatief en neem af en toe een lesje op locatie. Maar het vaakst rijden we op straat of in het bos.
Na ongeveer 3 maand dat ik hem kocht begon ik een verandering in zijn gedrag te merken tijdens het in de piste aan huis rijden. Hij werd opeens "zuur" onder het zadel en legt steeds zijn oren plat alsof hij laat merken. "Dit vind ik niet fijn".
Uiteraard was mijn eerste reactie: "Hij heeft pijn" of "Er scheelt iets".
* Als we bij ons thuis in de piste rijden toont hij dit gedrag het vaakst.
Gaan we hem halen uit de wei, poetsen, opzadelen, longeren (met of zonder zadel) is er geen enkel probleem. Ik mag alles doen en alles vragen hij is helemaal niet zuur.
Vanaf de moment dat ik (of iemand anders) opstap, gaan de oren plat en gaat hij staken en knarsetanden en voel je hem helemaal opspannen. Spoor ik hem aan, doet hij uiteindelijk wel wat ik vraag, maar constant met platte oren.
* Rijden we buiten, heeft hij dit gedrag (bijna) niet. Wel als ik hem aanspoor om te draven of nadien te galopperen, maar daarna gaan zijn oortjes na enkele seconden toch naar voor.
* Rijden we op locatie in een piste heeft hij dit gedrag ook, maar dan vooral in galop. Dan spant hij zich ook helemaal op en gaat hij drammen. Ook gaan de oren plat en vind hij het niet fijn.
=> Ik heb de indruk dat wanneer hij 'afgeleid' is, of wat te zien heeft, hij dit gedrag minder laat merken of zien.
=> Of als je hem even 'aanpakt' zeg maar en zeg.. 'hela.. nu is het wel klaar!' Dat het beter gaat en eerder iets heeft van. 'Jaja... nu zal ik werken'. Eerder 'onder zijn voeten geven' zeg maar.
Dat laatste vind ik persoonlijk het minst fijne want ik ben onzeker van mezelf en ik zich constant met de gedachte 'Wat ALS hij pijn heeft...'
Nu zijn we 1.5 jaar verder en heb al MEGA veel dingen geprobeerd om te vinden WAT er juist aan de hand is...
- Zadel nagekeken
- op training gezet om hem weer 'in te rijden'
- 1 maand gewoon op de wei laten staan
- opnieuw fysische keuring met buigproeven
- tanden laten nakijken
- bit laten controleren
- osteopaat (3 verschillende personen)
- bloed getrokken
- iemand anders laten rijden
- op pijnstilling rijden
Niks heeft tot nu toe resultaat geleverd.
De ene zegt: "Het zit tussen zijn 2 oren" en je moet hem inderdaad aanpakken en dan loopt ie wel
De andere zegt "Je paard heeft pijn"
Maar ik zit dus momenteel met mijn handen in het haar om te weten te komen WAT er juist is.
Iemand nog een andere suggestie om deze situatie aan te pakken? Of te kijken wat er aan de hand is?
Ik doen echt mijn best om mijn paard 100% te geven wat hij nodig heeft, maar soms zie ik het bos door de bomen even niet meer.
Suggesties/tips zijn welkom!
Dankjewel!
